Από το 1987 στην ύπαιθρο. Και δεν το μετάνιωσε ποτέ. Ούτε σήμερα που τα ζωνάρια έσφιξαν, τα οικονομικά συρρικνώθηκαν, το κόστος παραγωγής εκτινάχτηκε στα ύψη, οι εισφορές στο κράτος «χτύπησαν» κόκκινο και κεκτημένα ασφαλιστικά δικαιώματα δεκαετιών κινδυνεύουν επίσης να τιναχτούν στον αέρα. «Δεν λυπάμαι μόνο για εμένα. Λυπάμαι για τα νέα παιδιά. Τα πείσαμε να στραφούν στον πρωτογενή τομέα και να γυρίσουν στο χωριό και τώρα τι κάνουμε; Τα ξαναδιώχνουμε».
Ο Κώστας Σπανούλης ξεκίνησε στο δημοτικό να σπέρνει σιτάρι. Τότε δεν υπήρχε οργάνωση και ποικιλία στις καλλιέργειες. Σήμερα που η αγροτική πολιτική εκσυγχρονίστηκε, στράφηκε στις ετήσιες. «Έχω συνολικά 120 στρέμματα με τριφύλλι για ζωοτροφή, καλαμπόκι, σιτάρι και ελάχιστο βαμβάκι. Αλλά σύντομα θα επεκταθώ στις αμυγδαλές μηχανοσυλλογής και μηχανοκλαδέματος, μία καινοτόμα καλλιέργεια πυκνής φύτευσης. Την τεχνογνωσία και την πατέντα, την είδα το 2010 σε συνέδριο με συναδέλφους από Ανδαλουσία και Καλιφόρνια. Οπότε είπα να το δοκιμάσω πρώτος στην Ελλάδα. Πρέπει να εξελισσόμαστε».
Ο ίδιος με την ιδιότητα του Προέδρου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αγροτικών Θεμάτων, του συνιδρυτή του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ιδιοκτητών Αγροτικών Φωτοβολταϊκών, αλλά και ως πρώην αντινομάρχης Αγροτικού Τομέα, πρωτοστάτησε στη δυναμική κινητοποίηση της Τετάρτης στα Τέμπη της Λάρισας. Σχεδόν με «προγραμματισμένο» ωτοστόπ, δέχτηκε να επιβιβαστούμε στο μεσαίου μεγέθους τρακτέρ του και να μας αποσαφηνίσει μύθους και αλήθειες για τα πραγματικά αίτια της αγροτικής εξέγερσης σε πάνω από 20 σημεία του ελληνικού χάρτη, που όπως μας εξηγεί ο ίδιος, αύριο Παρασκευή θα διπλασιαστούν.
Το ραντεβού, στον κόμβο Γυρτώνης. Λίγο μετά τα διόδια Μακρυχωρίου. Ανάμεσα σε κόρνες και συνθήματα, με τον υδράργυρο να φλερτάρει σε θερμοκρασίες κοντά στο 0 και το μάτι κολλημένο στο κοντέρ του καυσίμου, διανύσαμε τη διαδρομή των 20 περίπου χιλιομέτρων, μέχρι το φράγμα του Πηνειού. Ολιγόλεπτες στάσεις. Συντονισμός και επανακαθορισμός. Αρωγός της πομπής η ΕΛ.ΑΣ. που με διακριτική παρουσία κατηύθυνε τους οδηγούς ΙΧ σε παρακαμπτήριες οδούς, προκειμένου να αποφύγουν τις χαμηλές ταχύτητες των πάνω από 1.000 αγροτικών ελκυστήρων (όπως άλλωστε, ονομάζεται το τρακτέρ ελληνιστί). «Στόχος της κινητοποίησής μας είναι να παραμείνουμε στην ύπαιθρο με αξιοπρέπεια. Και να κρατήσουμε τη γη μας ζωντανή. Αυτό θέλουμε να βροντοφωνάξουμε στην κυβέρνηση. Δεν ζητάμε στήριξη από τον κρατικό κορβανά, αλλά ένα σταθερό φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε την πολιτική που στόχο έχει να ερημώσει τα χωράφια μας ή να μας διώξει από τον τόπο μας. Και το σημαντικό είναι ότι είναι η πρώτη φορά που ο κόσμος βγήκε αυθόρμητα στους δρόμους, με κοινό παρονομαστή τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουμε».
«Κόκκινο πανί» για την πλειοψηφία των αγροτών, η σταδιακή αύξηση της φορολογικής κλίμακας και των εισφορών. Το νέο σχέδιο Κατρούγκαλου ορίζει ότι από το 2016, η αύξηση θα φτάσει στο 10%, το 2017 στο 14% (συν 7% για την περίθαλψη), το 2018 στο 17% (άρα 24%) και από το 2019 και μετέπειτα, θα αγγίξει το 20% (άρα 27%) επί του καθαρού εισοδήματος.Ο κ. Σπανούλης ξεκαθαρίζει στο NEWS 247: «Γνωρίζατε ότι από τις 720.000 που κάνουν δήλωση καλλιέργειας, μόλις οι 350.000 είναι πραγματικοί αγρότες και σηκώνουν στις πλάτες τους το 35% του ΑΕΠ; Οι υπόλοιποι είναι ετεροεπαγγελματίες. Μπορεί βέβαια να είναι νόμιμοι, αλλά δεν μπορούμε να φορολογούμαστε με τα ίδια κριτήρια. Και αυτό είναι κατανοητό. Δεν μπορώ να συγκριθώ με τον δημόσιο υπάλληλο που απασχολείται ταυτόχρονα και στα χωράφια».
Την ίδια στιγμή, ο κ. Σπανούλης δεν παραλείπει να αναφερθεί στο «τσουχτερό» κόστος παραγωγής. «Σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., οι αγρότες προμηθεύονται δωρεάν αγροτικό πετρέλαιο. Παντού, εκτός από την Ελλάδα. Εμείς εδώ πληρώνουμε τον δασμό των 330 ευρώ/1.000 λίτρα, ενώ τα ίδια μας κάνουν και στο ρεύμα».
Ο ίδιος μάλιστα αναπολεί τις παλιές καλές εποχές της δεκαετίας του ’90 που τα προϊόντα της ελληνικής γης μόλις που είχαν αποκτήσει πιστοποίηση και η Ελλάδα κατέκλυζε τις αγορές της Αγγλίας και της Γερμανίας, κυρίως με βαμβάκι. «Τότε ναι. Είχαμε υψηλά κέρδη. Πρόλαβα να παντρευτώ και να φτιάξω το σπίτι μου. Το 2015, ο τζίρος μου μειώθηκε κατά 300%! Δηλαδή, τα καλά χρόνια, το κέρδος μας άγγιζε το 60% επί του τζίρου, ενώ σήμερα σχεδόν το 70% του συνολικού εισοδήματος, το επιστρέφω και πάλι στο κράτος. Σε απόλυτους αριθμούς, τα περσινά μου κέρδη ήταν 10.000 ευρώ, από τα συνολικά 60.000 για μία καλλιέργεια. Όσον αφορά στη φορολογία μου; Έχω 120 στρέμματα και σήμερα, πληρώνω 11.500 ευρώ φόρο. Εάν περάσουν τα μέτρα, θα πληρώνω 22.000. Αυτό σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα θα εγκαταλείψουμε τα αγροτεμάχιά μας ή τα κοπάδια μας. Άλλωστε, αυτό επιθυμούν, να συγκεντρωθεί η γη σε πέντε με δέκα καρτέλ. Σε λίγους».Σημειώνεται ότι το 95% των χωριών στο νομό Λάρισας είναι καθαρά αγροτικά. Σε παλιότερη μάλιστα μελέτη, διαπιστώθηκε ότι ο θεσσαλικός κάμπος αποτελεί ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς αγροτικών προϊόντων, ενώ στο σύνολό της η Ελλάδα, εξάγει περίπου 5 δις αγροτικά προϊόντα, δημιουργώντας έτσι, θετικό ισοζύγιο. Τα υπόλοιπα 3 δις καταναλώνονται από την ενδοχώρα, ενισχύοντας την τοπική αγροτική οικονομία και τον αγροτουρισμό. «Εμείς γιατί πάμε να τους ξεκληρίσουμε όλους; Δεν το καταλαβαίνω».
«Εδώ σήμερα συγκεντρώθηκε ο πραγματικός πρωτογενής τομέας. Άνθρωποι από περίπου 45 χωριά του δήμου Λάρισας και Κιλελέρ, άνθρωποι της φυτικής, ζωϊκής και αλιευτικής παραγωγής. Εδώ δεν θα βρείτε, αυτούς που μέχρι πρόσφατα, ζούσαν σε χρυσά σαλόνια. Οι περισσότεροι είναι άνθρωποι του μόχθου και όχι αυτοί που άρπαξαν ενισχύσεις και εξαφανίστηκαν», λέει ο κ. Σπανούλης και πριν ολοκληρώσουμε τη διαδρομή μέχρι την κοιλάδα των Τεμπών, στο οδικό δίκτυο προς Θεσσαλονίκη, καταλήγει: «Δεν έχουμε στόχο να κλείσουμε τους δρόμους. Δεν θέλουμε να θίξουμε άλλους επαγγελματίες. Ούτε να προκαλέσουμε μπλακ άουτ στη χώρα. Αλλά θα εξαρτηθεί και από τις νέες κυβερνητικές προτάσεις και τι θα πάρουν πίσω τελικά. Σε πρώτη φάση, το ψήφισμά μας δεν εισακούστηκε. Σειρά έχει η αντιπολίτευση. Και ο αγώνας θα συνεχιστεί στους δρόμους. Δεν κάνουμε σπριντ. Δεν θα εξαντληθούμε από τα πρώτα 48ωρα. Θα μείνουμε εδώ και μήνες εάν χρειαστεί».