Ο σπάνιος κρητικός αγριόγατος, μοναδικό στην Ελλάδα υποείδος του ευρωπαϊκού αγριόγατου , έχει χρόνια να φανεί στον ορεινό όγκο του Ψηλορείτη, αναφέρουν κτηνοτρόφοι του νομού Ρεθύμνης.
Ο κρητικός αγριόγατος, ή φουρόγατος, καταγράφηκε για πρώτη φορά επίσημα μόλις το 1953. Ελάχιστα είχαν γίνει γνωστά για το ενδημικό αιλουροειδές μέχρι το 1996, όταν δύο φοιτήτριες του Πανεπιστημίου της Περούτζα, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης,αιχμαλώτισαν ένα άτομο στα Πλατάνια Αμαρίου και το μελέτησαν πριν το απελευθερώσουν.
Κίνδυνος εξαφάνισης
Το ακριβοθώρητο θηλαστικό είναι τώρα άφαντο στη συγκεκριμένη περιοχή. «Έχω να τον δω δυο-τρία χρόνια και δεν ξέρω τι συμβαίνει» λέει στο MadeInCreta.gr ο 74χρονος κτηνοτρόφος Μύρων Λίτινας, ο οποίος έχει περάσει σχεδόν όλη του τη ζωή στον Ψηλορείτη.
«Γεγονός είναι πως πάει για εξαφάνιση, ενώ όταν ήμουν 20, 30 και 40 χρονών έβλεπα και δέκα και δεκαπέντε αγριόγατους στην Πάνα και τα Χάλαβρα» διαβεβαιώνει, αναφερόμενος σε δύο ορεινές περιοχές του Αμαρίου.
Άλλοι κτηνοτρόφοι αναφέρουν πως, από τότε που ανοίχτηκε ο δρόμος για το βουνό Πάνας, «το είδος μειώνεται δραματικά».
«Δεν παρουσιάζεται ούτε όταν γεννούν τα πρόβατα και οι κατσίκες για να τραφεί με τα νεογέννητα όπως έκανε πάντα» λένε οι ίδιες πηγές. «Μπορεί να υπάρχει, αλλά σε πληθυσμό μετρημένο στα δάχτυλα του ενός χεριού».
Φουρόγατος, ο άγριος
Ο μεγαλόσωμος φουρόγατος (Felis silvestris cretensis) είναι υποείδος της αγριόγατας (Felis silvestris) που απαντάται σε Ευρώπη, Αφρική και μεγάλο τμήμα της Ασίας. Δεν είναι στενός συγγενής της μκρότερης οικόσιτης γάτας (Felis catus), μπορεί όμως να διασταυρώνεται μαζί της, κάτι που απειλεί τη γενετική ποικιλότητά του.
Λόγω των επιθέσεών του σε νεογέννητα εκτρεφόμενα ζώα, το κρητικό αιλουροειδές κυνηγήθηκε ανελέητα από τους κτηνοτρόφους τις προηγούμενες δεκαετίες, όπως παραδέχεται και ο κ. Λίτινας. Οι φόλες ήταν ίσως ο βασικότερος παράγοντας για την παρακμή του κρητικού ζώου.
Τα Πλατάνια Αμαρίου είναι -ή τουλάχιστον ήταν- μια από τις ελάχιστες περιοχές όπου επιζεί το υποείδος. Μικροί πληθυσμοί εκτιμάται ότι επιβιώνουν στα Λευκά Όρη και το φαράγγι της Σαμαριάς.