Έλενα Ακρίτα: Κύριε Δήμαρχε της καρδιάς μας

Μπορεί ο τίτλος να μη δένει αρμονικά με το ΚΚΕ (μα «chapeau σύντροφε», σοβαρά τώρα;) αλλά εμείς των βορείων προαστίων έτσι μιλάμε σε σας τους αιμοσταγείς κομμουνιστάς, κύριε δήμαρχε. Της καρδιάς μας.

Γιατί δήμαρχο της καρδιάς μας ανέδειξε τον Κώστα Πελετίδη η εκπνοή του 2019. Φέτος ειδικά που συνδέει το όνομά του με ένα μεγαλόπνοο έργο. Τη δημιουργία ενός μεγάλου ξενώνα που θα στεγάζει 100 άστεγους συνανθρώπους μας. Θα τους προσφέρει στέγη, τροφή, σιγουριά και πάνω απ’ όλα αξιοπρέπεια.

Μεγάλη ιστορία τι να λέμε. Μεγάλη υπόθεση. Καλά κι άγια τα έλατα και τα λαμπάκια – όλα χρειάζονται – όμως εδώ ένας κομμουνιστής δήμαρχος με όραμα αποδεικνύει πως η αγάπη δεν είναι καλά και ντε «χριστιανική». Ούτε έχει να κάνει απαρεγκλίτως με το «πνεύμα των Χριστουγέννων». Η αγάπη είναι αγάπη, τελεία. Οχι αυτό το σίχαμα που δίνουμε φιλοδώρημα στα κάλαντα και νομίζουμε πως είμαστε η αγία Τερέζα. Ή που δωρίζουμε στον «φτωχό» το πουλόβερ το παλιό και τη σκισμένη φούστα.

Τα χρόνια τα παλιά, οι κυρίες της Φιλοπτώχου επισκέπτονταν τους φτωχομαχαλάδες κι έδιναν στους ταπεινούς και καταφρονεμένους – με την άκρη του κόκκινου νυχιού γιατί τους σιχαίνονταν – καλάθια με αποφάγια. Να φάνε κι αυτοί οι κατακαημένοι μια φορά τον χρόνο. Κάπως έτσι εννοούμε – ακόμα – την αγάπη προς τον πλησίον.

Ο Πελετίδης ξέρει τι εστί επί της ουσίας προσφορά. Ξέρει πως άλλο φιλανθρωπία κι άλλο αλληλεγγύη. Το ξέρει στη θεωρία και το εφαρμόζει στην πράξη. Ηδη οι περισσότεροι άστεγοι του Δήμου Πάτρας φιλοξενούνταν σε πανσιόν με έξοδα της τοπικής κοινότητας. Τώρα, επιτέλους, υλοποιείται ένα έργο που θα προσφέρει μια μονιμότερη λύση στη χαίνουσα πληγή των άστεγων συνανθρώπων μας.

Φέτος στην Πάτρα, οι αιτήσεις για το σχετικό επίδομα πλησιάζουν τις 800, ενώ έχουν εγκριθεί κάτι λιγότερο από τις μισές. Γι’ αυτό ο ξενώνας στο κτίριο Γούναρη και Μπουκαούρη δίνει σχήμα και μορφή στην έννοια της αλληλεγγύης. Ηδη ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο έχουν δημιουργήσει μια τράπεζα τροφίμων και διαθέτουν βαν ζεστού φαγητού και διανομής σε σχολεία και παιδικούς σταθμούς σε 13 σημεία σε ολόκληρη την πόλη. Γι’ αυτό και εύλογα διεκδικούν χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για μόνιμο προσωπικό που να εξυπηρετεί άμεσα τους πολίτες, που έχουν την ανάγκη των υπηρεσιών τους.

Θυμάμαι πριν από κάνα δίμηνο περίπου, την παρέμβαση του δημάρχου για να αναβληθεί η έξωση μιας μάνας με τέσσερα παιδιά από το σπίτι τους που η τράπεζα έβγαλε σε πλειστηριασμό. Η γυναίκα αυτή έδωσε αγώνα για να ενταχθεί το σπίτι στον νόμο περί προστασίας της πρώτης κατοικίας αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν γνωρίζουμε ακόμα τι μέλλει γενέσθαι με αυτή την υπόθεση, όμως η ευαισθησία της δημοτικής αρχής ήταν παρούσα και οι δημότες της Πάτρας στάθηκαν στο πλευρό της άτυχης γυναίκας.

Ο Κώστας Πελετίδης είναι κομμουνιστής και λογικά τον ελεύθερο χρόνο του ξεσκίζει αστούς με το κονσερβοκούτι. Κι αν δεν το κάνει, οφείλει να ασχοληθεί άμεσα με το σπορ: μόνον έτσι ώστε θα δικαιώσει  τους φαντασιακούς μύθους «νομοταγών και νομιμοφρόνων». Αυτών που συγχέουν τη φιλανθρωπία με την αλληλεγγύη. Αυτών που πιστεύουν πως υπάρχει ένα και μοναδικό πρόσωπο της αγάπης: αυτό που συναντούμε σε ναούς και θρησκευτικά σωματεία.

Δεν ξέρω αν ο Πελετίδης σπίτι του στολίζει δέντρο, καραβάκι ή τίποτα απολύτως. Στο δικό μου το δέντρο, όμως, φέτος τον έβαλα ψηλά στην κορφή σαν το πιο λαμπρό αστέρι. Κι ας είναι λίγο άβολα εκεί πάνω, δεν πειράζει, άλλωστε μασάνε τα κομμούνια ταραμά;

ΥΓ: Καλή χρονιά να έχουμε. Ή έστω καλύτερη.

"google ad"