Από αυτή την απλή εκτίμηση δείχνουν να εμφορούνται οι λαοί της κάθε φορά που κάποιος πρωθυπουργός – για τους δικούς του λόγους πολιτικής τακτικής- τους βάζει μπροστά σε μια κάλπη και τους ζητά να απαντήσουν για κάποιο θέμα που σχετίζεται με την Ε.Ε. Συμβαίνει χρόνια τώρα και το καταλάβαμε πολύ καλά στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου όπως και στο brexit.
Στο θολωμένο (από την ασύλληπτου μεγέθους προπαγάνδα) τους μυαλό οι ψηφοφόροι είτε έχουν μεσογειακό ταμπεραμέντο, βρετανικό φλέγμα, γαλλική φινέτσα ή σκανδιναβική ψυχρότητα λένε ένα εξίσου «θολό» αλλά πάντα γενναίο όχι. Είναι μάλιστα οι νέοι, τα λαϊκά στρώμματα, οι άνεργοι και οι περιθωριοποιημένοι αυτοί που κρίνουν την έκβαση των εκλογικών διαδικασιών.
Πρόκειται για εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που πάντα στην ιστορία κινδυνεύουν να κατανοήσουν στρεβλά την πραγματικότητα και να οδηγηθούν στην «μαυρίλα» της ξενοφοβίας και της ακροδεξιάς. Επίσης όμως έχουν μπορέσει να ανατρέψουν κάθε φαινομενικά αμετακίνητο δεδομένο, κάθε ΤΙΝΑ, και να οδηγήσουν την ανθρώπινη εξέλιξη σε ανεξερεύνητα μονοπάτια χειραφέτησης και αναζήτησης μιας πραγματικής κοινωνικής ευτυχίας.
Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι βασικοί πυλώνες του πολιτικού συστήματος στην Ευρώπη. Την φράση που αναφέρεται στον τίτλο την σκέφτονται πολλοί τούτες τις ώρες. Τόσο ο Β.Σόιμπλε, όσο και ο Τ.Κόρμπιν. Όλοι όσοι προσπάθησαν και προσπαθούν είτε από «δεξιά» με την στυγνή οικονομική βία είτε από «αριστερά» μέσω θεσμικών επικαλύψεων της οικονομικής βίας, να κρατήσουν όρθιο το κατασκεύασμα των πολυεθνικών που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γι αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αναζητήσει άλλους δρόμους μετά τις εξελίξεις στην Βρετανία. Καλά τα λέει το Μαξίμου, απλά δεν τα λέει όλα.
Και θεσμικές αλλαγές θα κάνει, και πολιτικές θα αναπροσαρμόσει και …πρόγραμμα θα έχει η Ε.Ε. Με ένα μόνον στόχο όμως: Να πετάξει μια και καλή τους λαούς έξω από το προσκήνιο. Είτε φοβίζοντάς τους, είτε εξαπατώντας τους.
Μεγάλος μπελάς έχουν καταντήσει…