Του Αριστομένη Ι. Συγγελάκη *
Η επίσημη επίσκεψη της Καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα, η πρώτη κατά τη διάρκεια της θητείας της παρούσας κυβέρνησης, πραγματοποιείται σε μία κρίσιμη συγκυρία: τέσσερις, μόλις, μήνες πριν τις ευρωεκλογές, το εγχείρημα της γερμανικής Ευρώπης της ισόβιας λιτότητας και του αυταρχισμού βρίσκεται σε βαθιά κρίση, προσκρούοντας στη σφοδρή αντίδραση των ευρωπαϊκών λαών, η οποία εκφράζεται με γόνιμους και ελπιδοφόρους (λαϊκός ξεσηκωμός στη Γαλλία με αιχμή τα «κίτρινα γιλέκα»), αδιέξοδους (Brexit) ή και επικίνδυνους τρόπους (άνοδος στην εξουσία ετερόκλητων πολιτικών συμμαχιών ή και ακροδεξιών ηγετών και κομμάτων). Απέναντι στην ευρύτερη ευρωπαϊκή αναταραχή, ποιες είναι άραγε οι απαντήσεις που κομίζει η (κάποτε) κραταιά Καγκελάριος;
Σε αναταραχή όμως και μεγάλη ρευστότητα βρίσκεται και το πολιτικό σύστημα στη χώρα μας λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών και τις αναταράξεις που αυτή προκαλεί στους εύθραστους πολιτικούς σχηματισμούς της εποχής των μνημονίων. Σύμφωνα με την επικρατούσα εκδοχή, η παρουσία της κας Μέρκελ στη χώρα μας έχει ως σκοπό να ασκήσει πίεση για την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αν, πράγματι, ισχύει αυτό, τότε πρόκειται για τη συνέχιση της θλιβερής παράδοσης ωμών παρεμβάσεων του ξένου παράγοντα στα πολιτικά ζητήματα της χώρας μας.
Παράλληλα, η έλευση της Γερμανίδας Καγκελαρίου στην Αθήνα εγκαινιάζει και μία συμβολικά φορτισμένη για τη χώρα μας χρονιά, καθώς φέτος συμπληρώνονται 75 χρόνια από τον τερματισμό της Κατοχής και την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Άξονα. Όμως, αν και η χώρα μας πρωτοστάτησε στον αντιφασιστικό αγώνα, που λύτρωσε την ανθρωπότητα από τη βαρβαρότητα, πληρώνοντας βαρύτατο φόρο αίματος, εντούτοις η δημοκρατική Γερμανία αρνείται προκλητικά επί δεκαετίες να αποδώσει Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση στην πατρίδα και το λαό μας.
Τα παραπάνω μας υποχρεώνουν να θέσουμε μερικά επιτακτικά ερωτήματα:
1. Η Καγκελάριος της ΟΔΓ έρχεται ως ηγέτιδα μίας φίλης και εταίρου χώρας ή ως εκπρόσωπος μίας επικυρίαρχης δύναμης, που αντιμετωπίζει την Ελλάδα ως υποτελή χώρα; Οφείλει να το ξεκαθαρίσει η ίδια η κα Μέρκελ με τη στάση της. Στην πρώτη περίπτωση η Γερμανίδα Καγκελάριος είναι καλοδεχούμενη, στη δεύτερη ανεπιθύμητη!
2. Έχει, άραγε, αντιληφθεί η κα Μέρκελ ποια χώρα επισκέπτεται; Έχει αναλογιστεί την προσφορά της Ελλάδας στον σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτισμό; Έχει αναλογιστεί, τουλάχιστον, τη συμβολή της ελληνικής Εθνικής Αντίστασης στη συγκρότηση του ευρωπαϊκού κινήματος λαϊκής Αντίστασης, που μαζί με τον αγώνα των Συμμάχων συνέτριψε τον φασισμό και λύτρωσε τους λαούς της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και τον γερμανικό λαό, από το χιτλερικό εφιάλτη; Έχει αναλογιστεί τα στυγερά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, την πείνα, τις μαζικές εκτελέσεις, τα Ολοκαυτώματα, την αρπαγή του εθνικού μας πλούτου και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, που διέπραξε το Γ’ Ράιχ στην κατεχόμενη Ελλάδα; Έχει υπόψη της ότι, μεταξύ των άλλων φοβερών δεινών που υπέστη η χώρα μας, επιχειρήθηκε και ο διαμελισμός της, με επίκεντρο τη Μακεδονία, μία προσπάθεια που αποτράπηκε από τον ξεσηκωμό του ελληνικού λαού πρωτοστατούντος του ΕΑΜ;
3. Αν, πράγματι, η κα Μέρκελ επισκέπτεται την Ελλάδα ως εκπρόσωπος μίας «φίλης, συμμάχου και εταίρου» χώρας, τότε πώς δικαιολογείται η άκρως επιθετική, μονομερής και ανυπόστατη δήλωση της αναπληρώτριας κυβερνητικής εκπροσώπου της Ο.Δ. Γερμανίας κας Μαρτίνα Φιτς, λίγες μέρες πριν την άφιξη Μέρκελ στην Ελλάδα, ότι, τάχα, «τα θέματα γερμανικών αποζημιώσεων έχουν νομικά και πολιτικά οριστικά διευθετηθεί»; Πότε, άραγε, και με ποιο τρόπο συνέβη αυτό; Αγνοεί, άραγε, τις επίσημες τοποθετήσεις κορυφαίων οργάνων της χώρας της (απάντηση της Γερμανικής Πρεσβείας της Αθήνας στη ρηματική διακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης στις 31.3.1967, απάντηση της Επιστημονικής Επιτροπής του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου σε ερώτηση του Die Linke το 2014, συνέντευξη Προέδρου Γιόκιμ Γκάουκ στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung στις 30.4.2015 κ.α.) ότι η Ελλάδα δεν έχει παραιτηθεί των αξιώσεών της και ότι οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα είναι απαράγραπτες, ενεργές και ισχυρά τεκμηριωμένες;
4. Αν, πράγματι, η Γερμανίδα Καγκελάριος αγωνιά για τη δημοκρατική πορεία της Ευρώπης αλλά και της ίδιας της χώρας της, μπροστά στον κίνδυνο επανάκαμψης των ναζιστικών και φασιστικών εκτρωμάτων, γιατί δεν προχωρά στην χάραξη κόκκινης γραμμής της σύγχρονης ΟΔΓ με τη ναζιστική Γερμανία, καταδικάζοντας εμπράκτως τα εγκλήματα του Γ’ Ράιχ και αποδίδοντας Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, χώρα – παράδειγμα Αντίστασης στο φασισμό και Θυσίας; Πώς συμβιβάζεται με τον ηγετικό ρόλο που επιφυλάσσει η Ο.Δ. της Γερμανίας για τον εαυτό της η ωμή καταπάτηση της Ιστορίας, της Ηθικής και του Διεθνούς Δικαίου; Δεν αντιλαμβάνεται η γερμανική κυβέρνηση και το βαθύ γερμανικό κράτος ότι είναι αδύνατον να απαλλαγεί η σύγχρονη Γερμανία από το άγος των εγκλημάτων του Γ΄ Ράιχ χωρίς Δικαιοσύνη κι Αποζημίωση;
5. Επίσης, πέρα από ανέξοδες εκφράσεις συμπάθειας, έχει αντιληφθεί, άραγε, η κα Μέρκελ, τη βαρύτατη δοκιμασία που υπέστη ο ελληνικός λαός την περίοδο των μνημονίων; Μπορεί να μην το έχει καταλάβει, ίσως και να μην την ενδιαφέρει. Για την Ελλάδα όμως, ο τερματισμός της λιτότητας είναι ζήτημα επιτακτικό και επείγον για να σταματήσει η εθνική και κοινωνική αιμορραγία.
6. Τέλος, πώς είναι συμβατές με την ειλικρινή φιλία και σεβασμό, που οφείλει η Καγκελάριος προς μία εθνικά κυρίαρχη χώρα, οι πρωτοβουλίες νέο-αποικιοκρατικού χαρακτήρα («ελληνογερμανική συνέλευση», «ελληνογερμανικό ταμείο για το μέλλον», «ελληνογερμανικό ίδρυμα νεολαίας»), πρωτοβουλίες που ήλθαν μαζί με τα μνημόνια και αντιμετωπίζουν τους Έλληνες ως ιθαγενείς μοιράζοντάς τους «χάντρες και καθρεφτάκια» με επιδιωκόμενο αντάλλαγμα την εκχώρηση του εθνικού μας πλούτου στα γερμανικά συμφέροντα και την απονεύρωση του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών; Αλήθεια, δεν ήλθε η ώρα μαζί με τα μνημόνια να λάβουν τέλος και αυτά τα μνημονιακά κατάλοιπα;
7. Και, με την ευκαιρία, μία ερώτηση προς την ελληνική κυβέρνηση: Πότε, άραγε, σκοπεύει να θέσει επισήμως, με σθένος και αποφασιστικότητα, το ζήτημα των γερμανικών οφειλών; Έχει, άραγε, αντιληφθεί τη σημασία της πράξης αυτής για τη χειραφέτηση της Ελλάδας και τη λύτρωσή της από τα δεσμά των μνημονίων;
Ας έχει υπόψη της η Καγκελάριος ότι η ισχύς του δικαίου είναι ανώτερη του δικαίου της ισχύος. Και, αν αυτό μοιάζει αφελές, ας γνωρίζει, έστω, ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους!
* Ο Αριστομένης Ι. Συγγελάκης είναι Οδοντίατρος, MSc & Πολιτικός Επιστήμων, MSc Διδάκτωρ Κοινωνικής Οδοντιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και μέλος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δ. Βιάννου – aristomenis.syngelakis@gmail.com