Άρθρο Ντ. Μπακογιάννη: “Πολιτικοί όπως πολίτες”

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το αίτημα για δικαιοσύνη είναι πάνδημο. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια υποστηρίζω τη θέση ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους το πολιτικό σύστημα εμφανίζει σημάδια αναξιοπιστίας είναι η διαφορετική μεταχείριση πολιτών και πολιτικών σε περίπτωση τέλεσης αδικήματος.

Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο, χρόνια τώρα, πάλευα για το θέμα της ασυλίας.

Ως προς τους βουλευτές, ευτυχώς η Βουλή εξετάζει και συνήθως άρει την ασυλία τους.

Το βασικό ζήτημα, ωστόσο, που αναδεικνύεται είναι εκείνο της ποινικής ευθύνης των υπουργών και της προβληματικής λειτουργίας των προανακριτικών επιτροπών.

Οι προανακριτικές επιτροπές διαχρονικά, χαρακτηρίζονται από ένα πράγμα: την κυριαρχία της κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Ως εκ τούτου, η διαδικασία στερείται αμεροληψίας, εντείνοντας το αίσθημα αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος στους πολίτες.

Και έχουν ΔΙΚΙΟ. Διότι καμία συμπολίτευση και καμία αντιπολίτευση από το 1974 μέχρι σήμερα, δεν έχει σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, βγάζοντας τα κομματικά γυαλιά – είτε της υπεράσπισης είτε της καταδίκης.

Άλλωστε, η ιδέα ότι οι πολιτικοί μπορούν να κρίνονται δίκαια από συναδέλφους ή αντιπάλους τους μοιάζει, σήμερα, τόσο λογική όσο το να εμπιστευόμαστε τους ποδοσφαιριστές να σφυρίζουν μόνοι τους τα φάουλ. Και στις δύο περιπτώσεις, το παιχνίδι μοιάζει για τους θεατές από την αρχή στημένο.

Η απόφαση του κ. Τριαντόπουλου να ζητήσει ο ίδιος την άμεση παραπομπή του στον φυσικό του δικαστή, παρά τις διαφορετικές απόψεις που εκφράστηκαν ακόμη και εντός της Νέας Δημοκρατίας, αποτελεί πράξη που τον τιμά.

Σε κάθε περίπτωση, η συγκεκριμένη υπόθεση ανοίγει μια ευρύτερη συζήτηση γύρω από την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος.

Το άρθρο 86 έχει κατ’ επανάληψη λειτουργήσει ως μηχανισμός καθυστέρησης και σε ορισμένες περιπτώσεις ως ασπίδα προστασίας πολιτικών προσώπων. Για 50 χρόνια, σε ανάλογες περιστάσεις, σε αντίθεση με τον φυσικό ανακριτή και εισαγγελέα, οι βουλευτές—αντιπολίτευσης και συμπολίτευσης—μιλούν με το βλέμμα στραμμένο στις δημοσκοπήσεις αντί στην αλήθεια.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει ήδη θέσει το ζήτημα, με στόχο να αποδεσμευτεί η Βουλή από τον δικαστικό έλεγχο των κυβερνητικών στελεχών και την άκαρπη τοξικότητα που τον συνοδεύει.

1. Ήδη, οι αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης τις πρώτες ώρες εντός κι εκτός επιτροπής επιβεβαιώνουν την απόλυτη αναγκαιότητα η εκδίκαση τόσο σοβαρών νομικών υποθέσεων να ξεφύγει από την ανθρωποφαγία της πολιτικής αρένας και να περάσει εκεί όπου ανήκει πραγματικά: στη Δικαιοσύνη και μόνο.

Ο ελληνικός λαός απαιτεί αλήθεια και δικαιοσύνη.

Η άποψη μου είναι ότι το πλαίσιο πρέπει να ρυθμιστεί με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε φορά που έρχεται ένα αίτημα στη Βουλή και οι βουλευτές κρίνουν ότι αξίζει να διερευνηθεί, να αποστέλλεται απευθείας στον δικαστή και να αναλαμβάνουν την υπόθεση εκείνοι που η Πολιτεία έχει εκπαιδεύσει και καταρτίσει ανάλογα. Έτσι ενισχύεται η εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα. Έτσι αποφεύγουμε τη δολοφονία ή την αγιοποίηση χαρακτήρων. Έτσι φτάνουμε πιο κοντά στην αλήθεια.

"google ad"