Ένα σχόλιο για το ρατσιστικό έγκλημα στην ελληνική Λαμπεντούζα

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

Ένα σχόλιο για το ρατσιστικό έγκλημα στην ελληνική Λαμπεντούζα, ένα μικρό σχόλιο αφού όλα έχουν ειπωθεί, όπως είναι το σωστό, και μ’ αφορμή κάποιες συζητήσεις που έγιναν διαδικτυακά ή από προσωπική επαφή. Χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία ή λεπτομέρειες. Αναφορικά για τους μετανάστες, τα σύνορα, την κυβέρνηση, το γιατί έρχονται εδώ μετανάστες και άλλα:
Κανένας μετανάστης δεν ρισκάρει τα πάντα από του κεφαλιού του, ώστε να έρθει στην Ελλάδα ή αλλού, ούτε γιατί δεν έχει τι άλλο να κάνει, ούτε γιατί βαρέθηκε τη ζωή του, ούτε γιατί έχει λύσει το βιωτικό του ζήτημα. Περισσότερο από τον καθένα μας θα ήθελε να παραμείνει στον τόπο του, στην πατρίδα του, να ζήσει εκεί, να μεγαλώσει τα παιδιά του με αξιοπρέπεια, να ερωτευτεί και να πεθάνει εκεί. Όμως αυτοί που έφτιαξαν τα σύνορα, για να έχουν μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων να ικανοποιεί τα δικά τους συμφέροντα, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την τύχη αυτού του ανθρώπου και των ομοίων του. Ενδιαφέρθηκαν όμως να μεταφέρουν τα κεφάλαια τους στις τράπεζες του εξωτερικού, εκεί δεν υπολόγισαν τα σύνορα… Καταπάτησαν τα δικαιώματά του, λοιπόν. Με πολέμους, εξαθλίωση, ρατσισμό, δανειακές συμβάσεις, οικολογικές καταστροφές και άλλα πολλά. Κι αυτός, χωρίς να θέλει, διεκδίκησε τη σωτηρία στη φυγή. Νομίζοντας πως κάπου αλλού θα κάνει την πολυπόθητη αρχή αλλά υπολόγισε χωρίς τον ξενοδόχο. “Θάνατος σε αυτόν που τολμά να καταπατήσει τα άγια ελληνικά χώματα! Κάψτε τον, πνίξτε τον, φυλακίστε τον σε στρατόπεδα συγκέντρωσης” φωνάζει ο χορτάτος υπουργός, ο ραφινάτος επιχειρηματίας, ο λογοτέχνης με τις υπόγειες διασυνδέσεις. Και το λιμενικό, αλλού η αστυνομία, σηκώνουν το χέρι τους και δολοφονούν τους μετανάστες και τις οικογένειες τους. Έτσι, στην ψύχρα. Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να δολοφονεί έτσι, αλλά αντίθετα έχει την υποχρέωση να παρέχει στέγη, τροφή και υγιεινομική περίθαλψη. Οι δικαστές-συνήγοροι-τιμωροί μπορεί να είναι καλοί για τις ταινίες, όχι όμως και στην πραγματική ζωή. Δεν θα προχωρήσω σε περισσότερες αναλύσεις, υπάρχει μια πληθώρα άρθρων και παρεμβάσεων για το ζήτημα σε περιοδικά και στο διαδίκτυο. Έτσι κι αλλιώς τώρα χρειάζεται δράση.

Να μην ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση έχει ευθύνη για αυτό το ανθρωπιστικό έγκλημα όπως και η ΕΕ, και οι δύο εξάλλου το στηρίζουν με τις πολιτικές τους. Ας θυμηθούμε τις δηλώσεις Πλεύρη, του Καρατζαφέρη παλιότερα, για την ανάγκη νεκρών στα σύνορα και την τραγική τους εφαρμογή σήμερα. Αλλά εδώ, για να το πάρουμε από αυτή την οπτική – αν και δεν συμφωνώ, δεν σέβονται τους Έλληνες, θα σεβαστούν τους μετανάστες; Και που συνέβη όλο αυτό; Στην Ελλάδα, όπου από μικρούς μας δίδασκαν στο σχολείο για τα αίσχη των Συμμάχων κατά τη διάρκειας της καταστροφής της Σμύρνης, που έριχναν στη θάλασσα τους πρόσφυγες ή που τους έκοβαν τα χέρια ώστε να μην ανεβούν στα πλοία, μόνο και μόνο για να το εφαρμόσουν αυτοί σήμερα.