Άρθρο Νότη Μαριά: “Η Ελλάδα να πει όχι στη CETA εδώ και τώρα”

Στις 14 Οκτωβρίου το κοινοβούλιο της Βαλλονίας (του γαλλόφωνου κρατιδίου του Βελγίου), καταψήφισε την Συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Καναδά, την λεγόμενη CETA. Ως γνωστόν, η Συμφωνία αυτή, εφόσον επικυρωθεί, θα αποτελέσει τον «Δούρειο Ίππο» για την υιοθέτηση των TTIP και TiSA, για τις επιπτώσεις των οποίων έχουμε προειδοποιήσει επανειλημμένα την ελληνική κοινή γνώμη. Αυτό καθώς, η ευθυγράμμιση του νομικού πλαισίου του Καναδά και της Ε.Ε., σε μία σειρά από παραγωγικές δραστηριότητες, θα φέρει ένα βήμα πιο κοντά την ευρωπαϊκή νομοθεσία με την νομοθεσία των ΗΠΑ και θα ανοίξει διάπλατα τον δρόμο σε TTIP και TiSA.

Αυτές οι συμφωνίες απελευθέρωσης του εμπορίου έχουν μία σειρά σοβαρότατων αρνητικών επιπτώσεων για την Ελλάδα. Μεταξύ άλλων θα καταργήσουν την αρχή της προφύλαξης και της περιβαλλοντικής μέριμνας καθώς και τα προϊόντα Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.), Προστατευόμενης Γεωγραφικής ’Ένδειξης (Π.Γ.Ε.) και τα Εγγυημένα Παραδοσιακά Ιδιότυπα Προϊόντα (Ε.Π.Ι.Π) που αποτελούν ισάριθμες εγγυήσεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν δίνεται η μάχη για την ονομασία, μεταξύ άλλων, της ελληνικής φέτας, τόσο λόγω της εφαρμογής της CETA, όσο και στο πλαίσιο της  νέας Οικονομικής και Εμπορικής Συμφωνίας ΕΕ και έξι χωρών της Μεσημβρινής  Αφρικής (SADC) όπου ρητά εξαιρείται η φέτα από την προστασία της ως Π.Ο.Π., πράγμα που επεσήμανα και στην αρμόδια Επίτροπο κ. Μάλμστρομ από το βήμα της Ολομέλειας της Ευρωβουλής στις 13 Σεπτεμβρίου. Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, κινούμενοι στο πλαίσιο της γραμμής των διεθνών συμβάσεων που απελευθερώνουν το εμπόριο παγκοσμίως, ποδοπατούν  κατακτήσεις ετών που έχουν σχέση με τα προϊόντα της γεωργίας μας και όχι μόνο. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και στην προσπάθεια υφαρπαγής της ονομασίας «Ελληνικό γιαούρτι» που επιχείρησαν να κάνουν οι Τσέχοι παραγωγοί με την ανοχή της Κομισιόν και που κατήγγειλα με σχετική Ερώτηση μου που κατέθεσα στις 5 Απριλίου.

Ευτυχώς, μετά το ψήφισμα του κοινοβουλίου της Βαλλονίας, η έκτακτη συνάντηση των υπουργών Εμπορίου της Ε.Ε. στο Λουξεμβούργο την περασμένη Τρίτη 18 Οκτωβρίου ανέβαλε την απόφασή της για την CETA. Όπως είχα επισημάνει ήδη στις 11 Ιουλίου στην τηλεόραση του Σκάι, η Ε.Ε. επιχειρούσε να θέσει την CETA σε «προσωρινή ισχύ», δηλαδή να ισχύσει η Συμφωνία μέχρι να – και αν – απορριφθεί από τα εθνικά κοινοβούλια. Όμως, οι Βαλλώνοι πρόλαβαν και έβαλαν τρικλοποδιά στην βελγική κυβέρνηση του πρωθυπουργού Charles Michel, ο οποίος δήλωσε κατηγορηματικά ότι το Βέλγιο δεν μπορεί να υπογράψει την CETA χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Βαλλονίας καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν «νομικά και συνταγματικά» αδύνατο (Le Soir, 18/10/2016), ενώ πρόσθεσε ότι «η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή».

Πράγματι, το γενναίο ψήφισμα του κοινοβουλίου της Βαλλονίας, κλείνοντας τον δρόμο στην βελγική κυβέρνηση, ουσιαστικά κλείνει το δρόμο σε ολόκληρη την Ε.Ε., καθώς για την υπογραφή της Συμφωνίας – που έπρεπε να λάβει χώρα κατά τη διάρκεια συνάντησης κορυφής στις 27 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες – χρειάζεται ομοφωνία και των 28 κρατών μελών.

Έτσι εξηγούνται και οι φωνές πανικού κάποιων δήθεν δημοκρατών, να παρακαμφθεί η απόφαση της «μικρής» Βαλλονίας (Le Soir, 19/10/2016). Όπως όλα δείχνουν όμως, οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν επ’ αόριστο και η επικύρωση της Συμφωνίας οδηγείται σε ναυάγιο.

Το γεγονός αυτό δίνει ταυτόχρονα πολύτιμο χρόνο στο κίνημα ενάντια στις διατλαντικές συμφωνίες εμπορίου να συγκροτηθεί και να ανατρέψει τα δεδομένα προκειμένου να μην ισχύσει καμία από αυτές. Σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει καμία δικαιολογία να σιωπά. Αντίθετα, υπάρχουν τα εργαλεία για να σταματήσει τη CETA και οφείλει να τα αξιοποιήσει. Ο αγώνας που έχει ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, όταν άρχισε να γίνεται γνωστό το περιεχόμενο των καταστροφικών συμφωνιών τύπου CETA, TTIP και TiSA που διαπραγματεύονται υπό άκρα μυστικότητα, θα συνεχιστεί μέχρι τέλους.

Ο Ελληνικός λαός πρέπει να βγει στους δρόμους και να απαιτήσει από την κυβέρνηση να βάλει τη CETA στο χρονοντούλαπο της ιστορίας ενταφιάζοντας έτσι τις ελπίδες των νεοφιλελεύθερων σε Ευρώπη και Αμερική να επιβάλουν τους νόμους των πολυεθνικών στους λαούς. Η ολική ανατροπή αυτού του σκηνικού είναι τώρα εφικτή περισσότερο από ποτέ!»