«Ένα πλοίο για την Παλαιστίνη»

Τι έγινε ο στόλος; Το «Free Gaza»; Έχασαν τον δρόμο τους και άραξαν κατά Ισραήλ μεριά;

Ή οι αγώνες γινόταν μέχρι ν’ αποκτήσουν τον «πλανητάρχη» τους;

Πού είναι έστω οι ανακοινώσεις τους, οι συνελεύσεις τους, η διαμαρτυρία τους για τον πλανητάρχη; Που «πήρε» μια πόλη, τα Ιεροσόλυμα, σα να ‘ταν το πραγματάκι του και το ‘δωσε στο Ισραήλ χωρίς να νοιαστεί για την Παλαιστίνη;
Τι είναι τα Ιεροσόλυμα; Δικά του, παιχνιδάκι του;

Καλό είναι να μην ξεχνάμε το παρελθόν. Το κακό παρελθόν για να μην επαναληφθεί στο παρόν και το μέλλον. Τα ολοκαυτώματα. Όλα όμως! Όχι επιλεκτικά.

Και τώρα στο παρόν γίνονται τρομερά πράγματα και δεν τα καταγγέλομε. Τώρα το θύμα είναι η Παλαιστίνη και οι θύτες το Ισραήλ. Και δεν λέτε λέξη. Λέξη για την Ρεπούση και την παραχάραξη της ιστορίας. Που ονόμασε την σφαγή των Ελλήνων της Μικράς Ασίας συνωστισμό. Δεν είπατε λέξη για την βράβευση του Ρίχτερ που συκοφάντησε έναν ολόκληρο λαό που αντιστάθηκε στον φασισμό των Ναζί. Που ήθελαν να μας «εκπολιτίσουν» δια της βίας και να γίνομε όμοιοί τους. Αλλά βέβαια οι καθηγητές που τον βράβευσαν ήταν «δικοί σας».

Δεν είπατε λέξη για τις χιλιάδες αυτοκτονίες του Ελληνικού λαού. Δεν βγάλατε μια ανακοίνωση συμπάθειας.

Γιατί. Εσείς σε ποιο λαό ανήκετε;

Σε όλους εκτός του δικό σας λαό;

Θα χαλούσατε τον κόσμο αν αυτοκτονούσε ένας Αλβανός, ένας Βούλγαρος, ένας Τούρκος (δεν θέλομε ν’ αυτοκτονεί για κανένα λόγο κανείς άνθρωπος οποιασδήποτε εθνικότητας). Αλλά για τον δικό μας λαό, μούγκα!

Ευθυγραμμισμένοι πλήρως με το «καμάρι» σας.

Α.Ρ.

Υστερόγραφο: Σας χαρίζομε ένα ποίημα γραμμένο για την Παλαιστίνη. Ίσως θυμηθείτε τις εποχές που απ’ το Λιμάνι των Χανίων ξεπροβοδίζαμε το «πλοίο για την Παλαιστίνη».

Το αστέρι του Βοριά
Νίκος Γκάτσος

Τ’ αστέρι του βοριά
θα φέρει η ξαστεριά
μα πριν φανεί μέσα από το πέλαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ’ αγκαλιάσω ξενιτιά

Κι εσύ χαμένη μου Πατρίδα μακρινή
θα γίνεις χάδι και πληγή
σαν ξημερώσει σ’ άλλη γη

Τώρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι,
Τώρα πετώ για της χαράς μου τη γιορτή

Φεγγάρια μου παλιά
καινούρια μου πουλιά
διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ’ το βουνό
για να με δείτε να περνώ
σαν αστραπή στον ουρανό. (αυτοπυρπόληση)

—————————–

Έφυγε αυτός που του άρεσαν τα ποιήματα και οι άδολοι αγώνες. «Αδελφέ, λείπεις»

"google ad"