Εγκαίνια Κυριακή 1Ιουλίου στις 19:30
Διάρκεια Έκθεσης: έως 21 Αυγούστου
ώρες από τις 18:00 έως τις 22:00 καθημερινά
Σμιλεύοντας το φως
Βιογραφικά στοιχεία του καλλιτέχνη
Ο Γιώργος Ψαραδέλης γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης , σήμερα ζει και εργάζεται στην πόλη του Ηρακλείου .
Έχει κάνει δέκα ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και μία ατομική στην Νέα Υόρκη στο Μανχάταν υπό την Αιγίδα του υπουργείου πολιτισμού και την υποστήριξη του Υπουργείου εξωτερικών. Έχει λάβει μέρος σε δεκαεννέα ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Έχει βραβευτεί σε δύο πανελλαδικούς διαγωνισμούς γλυπτικής το 2005 και το 2006 και σε ένα παγκρήτιο διαγωνισμό ζωγραφικής σε ηλικία 7 ετών από τον ηθοποιό Anthony Quinn.
Για το έργο του έχουν αναφερθεί σε αφιερώματα και κριτικές έγκριτοι ιστορικοί και κριτικοί της τέχνης, από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έχει κάνει διαλέξεις για την δουλειά του σε σχολεία και σε πολιτιστικά σωματεία στην Ελλάδα και στην Αμερική όπως επίσης σε δύο Πανεπιστήμια και σε πολλά σχολεία.
Για τη δουλειά του έχει ασχοληθεί ο τύπος, περιοδικά της Ελλάδος και του εξωτερικού.
Τα ΜΜΕ της Αμερικής καθώς και τα ΜΜΕ ΝΕΤ, ΕΤ1 και τα τοπικά κανάλια που βρίσκονται στο Λευκό Οίκο της Αμερικής , στην τράπεζα επενδύσεων Corporate Bank Inti στην Washington Αμερικής, στην εφημερίδα Εθνικός Κήρυκας στη Νέα Υόρκη, στην πρεσβεία του ΙΡΑΚ και στα κράτη Αμερική, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία, Γερμανία, Δανία, Σουηδία, Φινλανδία, Ρωσία, Ιράκ, Ελβετία και Κύπρος.
Έργα του κοσμούν συλλογές πολλών ελλήνων και ξένων συλλεκτών.
Αποσπάσματα από κριτικές
«…Η ύλη που γεννά τη μορφή συνάμα απορροφάται απ’ αυτή, για να συνυπάρξει μαζί της σε μία αρραγή και συνάμα περίοπτη παρουσία. Δυναμικά σε έκφραση τα πρόσωπα των μορφών του καλλιτέχνη συναγωνίζονται σε ένταση τα όποια μέλη του σώματος για να δηλώσουν αυτή καθαυτή την ορμή της ζωής. Όμως, πέρα κι από αυτό, οι μορφές του Ψαραδέλη, καθώς φέρουν μέσα τους ολόκληρους κόσμους βιωμένους με πάθος και ένταση, αποτελούν τους αδιαφιλονίκητους μάρτυρες της ίδιας της ειμαρμένης, Αινιγματικές και συνάμα αμετάκλητα παρούσες, πείθουν με την αψιμυθίωτη εκφραστικότητά τους».
Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν (Δρ. Ιστορικός της Τέχνης, Τεχνοκριτικός)
«…Το να συναντήσεις έναν καλλιτέχνη σαν τον Γιώργο Ψαραδέλη έχει την γεύση μιας απρόσμενης ανακάλυψης. Είναι σαν ένας τυχερός αρχαιολόγος να ανακαλύπτει ξαφνικά ένα εύρηκα, το οποίο αλλάζοντας ριζικά τα πιστεύω μας, μας αναγκάζει να ξαναδιαβάσουμε την Ιστορία, ακολουθώντας ένα διαφορετικό δρόμο, πλάγιο, ένα δρόμο που πριν ήταν αόρατος αλλά που τώρα μας φέρνει προς χώρες άγνωστες, προς τόπους που δεν είχε σκεφτεί κανείς ότι υπήρχαν…»
«… Ο Ψαραδέλης δεν είναι ένας εξπρεσιονιστής ούτε ένας συμβολιστής. Χρησιμοποιεί μια αρχαία γλώσσα, προερχόμενη από μία προγονική μνήμη, που καθίσταται παρούσα γιατί κατέχει όλη την «νεομπαρόκ» πολυπλοκότητα της σύγχρονης εποχής…»
Andrea Carnemolla (Κριτικός της τέχνης Ιταλίας)
«…Τα υπαρξιακά διλήμματα του συνδέουν τον γλύπτη με έννοιες και ιδέες αρχέγονες τις οποίες εκφράζει στην πέτρα, το μάρμαρο, το ξύλο. Τα υλικά αυτά, σύμφωνα με τη γνώμη του, είναι ικανά να εκφράσουν την ιστορία τους η οποία ταυτίζεται με την ιστορία της φύσης και του ανθρώπου. Τον βοηθούν να συλλάβει μια ιδέα, να την επεξεργαστεί – συχνά μέσα από μία διαδικασία επίπονης και χρονοβόρας πνευματικής διεργασίας – και να την υλοποιήσει. Ύλη και πνεύμα, λοιπόν, συνυπάρχουν ως μία οντότητα σε κάθε έργο του καθώς η ύλη καλείται να αναπαραστήσει το πνεύμα…»
Δήμητρα Σαρρή (Ιστορικό Τέχνης)
«…Οι φιγούρες που πλάθει είναι αέρινες και παρότι είναι αγάλματα δεν είναι στατικές αλλά κινούνται σε έναν αιώνιο χορό που δεν σταματάει ποτέ, τον χορό της δημιουργίας. Όλα ανήκουν μέσα στο ίδιο σύμπαν και όλα βρίσκονται σε κύκλο. Τα πάντα. Τίποτα στο έργο του δεν είναι γραμμικό ούτε φθαρτό αλλά παραλλάσσεται συνεχώς. Ούτως ή άλλως για τον ίδιο τον γλύπτη η καμπύλη και ο κύκλος σημαίνουν τη δημιουργία ενώ η ευθεία την καταστροφή. Αν αναλογιστούμε αυτή τη βλέψη θα καταλάβουμε ότι τα πάντα στο σύμπαν βρίσκονται σε κύκλο και ότι όλα στην ουσία είναι ένα. Ταξιδεύοντας το βλέμμα του θεατή μέσα σε οποιοδήποτε γλυπτό του ανακαλύπτει κρυμμένα μυστικά που με την πρώτη ματιά ίσως δεν μπορούν να φανούν, κάποια φευγαλέα έκφραση, μία κρυμμένη μορφή, μία πτύχωση που δημιουργεί μίας εικόνα, μία σκέψη…»
Γιάννης Ζωγραφάκης (Κριτικός τέχνης Southeastern University)