Άρθρο Paul Mason: Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής και η νέα Ακροδεξιά

Ο Paul Mason υποστηρίζει πως, με τα παρόντα συντηρητικά κέντρα εξουσίας σε Λευκό Οίκο και Ρωσία, δεν θα πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.

Του Paul Mason: ερευνητή, συγγραφέα του βιβλίου Postcapitalism: AGuidetoourFuture και συνεργάτη του BBC

Μετάφραση: Ευάγγελος Ι. Γενεράλης

Πηγή: https://www.ips-journal.eu/

Όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον Ηλία Παναγιώταρο, βρισκόμασταν στο καλά οχυρωμένο κατάστημά του που χρησιμοποιούσε παράλληλα ως μαγαζί ρούχων και πολιτικό αρχηγείο. Γεροδεμένοι άντρες φυλούσαν την είσοδο, κάποιες από τις εσωτερικές θύρες ήταν καλά ενισχυμένες με σιδεριές, ενώ οι εξωτερικοί τοίχοι της αυλής ήταν ψηλοί και περιφραγμένοι με συρματόπλεγμα. «Βρισκόμαστε σε εμφύλιο πόλεμο», μου είχε πει τότε [1], «σε ένα νέο είδος εμφυλίου: από τη μία πλευρά βρίσκονται εθνικιστές όπως εμείς και στην άλλη οι αναρχικοί και όσοι κατέστρεψαν αυτή τη χώρα».

Αυτό ήταν πίσω στο 2012, στο απόγειο της επιρροής της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα [2]. Το πιο βίαιο φασιστικό κόμμα στην Ευρώπη είχε ήδη καταλάβει 21 έδρες στο ελληνικό κοινοβούλιο, φτάνοντας το 7% στις τότε εκλογές. Κάνοντας χρήση της βουλευτικής ασυλίας του, ο Παναγιώταρος είχε τότε ηγηθεί της επίθεσης στη θεατρική παράσταση CorpusChristi, έργο του Terence McNally και στους συντελεστές της, κατηγορώντας τους για «βλασφημία». Για τις άλλες επιθέσεις της Χ.Α., σε πάγκους αλλοδαπών μικροπωλητών και αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα, παρέμενε αμετανόητος.

«Η βία που χρησιμοποιούμε», έλεγε, «είναι ελεγχόμενη. Αν δεν την ασκούσαμε εμείς, οι υποστηρικτές μας θα αναλάμβαναν δράση από μόνοι τους». Με την Ελλάδα να διολισθαίνει όλο και περισσότερο σε ένα καθεστώς λιτότητας και με την αποδοχή της κυβέρνησης και της ευρωπαϊκής κεντρικής εξουσίας να εξανεμίζεται μεταξύ των χαμηλότερων τάξεων στις πόλεις, εκείνος προέβλεπε την αποτυχία της τότε πολυκομματικής κυβέρνησης, την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη δική του αποτυχία και εν συνεχεία την ανάληψη της εξουσίας από την Χ.Α. μέσα στα επόμενα τρία χρόνια. «Μόνο εάν ο διεθνής….», εδώ θυμάμαι χαρακτηριστικά το χαμόγελο που ετοίμαζε σταματώντας για να μην αναφέρει κάποια παγκόσμια εβραϊκή συνωμοσία, «…μας κηρύξει παράνομους θα μπορέσουν να μας σταματήσουν».

Εγκληματική Οργάνωση

Αντ’ αυτού, στις 7 Οκτωβρίου 2020, ο Παναγιώταρος και εφτά άλλοι ηγήτορες της Χρυσής Αυγής κρίθηκαν ένοχοι για σύσταση και λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης. Το τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων καταδίκασε ένα ενεργό μέλος της οργάνωσης για τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα [3], ενώ άλλα μέλη της καταδικάστηκαν για επίθεση σε Αιγύπτιους ψαράδες. Η καταδίκη της Χ.Α. ως εγκληματικής οργάνωσης έχει όμως και στρατηγική σημασία, καρατομώντας την ηγεσία της και τον Γιάννη Λαγό, εν ενεργεία ανεξάρτητο ευρωβουλευτή.

Από το 2007, με την ισχυροποίηση της οργάνωσης μέσα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, έως και το 2017, η Χρυσή Αυγή κατάφερε κάτι που θεωρείται αδιανόητο εντός μιας ανεπτυγμένης δημοκρατίας: την ταυτόχρονη οργάνωση και λειτουργία ενός νόμιμου κοινοβουλευτικού κόμματος και μιας βίαιης ρατσιστικής πολιτοφυλακής. Συσσώρευσε οπλισμό, τα μέλη της συμμετείχαν σε κρυφές μυστικιστικές τελετές με σαφείς ναζιστικούς συμβολισμούς, εκπαίδευσε και κινητοποιούσε τάγματα εφόδου στα πρότυπα των Sturmabteilung του Χίτλερ, βουλευτές της επιτέθηκαν σε άλλα μέλη του κοινοβουλίου σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση και έχαιρε υποστήριξης μέσα από τις τάξεις των ΜΑΤ.

Στην κορύφωση της επιρροής της, κατάφερε να σημειώσει ποσοστά της τάξης του 14% στις δημοσκοπήσεις. Τον Ιούνιο του 2012 είχε ήδη αποσπάσει έναν στους δέκα ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας και σχεδόν έναν στους πέντε από το ΛΑΟΣ. Είχα ρωτήσει τον Παναγιώταρο τότε, για ποιο λόγο, δεδομένης της εκλογικής εκτόξευσής της, η Χρυσή Αυγή δεν εγκατέλειπε τη βία, όπως έκαναν αντίστοιχα άλλα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα, για να υιοθετήσει τη συνταγματική μορφή ενός λαϊκού δεξιού κινήματος. Η απάντηση του ήταν: Γιατί δεν χρειάζεται.

Εν τέλει, αυτό το έκτρωμα έπαυσε στις αίθουσες των δικαστηρίων, ολοκληρώνοντας ένα ντροπιαστικό επεισόδιο στην ιστορία όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και όλης της Ευρώπης. Η Χ.Α. είχε ήδη χάσει τις βουλευτικές της έδρες, με την ρωσόφιλη Ελληνική Λύση να παίρνει τη θέση της με δέκα βουλευτές, εκπροσωπώντας το 4% του εκλογικού σώματος.

Άνοδος και όχι υποχώρηση

Παρόλα αυτά, η ακροδεξιά απειλή στην Ευρώπη δε δείχνει να υποχωρεί. Στις 6 Οκτωβρίου, μια έρευνα της γερμανικής κυβέρνησης αναφέρει 1.400 ακραία περιστατικά στις τάξεις της αστυνομίας, του στρατού και των υπηρεσιών πληροφοριών. Ένα σώμα των ειδικών δυνάμεων διαλύθηκε εκ βάθρων ύστερα από την αποκάλυψη ακροδεξιών στοιχείων εντός του. Αν και η γερμανική κυβέρνηση αρνείται πως το πρόβλημα είναι «δομικό», η αναφορά κάνει λόγο για πολύ ευρύτερα ακροδεξιά δίκτυα τα οποία αποτελούν «έναν επιτακτικό κίνδυνο για το κράτος και την κοινωνία» [4].

Στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου, το νεοναζιστικό Nordic Resistance Movement στην Σκανδιναβία επέλεξε την ιερή για τους εβραίους μέρα του Yom Kippur για να χτυπήσει προσκυνητές με 20 αντισημιτικές επιθέσεις στη Δανία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία και την Ισλανδία, με συγκεντρώσεις έξω από συναγωγές και μοίρασμα αντισημιτικών πόστερ και φυλλαδίων. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Φινλανδίας κατάφερε να κηρύξει παράνομη την οργάνωση, η οποία φέρεται να μετρά εκατοντάδες μέλη σε πέντε διαφορετικές χώρες [5].

Βλέπουμε επίσης μια έξαρση της ακροδεξιάς πολιτικής βίας στην Ιβηρική χερσόνησο. Στην Ισπανία, η εκλογική έκπληξη που σημείωσε το Vox το Νοέμβρη του 2019, καθώς και οι αντιδράσεις απέναντι στο κίνημα για την Καταλανική ανεξαρτησία, έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ευρωπαϊκή κοιτίδα βίας ενάντια στην Αριστερά[6].

Στη Βρετανία, όπου το ακροδεξιό περιεχόμενο των social media επηρεάζεται ακραιφνώς από το δημόσιο λόγο στις Η.Π.Α., η αντίδραση προς το κίνημα BlackLivesMatter έχει εντείνει τα πνεύματα και μετατόπισε το αντικείμενο της ακροδεξιάς προπαγάνδας. Αν και η πλειονότητα εντός της φασιστικής ρητορείας στόχευε προηγουμένως κατά του Ισλάμ, η μαζικότητα και η μαχητικότητα των διαδηλώσεων του BLM κατάφερε να ανακατευθύνει τη ρητορεία του μίσους σε έναν καθαρά φυλετικό και ρατσιστικό λόγο. Εντός του νεοσύστατου Patriotic Alternative, το οποίο στοχεύει σε μια ανασύνταξη των ακροδεξιών στοιχείων στη Βρετανία, η αμερικανικής προελεύσεως αφήγηση περί «φυλετικής επιστήμης» (racescience) βρίσκει ευήκοα ώτα, όπως συμβαίνει και με την υπεράσπιση της αυτοκρατορίας, του καθεστώτος της δουλείας και με την πολεμική ενάντια στην αντιρατσιστική παιδεία εντός των σχολείων.

Τις τελευταίες εβδομάδες είδαμε διαδηλώσεις αρκετών χιλιάδων στο Λονδίνο με συνθήματα προερχόμενα από περιθωριακές θεωρίες συνομωσίας (π.χ. ενάντια στους εμβολιασμούς και στην 5G τηλεφωνία), με τους συμμετέχοντες να ενώνουν τις φωνές τους με αρνητές της επιστημονικής αντιμετώπισης του Covid-19 και της κλιματικής αλλαγής, δίπλα σε γνωστά ενεργά ακροδεξιά στοιχεία και αψηφώντας τις απαγορεύσεις για μαζικές συναθροίσεις. Ακόμα και στην Ιρλανδία, όπου το αριστερόστροφο ρεπουμπλικανικό/δημοκρατικό κίνημα έχει από καιρό καταπνίξει τον ξενοφοβικό εθνικισμό, το φαινόμενο της πανδημίας έχει φέρει στην επιφάνεια μια ανομοιογενή σύνθεση «κίτρινων γιλέκων», ατόμων που εναντιώνονται στις αμβλώσεις και, σύμφωνα με την αστυνομία της Ιρλανδίας-gardaí, διάφορους ρεπουμπλικάνους αντιφρονούντες, με τα κινήματα ενάντια στις μάσκες και τον εμβολιασμό, με αποτέλεσμα την από κοινού συμμετοχή τους σε βίαιες διαδηλώσεις [7].

Η συμμετοχή της Ρωσίας

Αυτές και διάφορες άλλες ομάδες είναι, φυσικά, σκοπίμως κατευθυνόμενες και προβαλλόμενες από τον ρωσικό μηχανισμό υβριδικού πολέμου. Το ενδιαφέρον της Ρωσίας στην Ευρώπη επικεντρώνεται στα ριζοσπαστικά δεξιά κοινοβουλευτικά κόμματα: το κόμμα της Ενωμένης Ρωσίας του προέδρου Πούτιν έχει συνάψει επίσημη συμμαχία με τη Λέγκα στην Ιταλία και το FreiheitlichePartei Österreichs στην Αυστρία, ενώ στη Γαλλία, το κόμμα Rassemblement National της Μαρίν Λε Πεν έλαβε 9 εκατομμύρια ευρώ από ρωσική τράπεζα [8].

Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο επίπεδο συνεργασίας: το 2015 η Ρωσία φιλοξένησε ένα διεθνές συνέδριο με συμμετοχή της Χρυσής Αυγής, μελών του Nazional demokratische Partei της Γερμανίας και του ακροδεξιού Forza Nuova της Ιταλίας. Φέτος, οι γερμανικές υπηρεσίες πληροφοριών αποκάλυψαν πως το ρωσικό Imperial Movement, μια παραστρατιωτική οργάνωση που έχει χαρακτηριστεί ως «τρομοκρατική» από τις Η.Π.Α., είχε εκπαιδεύσει εθελοντές από τη Γερμανία, τη Φινλανδία και τη Σουηδία, με κάποιους από αυτούς να έχουν υπηρετήσει μαζί με ρωσικές μονάδες στα μέτωπα της ανατολικής Ουκρανίας.

Επομένως, οι καταδικαστικές αποφάσεις για τη Χρυσή Αυγή είναι μεν ευπρόσδεκτες, ενδέχεται όμως να αποτελούν το κλείσιμο της υποθέσεως του προ-υπάρχοντος ακροδεξιού ρεύματος στην Ευρώπη και όχι μια απάντηση σε αυτό που ήδη αναδύεται. Σε αντίθεση με την παλαιότερη προσήλωση στη λιτότητα και τους μετανάστες, το ρεύμα αυτό καθοδηγείται από τα πρόσφατα γεγονότα στις Η.Π.Α, και επιπλέον, αν και εκκολάπτεται στο Διαδίκτυο, εκμεταλλεύεται επανειλημμένως τις κοινωνικές αντιδράσεις στη χρήση μάσκας και τα lockdowns ώστε να αποκτήσει μια παρουσία στο δρόμο -όπως συνέβη με την απόπειρα εισβολής στο Reichstag στο Βερολίνο τον περασμένο Αύγουστο.

Παρά τη φύση του νεοναζισμού της Χρυσής Αυγής, με τις σβάστικες και τα σύμβολα των SA, που είναι στην ουσία απόγονος μιας παλαιότερης ιδεολογίας, ο νεοναζισμός της αμερικανικής ακροδεξιάς περιέχει αρκετά νεότευκτα ιδεολογικά στοιχεία: στα ακροδεξιά κανάλια Telegram, που επί του παρόντος ερευνώ, παρατηρώ μια πρόσμιξη του ριζοσπαστικού εθνικοσοσιαλισμού του Machtergreifung (αντικαπιταλισμός, αντισημιτισμός, μισογυνισμός και Άρια φυλετική ανωτερότητα) με το κοινωνικοπολιτικό πρόγραμμα του συντηρητικού φιλελευθερισμού στις Η.Π.Α. Εντός αυτού του χωνευτηριού ρίχνονται όλα τα σημαντικά τεκταινόμενα, με πιο πρόσφατο αυτό της σύγκρουσης στο Nagorno-Karabakh, στου οποίου το μέτωπο έσπευσε η διεθνής ακροδεξιά στο πλευρό της Αρμενίας ως το «πρώτο χριστιανικό έθνος».

Οι εκλογές στις Η.Π.Α.

Το μέλλον αυτών των ρευμάτων/κινημάτων εξαρτάται εμφανέστατα από την έκβαση των επερχόμενων προεδρικών εκλογών στις Η.Π.Α. Η σιωπηρή υποστήριξη των Proud Boys, ενός βίαιου σκέλους του λευκού σωβινισμού, από την πλευρά του Donald Trump, πυροδοτεί ένα εν πολλοίς προσδοκώμενο σενάριο: την παρεμπόδιση ψηφοφόρων από ακροδεξιά στοιχεία τη μέρα των εκλογών, την πιθανή μη αποδοχή του εκλογικού αποτελέσματος ή την αποτροπή της καταμέτρησης ψήφων, κάτι που στην συνέχεια θα προκαλέσει βίαια επεισόδια στους δρόμους, έως ότου η επίλυση περάσει στα χέρια των δικαστηρίων.

Παραδόξως, με τις δεδομένες συνθήκες, μια εκλογική νίκη του Δημοκρατικού Joe Biden μπορεί να παρουσιαστεί ως η ευνοϊκότερη συγκυρία για την ακροδεξιά στην Ευρώπη. Οι προερχόμενοι από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα οπαδοί του Trump, έχοντας ήδη ενστερνιστεί τη θεωρία συνωμοσίας περί QAnon[9], είναι σχεδόν βέβαιο πως θα εκφράσουν έμπρακτα την αντίθεσή τους στην προεδρία Biden, με ή χωρίς την ενίσχυση του ίδιου του Trump. Η αντίδραση αυτή θα στηθεί στα μέτρα της καμπάνιας του Tea Party που είχε διεξαχθεί εναντίον του προκατόχου του, Barack Obama, αλλά αυτή τη φορά με σημαντικά ενισχυμένη τη χρήση οπλισμού και βίας στους δρόμους, καθώς επίσης και μια έκδηλη πλέον συνέργεια της δεξιάς των ευαγγελιστών των Η.Π.Α. με την άκρα δεξιά.

Όλοι μας ευελπιστούμε πως η Χρυσή Αυγή τελείωσε μια για πάντα. Η ευρωπαϊκή άκρα δεξιά όμως αντλεί πλέον υποστήριξη, ιδέες και πόρους από συντηρητικά κέντρα εξουσίας στις Η.Π.Α. και τη Ρωσία. Η ένταση του ακροδεξιού λόγου στο Διαδίκτυο είναι αδύνατο να μετρηθεί ποσοτικά, καθότι η πραγματική του επιρροή δε βρίσκεται στα κανάλια Telegram, αλλά στα φαινομενικά αβλαβή κλειστά γκρουπ του Facebook που εκπροσωπούν τις κοινότητες μικρών πόλεων. Βάσει της εμπειρίας μου, ο Trump, το κίνημα BlackLivesMatter και ο Covid-19 κατάφεραν, από τον περασμένο Μάρτιο, να ενισχύσουν την επιρροή του.

Τα κατασταλτικά μέτρα σε Φινλανδία και Ελλάδα είναι σίγουρα ευπρόσδεκτα, καθώς και στις δύο περιπτώσεις φέρουν τη σφραγίδα της ανώτατης δικαστικής εξουσίας και μάλιστα με ιδιαίτερη φρόνηση, καθώς ενσωματώνουν το δίδαγμα από τις τραγικές αποτυχίες στην Ιταλία του Giolitti και στη Βαϊμάρη της Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου: δεν πρέπει να υπάρχει καμία ανοχή σε πολιτικά κόμματα που στους κόλπους τους διατηρούν βίαιες πολιτοφυλακές.

 

Σημειώσεις:

 

[1] https://www.bbc.com/news/av/world-europe-19983571

[2]https://www.bbc.com/news/world-19976841

[3]https://apnews.com/article/hip-hop-and-rap-trials-athens-financial-markets-greece-8193d867c12224dbc9ba3e2675b8d25c

[4]https://www.nytimes.com/2020/10/06/world/europe/germany-police-far-right-report.html

[5]https://www.helsinkitimes.fi/finland/finland-news/domestic/18102-finland-s-supreme-court-orders-nordic-resistance-movement-to-cease-and-desist.html

[6]https://www.sv.uio.no/c-rex/english/news-and-events/right-now/2020/far-right-violence-in-spain.html

[7]https://www.irishtimes.com/news/ireland/irish-news/the-far-right-rises-its-growth-as-a-political-force-in-ireland-1.4358321

[8]https://uk.reuters.com/article/us-russia-france-politics/le-pens-far-right-party-reaches-settlement-on-russian-bank-debt-court-idUKKBN23F1AH

[9]https://en.wikipedia.org/wiki/QAnon

"google ad"