Άποψη: Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων δολοφονεί

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

Το έγκλημα με τη φονική σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη δεν είναι αποτέλεσμα ενός ανθρώπινου λάθους. Αντίθετα, αποτελεί το τραγικό αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής: της ιδιωτικοποίησης του δικτύου και των υπηρεσιών των ελληνικών σιδηροδρόμων. Είναι μια πολιτική επιλογή που βαραίνει τόσο την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όσο και όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις που οργάνωσαν με ιδιαίτερη επιμέλεια το ξεπούλημα των σιδηροδρόμων.

Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι η δολοφονική πολιτική μιας κυβέρνησης που άφησε τη χώρα να καεί, που παράτησε τους οδηγούς στα χιόνια, που άφησε άστεγους τους σεισμοπαθείς στο Αρκαλοχώρι Κρήτης, που αφήνει ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους έξω από τις ΜΕΘ και που απαξιώνει τη δημόσια παιδεία στο όνομα της… αξιολόγησης. Μόνο και μόνο για να μεταφέρει το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης στην πλάτη της εργατικής τάξης. Με αποτέλεσμα μαζικούς αποκλεισμούς, φτώχεια και εγκλήματα κατά του φυσικού περιβάλλοντος και των ανθρώπων.

Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι δεν υπάρχουν ευθύνες για το έγκλημα. Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι από πολύ νωρίς υπήρξαν καταγγελίες σωματείων του χώρου και συνδικαλιστικών οργανώσεων που επεσήμαναν τόσο τα προβλήματα σε κάθε στάδιο της λειτουργίας των σιδηροδρόμων, όσο και τους κινδύνους που δημιουργούσε η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Άλλωστε δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από το 2009 που η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ξεκίνησε τα μνημόνια από τον ΟΣΕ και με την κατάργηση του δικτύου της Πελοποννήσου, συκοφαντώντας εργαζόμενους ως προνομιούχους, τη στιγμή που άνοιγε την πόρτα στους εργολάβους.

Καταγγελία

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών με ανακοίνωσή της πριν από μόλις 5 μέρες προειδοποιούσε, μεταξύ άλλων φορέων, για τις συνέπειες αυτή της πολιτικής. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά «Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε ευλαβικά από όλες τις Κυβερνήσεις και ειδικά από την περίοδο της κρίσης και έπειτα, έφερε το Σιδηρόδρομο σε χειρότερη κατάσταση από πριν. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η κακή κατάσταση που υφίσταται στην ιδιωτικοποιημένη πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και σήμερα HELLENIC TRAIN (που εξαγόρασε και την Τεχνική Βάση) δε θα καλυτερεύσει με επικοινωνιακά κόλπα για αγορά δήθεν καινούργιων τρένων που έχουν ηλικία 30 ετών».

Σε άλλο σημείο τονίζει ότι «Στη συντήρηση της υποδομής διαπράττεται διαχρονικά ένας σχεδιασμός απαξίωσης όλης της διαδικασίας, των μέσων και του προσωπικού, προκειμένου σήμερα να εμφανιστούν τα ΣΔΙΤ ως ενδεδειγμένη λύση. Ο ΟΣΕ εδώ και πολλά χρόνια δεν έχει προμηθευτεί ούτε ένα μηχάνημα συντήρησης καθώς αυτά που διαθέτει αριθμούν τουλάχιστον τρεις δεκαετίες για τα οποία δεν προμηθεύεται και ανταλλακτικά για τη συντήρησή τους. Προσλήψεις εργαζομένων στον κλάδο Γραμμής έχουν να πραγματοποιηθούν από το 1985 με αποτέλεσμα, οι λίγοι που υπηρετούν ακόμη να είναι στα πρόθυρα της συνταξιοδότησης γεγονός που επιφέρει την απώλεια της τεχνογνωσίας όχι για εκτενή συντήρηση καθώς αυτό είναι αδύνατο, αλλά ούτε και για επίβλεψη καλής εκτέλεσης του έργου που παρέχουν οι ανάδοχοι. Ακόμη και στις λιγοστές προσλήψεις που ανακοινώνονται δεν προβλέπεται Προσωπικό Συντήρησης της υποδομής, προκειμένου να υπάρξει συνέχεια της τεχνογνωσίας».

Όπως όμως θα έχει παρατηρήσει ο αναγνώστης αυτή τη στιγμή εκτυλίσσεται μια διαδικασία που από τη μία προσπαθεί να συσκοτίσει τα αίτια της τραγωδίας ρίχνοντας τις ευθύνες στον 60χρονο σταθμάρχη και από την άλλη κάνοντας λόγο ότι δεν είναι η ώρα να αποδώσουμε ευθύνες. Όσο αντιφατικό και αν είναι αυτό, άλλο τόσο προσπαθεί να μεταφέρει την αναζήτηση των ευθυνών μετά τις εκλογές. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ εργάζονται από κοινού σε αυτή την κατεύθυνση. Αρκεί κανείς να διαβάσει με προσοχή τις δηλώσεις τους. Όμως τα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια. Και τι αποδεικνύεται στο τέλος; Ότι ο 60χρονος σταθμάρχης δεν μπορούσε να κάνει τη δουλειά του με ασφάλεια λόγω ακριβώς της ολοκληρωτικής κατάρρευσης του συστήματος που προκάλεσαν οι ιδιωτικοποιήσεις.

Κυβέρνηση εναντίον απεργών

Δεν γίνεται να ξεχαστεί η στάση της κυβέρνησης η οποία σε κάθε εξαγγελία απεργιακής κινητοποίησης απειλούσε τους εργαζόμενους και έστελνε στα δικαστήρια τους εκπροσώπους στα διοικητικά συμβούλια των σωματείων. Ο ίδιος ο υπουργός Μεταφορών έβριζε τους εργαζόμενους και τους απειλούσε με αγωγές γιατί είχαν το θράσος να απεργήσουν και να κάνουν κατάληψη στα αμαξοστάσια του Ρέντη. Ούτε μπορεί να ξεχαστεί το εξώδικο της Ιταλικής Ferrovie ιδιοκτήτριας της HELLENIC TRAIN η οποία απειλούσε τους εργαζόμενους σε αυτή να μην απεργήσουν, προβάλλοντας ως επιχείρημα ότι τα ζητήματα της ασφάλειας και προστασίας της εργασίας που επικαλούνταν οι εργαζόμενοι δεν είναι αρμοδιότητα της αφού η εταιρεία που αγόρασε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν ευθύνεται για αυτό το σημαντικό τομέα των μεταφορών των σιδηροδρόμων.

Η απάντηση σε αυτό το έγκλημα διαρκείας δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική, με απεργίες και οργάνωση ενάντια στην κυβέρνηση του θανάτου και της καταστροφής. Για την υπεράσπιση της δημοσίας υγείας και παιδείας, για την ελεύθερη ανάπτυξη της τέχνης, ενάντια στο ξεπούλημα της ενέργειας και της δημόσιας συγκοινωνίας (τρένα, πλοία, αεροπλάνα). Κάτω από αυτό το πλαίσιο η κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση, ενιαιοποίηση και λειτουργία υπό εργατικό έλεγχο του σιδηροδρομικού δικτύου καθώς και να περάσουμε σε προσλήψεις και σταθερές σχέσεις εργασίας για έμπειρο και ξεκούραστο προσωπικό είναι μονόδρομος. Παράλληλα οι δημόσιες επενδύσεις και η σωστή συντήρηση στα συστήματα ασφαλείας μαζί με την τιμωρία των ενόχων (των κυβερνήσεων που ιδιωτικοποίησαν τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες της χώρας και του ιταλικού μονοπωλίου) μπορούν να καταργήσουν την ιδιωτική παρέμβαση και να εξασφαλίσουν δωρεάν και ασφαλείς συγκοινωνίες για όλες και όλους, με εξασφαλισμένα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα για τους εργαζόμενους.

Πτώση

Μελίγα λόγια, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραπέει κάτω από το βάρος ενός ακόμα κυβερνητικού εγκλήματος.Στην πτώση της αυτή έχουν συμβάλει τα μέγιστα οι μαζικές απεργίες και καταλήψεις των καλλιτεχνών, οι συνεχείς απεργιακές μάχες των εργαζόμενων στη δημόσια υγεία, οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί με τις νίκες τους ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία όπως κι ενάντια στον επιθεωρητισμό και την αξιολόγηση αντίστοιχα.Η παραίτηση του υπουργού Μεταφορών είναι αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της πίεσης και οργής.

Οι μάχες είναι μπροστά μας. Οι συγκεντρώσεις την μέρα του τραγικού εγκλήματος έξω από τα γραφεία της HellenicTrain στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη αντίστοιχα δίνουν τον τόνο. Η πανεργατική απεργία στις 8 Μάρτη στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας που οργανώνουν μια σειρά φορέων στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τα Χανιά και άλλεςπόλεις, οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις στις 18 Μάρτη και όλοι οι αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη είναι η συνέχεια. Η αντικαπιταλιστική και επαναστατική Αριστερά μπορούν να συμβάλλουν τα μέγιστα σε αυτές με τις πρωτοβουλίες και τις δράσεις της. Για να πέσει η κυβέρνηση του ρατσισμού, του σεξισμού, του πολέμου και της καταστροφής.

"google ad"