Έξοδο Ευάγγελου Βενιζέλου από ΠΑΣΟΚ προβλέπει ο Ιωακείμ Γρυσπολάκης και τον καλεί σε συσπείρωση με “To Ποτάμι” και την “Ώρα Αποφάσεων”

Δραστήριος πολιτικά στην Ώρα Αποφάσεων της Άννας Διαμαντοπούλου ο πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης σχολιάζει συχνά – πυκνά την επικαιρότητα και εκφράσει την απογοήτευσή του από αυτό που αναγνωρίζει ως στροφή στον κρατισμό και τον λαϊκισμό της ΔΗ.ΣΥ (Δημοκρατική Συμπαράταξη). Εξ’ αυτού, διαπιστώνει ότι ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και νυν στέλεχος της ΔΗ.ΣΥ., ο “ευφυής και έμπειρος” Ευάγγελος Βενιζέλος, ετοιμάζει βαλίτσες γι’ αλλού. Και τον καλεί “να μην προβεί στο απονενοημένο διάβημα του μοναχικού δρόμου”. Αντ’ αυτού, προτείνει την “ισχύς εν τη ενώσει” δηλαδή, τη συμπόρευση με “Το Ποτάμι” και την “Ώρα Αποφάσεων”.

Διαβάστε τι γράφει:

Διαβάζω σχεδόν καθημερινά πλέον στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για τις ενδεχόμενες κινήσεις Βενιζέλου και ίδρυση “κόμματος Βενιζέλου”.

Στον μεσαίο χώρο έχουν πλέον αποτυπωθεί δύο τάσεις, ιδεολογικές και πρακτικές μαζί. Η πρώτη επιθυμεί την επιστροφή στις ρίζες του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στον κρατισμό, στον λαϊκισμό, στην αναβίωση της μεγάλης επιρροής του συνδικαλισμού και εν τέλει στην προσέγγιση του ΠΑΣΟΚ+ με έναν ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ για την συγκρότηση της μεγάλης κεντροαριστεράς.

Τα στοιχεία, που θα χαρακτηρίζουν την “μεγάλη κεντροαριστερά” θα είναι ο κρατισμός και ο λαϊκισμός.

Η άλλη τάση είναι αυτή, που επιθυμεί την προσήλωση στις ευρωπαϊκές αξίες και στους δημοκρατικούς θεσμούς, στη διατύπωση της αλήθειας στους πολίτες, στην εντατικοποίηση των μεταρρυθμίσεων και στη διεθνοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος. Το Ποτάμι, η Ώρα Αποφάσεων, αλλά και ορισμένοι βουλευτές της ΔΗΣΥ, προεξάρχοντος του Βαγγέλη Βενιζέλου, πιστεύουν στην δεύτερη τάση.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος είναι, εκτός από ευφυής και έμπειρος, ώριμος, ώστε να μην προβεί στο απονενοημένο διάβημα του μοναχικού δρόμου. Έχω τη βεβαιότητα πλέον ότι αποτελεί ξένο σώμα στο ΠΑΣΟΚ, όπως εξ άλλου και πολλοί ακόμη που θα το συνειδητοποιήσουν στην πορεία. Όπως έχω την πεποίθηση ότι δεν θα επιλέξει τον μοναχικό δρόμο, αλλά το δρόμο της ενότητας των μεταρρυθμιστών και προοδευτικών καθαρά φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Γιατί γνωρίζει καλλίτερα από εμένα ότι ο μοναχικός δρόμος δεν οδηγεί παρά μόνον στην απομόνωση. Η ισχύς εν τη ενώσει λοιπόν. Σε μία ένωση όμως με αρχές, αξίες, πρόγραμμα και στόχο. Σε μία ένωση, που θα συνδέει την εμπειρία, το ήθος και τις γνώσεις των έμπειρων πολιτικών με το πάθος και την καταξίωση νέων ανθρώπων, που επιθυμούν να εμπλακούν στην πολιτική, ως ενεργοί πολίτες.