Ένα κείμενο… σταθμός

Επιλογή κειμένου: Βαγγέλης Πάλλας

Πηγή: withoutreasonorrhyme.wordpress.com

Ξέρεις τι είναι η διοικητική κράτηση; Εγώ δεν ξέρω.

Το κράτος του Ισραήλ έχει το δικαίωμα να συλλαμβάνει όποιον γουστάρει, για λόγους τους οποίους δεν δικαιούται να ξέρει ούτε ο κρατούμενος, ούτε ο δικηγόρος του. Δεν υπάρχουν φυσικά άδειες, δεν υπάρχουν επισκεπτήρια, ο κρατούμενος δεν μπορεί να έχει δικηγόρο για εξήντα μέρες. Η διοικητική κράτηση ισχύει για 6 μήνες, αλλά μπορεί να ανανεώνεται μετά το πέρας αυτών των μηνών. Η ιατρική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη, τα βασανιστήρια είναι συνεχή και σκληρά και κάποιες φορές, φτάνουν ως τον θάνατο. Στο Ισραήλ, η ομολογία υπο το καθεστώς βασανιστηρίων θεωρείται αποδεκτή από τα δικαστήρια.

Ξέρεις τι είναι το τείχος; Εγώ δεν ξέρω.

Το τοίχος χτίστηκε για την “ασφάλεια” του Ισραήλ, θεωρητικά στα σύνορα Ισραήλ-Δυτικής Όχθης, πρακτικά εισβάλλει μέσα στα παλαιστινιακά εδάφη αρπάζοντας ακόμα περισσότερη γη με το έτσι θέλω. Κόβει χωριά στα δύο, καταστρέφει χωράφια και καλλιέργειες πάμφτωχων ανθρώπων, κλέβει γη από αυτούς που την είχαν, εγκλωβίζει χιλιάδες ανθρώπους μεταξύ στρατιωτικών ζωνών. Συνήθως έχει ύψος 2 μέτρα αλλά σε κάποιες περιοχές φτάνει και τα 8, με ηλεκτροφόρα σύρματα, τάφρους, κάμερες, παρατηρητήρια, πύργους παρακο­λούθησης και μια νεκρή ζώνη 60 μέτρων, φυσικά στην παλαιστινιακή πλευρά. Λόγω του σχήματος του, με ζιγκ ζαγκ και κύκλους, υπάρχουν χωριά τα οποία περικλείει το τοίχος από 3 ή και από τις 4 πλευρές τους.

Ξέρεις τι είναι τα checkpoints; Εγώ δεν ξέρω.

Τα checkpoints είναι μπλόκα σε δρόμους και πύλες του τείχους. Για να περάσει ένας παλαιστίνιος από εκεί, θα πρέπει να στηθεί από τα ξημερώματα και να περιμένει ώρες – ίσως και μέρες. Αντίθετα, οι ισραηλινοί έποικοι περνούν σε λίγα μόλις λεπτά. Φυσικά, υπάρχουν πάνοπλοι φρουροί, οι οποίοι έχουν ιδιαίτερη αγάπη στην σκανδάλη. Ακόμα και αν στηθεί κάποιος από το πρωί, δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρει να περάσει. Ίσως να χαμογελά-δεν αρέσει αυτό στον στρατό του Ισραήλ. Ίσως να είναι άσχημος-δεν αρέσει αυτό στον στρατό του Ισραήλ. Ο στρατός έχει το δικαίωμα να συλλάβει όποιον θέλει· τους κλείνει σε κελιά, τους δένει τα μάτια, τους ξυλοκοπά, τους γδύνει. Εργαζόμενοι δεν μπορούν να πάν στις δουλειές τους, πιστοί στα τζαμιά τους, συγγενείς στους συγγενείς τους, έγκυες γυναίκες στα νοσοκομεία· σε έξι μήνες μόνο, από τον Ιούνη του 2003 έως τον Φλεβάρη του 2004, 46 γυναίκες γέννησαν σε κάποιο checkpoint. 24 από αυτές πέθαναν εκεί, 27 από τα μωρά δεν έζησαν δεύτερη μέρα σε αυτόν τον κόσμο. Ο στρατός ψάχνει ακόμα και τα ασθενοφόρα, άδεια ή γεμάτα· εκατοντάδες άνθρωποι πέθαναν μέσα στο ασθενοφόρο.

Ξέρεις τι είναι ο ναυτικός αποκλεισμός; Εγώ δεν ξέρω.

Η Γάζα είναι παραθαλάσσια περιοχή, αλλά θα μπορούσε και να μην είναι. Στα λιμάνια της Γάζας, δεν μπαίνει και δεν βγαίνει τίποτα. Τρία ναυτικά μίλια πέραν των ακτών της, οτιδήποτε κινείται δεν απαγορεύεται απλώς· πυροβολείται. Τα Ισραηλινά πολεμικά πλοία απαγορεύουν το εμπόριο και το ψάρεμα, πηγή τροφής και χρημάτων για χιλιάδες ανθρώπους. Τρόφιμα, οικοδομικά υλικά, μηχανήματα, φάρμακα, ανθρωπιστική βοήθεια· τίποτε από αυτά δεν περνά σε μια ζώνη που τα έχει απολύτως ανάγκη, καθώς ζεί συνεχώς σε καθεστώς πολέμου. Περίπου 85% των εξαγωγών της Γάζας έχει παγώσει λόγω του ναυτικού αποκλεισμού. Το ίδιο το κράτος του Ισραήλ δεν μπήκε καν στον κόπο να βρεί κάποια ηλίθια δικαιολογία για τον ναυτικό αποκλεισμό. Προτίμησε να τον χαρακτηρίσει ως αυτό που είναι: οικονομικός πόλεμος.

Ξέρεις τι είναι οι βόμβες λευκού φωσφόρου; Εγώ δεν ξέρω.

Ο λευκός φώσφορος σε επαφή με το οξυγόνο γεννά μια εξωθερμική αντίδραση. Καίει τους ανθρώπινους ιστούς μέχρι το κόκκαλο, η εισπνοή του και η κατάποση του προκαλούν θάνατο. Παλαιστίνιος γιατρός, το 2009, ανέφερε ότι από τις πληγές των τραυματιών, έβγαινε καπνός ακόμα και μια μέρα μετά. Ο Ισραηλινός στρατός χρησιμοποίησε βόμβες λευκού φωσφόρου για να βομβαρδίσει όχι μόνο κατοικημένες περιοχές, αλλά ακόμα και την υπηρεσία Αρωγής για Πρόσφυγες του ΟΗΕ στην Γάζα (καταστρέφοντας τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας), ένα σχολείο προσφύγων του ΟΗΕ καθώς και ένα νοσοκομείο. Ο Ισραηλινός στρατός επιμένει να χρησιμοποιεί τα όπλα λευκού φωσφόρου στον αέρα, καθώς πέφτοντας καλύπτουν μεγαλύτερη έκταση.

Δεν είναι μόνο αυτά, είναι άλλα τόσα και άλλα τόσα και άλλα τόσα. Κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει, να φανταστεί, να διανοηθεί, να προσπαθήσει να μπει στην θέση κάποιου Παλαιστινίου που ζει σε ένα κράτος που τον τιμωρεί επειδή γεννήθηκε Παλαιστίνιος, ένα κράτος που στόχος του είναι να τον διώξει, νεκρό ή ζωντανό. Δεν είναι ζήτημα γνώσης και πληροφόρησης, ακόμα και να γνωρίζεις δεν μπορείς να γνωρίζεις. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα· δεν μπορούμε να φανταστούμε τι σημαίνει να χτυπάει ένα τηλέφωνο την νύχτα και να σου ανακοινώνει ότι έχεις 5 λεπτά να φύγεις από το σπίτι σου πριν αυτό βομβαρδιστεί. Να ζεις σε μια φυλακή και να γνωρίζεις από την στιγμή που γεννηθείς μέχρι την στιγμή που θα πεθάνεις (ένα διάστημα που ενδέχεται να είναι εξαιρετικά μικρό) ότι υπάρχουν άνθρωποι με απόλυτη εξουσία πάνω σου, που μπορούν να σου κάνουν οτιδήποτε ατιμώρητοι. Όσο και να περιγράψει κανείς γεγονότα σαν τα παραπάνω, υπάρχουν άλλα τόσα που μπορεί να είναι χειρότερα. Δεν περιγράφονται όλα γιατί δεν μπορεί κανείς να τα αντιληφθεί.

Αυτό το κείμενο δεν είναι για την Γάζα ή για το Ισραήλ. Αυτό το κείμενο είναι μια σκέψη πάνω στους ανθρώπους. Στο πόσο διαφορετικά θα ήταν αν μπορούσαμε όλα τα παραπάνω να τα νοιώσουμε σαν να συνέβαιναν σε εμάς, να καταλαβαίναμε τον πόνο ενός Παλαιστίνιου σαν δικό μας, σαν να συνέβαιναν όλα αυτά σε εμάς. Και όμως, δεν μπορούμε· αν γινόταν, δεν θα παρακολουθούσαμε νεκρά μωρά και γκρεμισμένα κτήρια. Κανένας από εμάς όμως δεν μπορεί να νοιώσει τον φυσικό πόνο μιας σφαίρας που τρυπάει το κορμί ενός Παλαιστινίου, κανένας από εμάς δεν μπορεί να νοιώσει τον συναισθηματικό πόνο μιας μάνας ή ενός αδερφού ή ενός νέου χωρίς μέλλον.

Αντ’ αυτής της ικανότητας, είμαστε προικισμένοι με άλλες δύο: η μία είναι η συμπόνοια· ένα συναίσθημα βαθιάς λύπης για αυτό που παρακολουθούμε, μια προσπάθεια να νοιώσουμε τον πόνο του άλλου. Αυτό από μόνο του δεν λέει σχεδόν τίποτα, είναι απλά η μη-απάθεια. Η άλλη είναι η εσωτερική εξέγερση· αυτό που συμβαίνει μέσα σου όταν βλέπεις το λάθος, κάτι που δεν θα έπρεπε να γίνεται και νοιώθεις μια εσωτερική κραυγή, μια δύναμη που θέλει να ανατρέψει τον κόσμο όλο, να διορθώσει τα πάντα, τώρα,  να κάνει κάτι τώρα, να πάρει μια φωτογραφία ενός νεκρού μωρού, να βγει στον δρόμο και να την τρίβει στα μούτρα των περαστικών. Και πάλι όμως, τίποτε δεν θα αλλάξει αυτό, οι βόμβες θα συνεχίσουν να πέφτουν· όσο διαβάζεις αυτό το κείμενο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποιος εκεί κάτω να έχει σκοτωθεί η να βρίσκεται μέσα στα αίματα κάτω από τα ερείπια.

Όσο και αν πονάει όμως, κανένας δεν μπορεί να βάλει ένα στοπ, εδώ και τώρα, παρόλο που θα έπρεπε ίσως να υπάρχει ένα μαγικό κουμπί που θα καταστρέφει όλες τις βόμβες και θα ξαναχτίζει όλα τα γκρεμισμένα σπίτια. Υπάρχουν όμως άπειρα μικρά πράγματα που μπορεί να κάνει ο καθένας. Υπάρχουν άνθρωποι που αυτή η εσωτερική τους εξέγερση τους οδήγησε στο θάνατο, κάτω από μια μπουλντόζα, στα χώματα της Γάζας. Υπάρχουν πολλοί, πολλοί περισσότεροι που αρκούνται σε λιγότερο επικίνδυνες ενέργειες. Καμία όμως δεν είναι άνευ σημασίας· τα βουνά υψώνονται με ρυθμό ελάχιστων χιλιοστών το χρόνο, αλλά υψώνονται και κάθε σταγόνα παίζει τον ρόλο της στο φούσκωμα του ποταμού.

Μέσα σε όλον του τον τεχνολογικό εξοπλισμό και τα λόμπι και τις συμμαχίες και την προπαγάνδα και την τρομακτική στρατιωτική μηχανή και τις φυλακές και τις βόμβες και τις ψυχολογικές τεχνικές και τις μεθόδους παρακολούθησης και την πανίσχυρη ηγεσία, το Ισραήλ συνεχίζει το κλασσικό ηλίθιο λάθος που κάνουν πολύ συχνά οι εξουσιαστές· και την πατάνε. Πιστεύει δηλαδή και αυτό ότι μπορεί να ελέγξει με όλα αυτά την θέληση εκατομμυρίων ανθρώπων στην Γάζα, την δίψα τους για ζωή και για ελευθερία. Πιστεύει ότι μπορεί να σωπάσει πολλά περισσότερα εκατομμύρια φωνών ανά τον πλανήτη που εξεγείρονται ενάντια στην αδικία. Θεωρεί ότι μπορεί με την βία να σταματήσει ανάγκες που είναι στην φύση του ανθρώπου, είναι δικαιώματα που υπάρχουν μέσα του. Θα διαψευστούν και αυτοί όπως διαψεύστηκαν οι Ναζί στην Ελλάδα, οι Αμερικάνοι στο Βιετνάμ, οι Γάλλοι στην Αλγερία, οι Άγγλοι στην Ινδία, οι αφρικάανερ στην Ν. Αφρική και τόσοι άλλοι. Ακριβώς επειδή, στο τέλος, οι άνθρωποι έχουν μέσα τους αυτόν τον μηχανισμό που είναι ικανός να οδηγεί στην εσωτερική τους εξέγερση, ακόμα και για θέματα που δεν είναι (με τα στενά ατομικίστικα όρια) δικά τους. Και κάπως έτσι, αργά αλλά σταθερά, η ιστορία προχωρεί.

Η G4S είναι μια βρετανική εταιρία η οποία “εξειδικεύεται στην ανάλυση κινδύνων που αφορούν στην ανθρώπινη ζωή και περιουσία, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας λύσεις ασφαλείας για όλους τους κλάδους δραστηριότητας-κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και ιδιώτες” σύμφωνα με τους ίδιους. Επαίρονται μάλιστα για την ραγδαία ανάπτυξη της στην Ελλάδα, κάτι που θα πρέπει να γεμίζει όλους τους Έλληνες με περηφάνια. Φυσικά σαν καλή πολυεθνική δραστηριοποιείται σε όλο τον κόσμο και φυσικά, σαν καλή πάροχος “υπηρεσιών ασφαλείας”, στο Ισραήλ έχει βρεί την υγειά της: προμηθεύει εξοπλισμό για χρήση στους παράνομους οικισμούς που χτίζει το Ισραήλ, στα σημεία ελέγχου, στην Ισραηλινή αστυνομία στην Δυτική Όχθη και στις ισραηλινές φυλακές, κυρίως σε αυτές που είναι γεμάτες Παλαιστίνιους κρατούμενους. Οι υπηρεσίες που προσφέρει είναι βέβαια υψηλότατου επιπέδου: βασανιστήρια, ακόμα και σε μικρά παιδιά, απομόνωση, και πάει λέγοντας. Η G4S είναι από τους μεγάλους παίκτες στην επικείμενη ιδιωτικοποίηση των φυλακών στην Ελλάδα καθώς και στην διαχείριση των στρατοπέδων συγκέντρωσης για μετανάστες. Για να κλείσει ο κύκλος αυτού του κειμένου, η συγκεκριμένη εταιρία παρέχει υπηρεσίες και στην Ν. Αφρική, χωρίς το απαρτχάιντ τώρα βέβαια αλλά με δεδομένη την καταπίεση, εκεί που ο στρατός δεν διστάζει να πυροβολεί απεργούς.

"google ad"