Άρθρο Νότη Μαριά: Τα κίτρινα γιλέκα ξεσκεπάζουν τη φούσκα της Ευρωζώνης

Γράφει ο Νότης Μαριάς Πρόεδρος του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ- Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, Ευρωβουλευτής Καθηγητής Θεσμών της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

Το Κίνημα των κίτρινων γιλέκων και οι κινητοποιήσεις του Γαλλικού λαού επιβεβαιώνουν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αυτό που έχουμε επισημάνει επανειλημμένα ότι η Ευρωζώνη είναι μια φούσκα που έχει αποτύχει παταγωδώς καθώς έχει γεμίσει την Ευρώπη με εκατομμύρια φτωχούς και με στρατιές ανέργων. Καθώς λοιπόν η Ευρωζώνη λειτουργεί ως παράρτημα της γερμανικής οικονομίας η οποία σωρεύει τεράστια εμπορικά πλεονάσματα, οι κοινωνικές ανισότητες και η άνιση διανομή του παραγόμενου πλούτου χτυπούν τις κοινωνίες όχι μόνο του Ευρωπαϊκού Νότου αλλά και του σκληρού πυρήνα όπως είναι η Γαλλία.

Την θέση μου αυτή επανέλαβα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο την Τρίτη 11/12/2018 επισημαίνοντας για άλλη μια φορά την αναγκαιότητα ανάκτησης εθνικής νομισματικής κυριαρχίας εντός μιας αποκεντρωμένης Ευρωζώνης  προκειμένου να υπάρξει ανάπτυξη και απασχόληση. Αυτό βέβαια απαιτεί πλήρη εγκατάλειψη της λιτότητας.

Παρά τις ενέσεις αισιοδοξίας που επιχειρεί η ηγεσία της ΕΕ τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι κοινωνικές ανισότητες παραμένουν ριζωμένες  στην Ευρωζώνη.  Αυτό οφείλεται τόσο στην ίδια τη δομή της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης  όσο και στην ασκούμενη πολιτική η οποία στηρίζεται στη μερκελική λιτότητα και στη βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή που είχαν ως αποτέλεσμα την κοινωνική περιθωριοποίηση εκατομμυρίων ευρωπαίων πολιτών. Σε σχέση με τη δομή της Ευρωζώνης πρέπει να επισημανθεί ότι ενώ η Οικονομική και Νομισματική Ένωση αποσκοπεί δήθεν στον περιορισμό των ελλειμμάτων των κρατών μελών της, εντούτοις τα θεσμικά της ελλείμματα είναι τεράστια με αποτέλεσμα την ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων που αρθρώνονται τόσο εντός κάθε κράτους μέλους όσο και μεταξύ των κρατών μελών του σκληρού πυρήνα και της περιφέρειας με ιδιαίτερη έμφαση στον Ευρωπαϊκό Νότο. Εντός των κρατών μελών της Ένωσης οι κοινωνικές ανισότητες εντείνονται λόγω της άνισης κατανομής του παραγόμενου πλούτου. Η συνεχιζόμενη απόκλιση μεταξύ του σκληρού πυρήνα και της περιφέρειας της ΕΕ γίνεται αντιληπτή εάν παρακολουθήσει κανείς τα ποσοστά ανεργίας και ιδίως τα ποσοστά ανεργίας των νέων.

Η λειτουργία της Ευρωζώνης, επί της ουσίας, οδηγεί σε αφαίμαξη του Ευρωπαϊκού Νότου και σε εμπορικά πλεονάσματα για τον σκληρό πυρήνα. Αν θέλουμε να έχουμε πραγματικά στήριξη των νέων και δημιουργία θέσεων εργασίας, πρέπει να εγκαταλειφθεί η λιτότητα και η βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή και να αλλάξει δομή η Ευρωζώνη η οποία σήμερα υπηρετεί τη Γερμανική Ευρώπη. Από την άλλη πλευρά η Ευρωζώνη πρέπει να εγκαταλείψει την πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών η οποία οδηγεί σε προνομιακή μεταχείριση της Γερμανίας και της Γαλλίας την ώρα που Ελλάδα και Ιταλία βρίσκονται υπό συνεχή έλεγχο και εποπτεία. Έτσι το διευθυντήριο των Βρυξελλών ανέχεται πλέον μετά τις “παροχές” Μακρόν, η Γαλλία να εμφανίσει έλλειμμα άνω του 3% ενώ απειλεί την Ιταλία με κυρώσεις καθώς το έλλειμμά της είναι 2,4% !!!

Επιπλέον πρέπει να προβλεφθούν αυξημένοι πόροι στο περίφημο Ευρωπαϊκό Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2021-2027. Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη του σκληρού πυρήνα, τα οποία κερδίζουν δισεκατομμύρια από τη λειτουργία της ΕΕ πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να ενισχυθεί ο προϋπολογισμός της ΕΕ και να ξεπεράσει το 2% του ΑΕΠ της Ένωσης. Επιπλέον πρέπει να δρομολογηθεί ή έκδοση Ευρωομολόγων και να θεσμοθετηθούν γενναίες δημοσιονομικές μεταβιβάσεις προς τις  χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Αντί  όμως να πηγαίνει προς την κατεύθυνση αυτή η ΕΕ, η ηγεσία της δρομολογεί μείωση των κονδυλίων της ΚΑΠ και των κονδυλίων για τη Συνοχή.

Επιπλέον οι Βρυξέλλες δεν φαίνονται διατεθειμένες να βάλουν χαλινάρι στις πολυεθνικές οι οποίες δρομολογούν μετεγκατάστασες των παραγωγικών τους μονάδων όχι μόνο εκτός ΕΕ αλλά και εντός ΕΕ με δυσμενείς  επιπτώσεις για τους εργαζόμενους και τις περιφέρειες. Σε όλες τις περιπτώσεις μετεγκαταστάσεων παραγωγικών μονάδων εντός και εκτός ΕΕ, η μεταφορά των επιχειρήσεων δεν γίνεται λόγω των φυσικών όρων παραγωγής. Γίνεται διότι υπάρχει κοινωνικό ντάμπινγκ, φορολογικό ντάμπινγκ και περιβαλλοντικό ντάμπινγκ. Ταυτόχρονα οι πολυεθνικές αξιοποιούν προς τον σκοπό αυτό και τα διάφορα ευρωπαϊκά κονδύλια.

Καθώς εντείνεται ο εμπορικός πόλεμος στην παγκόσμια σκηνή και οξύνονται τα κοινωνικά προβλήματα στη γηραιά ήπειρο καθίσταται όλο και πιο εμφανές ότι η ΕΕ βρίσκεται πλέον στη δίνη της παγκοσμιοποίησης.

Πρέπει λοιπόν να μεταρρυθμιστεί η Ευρωζώνη και να εγκαταλειφθεί η λιτότητα. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να μετατραπεί σε ύστατο δανειστή και να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας. Να αποκεντρωθεί η λειτουργία της Ευρωζώνης με ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας των κρατών μελών δίνοντας το δικαίωμα στις Κεντρικές Τράπεζες των κρατών μελών να ασκούν νομισματική πολιτική κόβοντας χρήμα μέχρι του ποσοστού συμμετοχής τους στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΚΤ. Τέλος να τεθεί το  Eurogroup κάτω από τον πολιτικό έλεγχο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ήρθε λοιπόν η στιγμή οι λαοί του Ευρωπαϊκού Νότου ενόψει μάλιστα και των Ευρωεκλογών να βρεθούν ξανά στο προσκήνιο και να αναλάβουν τις ιστορικές τους ευθύνες.

"google ad"