Του Κωνσταντίνου Μπριλάκι.
“Με αφορμή το δημοσίευμα στην “Πατρίς” της 6-6-2.017 του κ. Ηρακλή Γαλανάκη με τίτλο «Ολοκληρώνεται το «έγκλημα» στο Καστέλλι», θα ήθελα να συμπληρώσω μερικές σκέψεις, αφού διευκρινίσω ότι συμφωνώ σε όλα με το υπόψη δημοσίευμα για το θέμα.
Το «έγκλημα» έχει πολλές πλευρές.
1) Επάρκεια σε πεδινές εκτάσεις
Η καταστροφή γεωργικής γής υψηλής παραγωγικότητας είναι πολύ μεγάλη, διότι η Κρήτη δεν διαθέτει πολλές πεδιάδες και απέραντες εκτάσεις, όπως στο Ιλινόϊς στο Μισισιπή ή στην Γερμανία η κοιλάδα του Ρήνου. Έχουμε ελάχιστες και μικρές πεδιάδες και να τις καταστρέψουμε και αυτές δεν είναι λογικό. Λένε ότι εισάγουμε πάνω από το 50% των τροφίμων για να φάμε. Η παροιμία λέει: «Αλλοίμονο σε αυτόν που δεν έχει νύχια να ξυστεί». Στη Λαϊκή που πήγα να ψωνίσω μου είπε ο αγρότης, ότι «δεν υπάρχει εργάτης Έλληνας στην Ιεράπετρα και καλλιεργώ το θερμοκήπιό μου αποκλειστικά με αλλοδαπούς, κυρίως Αλβανούς».
2) Εγκατάλειψη υφιστάμενου αεροδρομίου
Η εγκατάλειψη του υφιστάμενου Αεροδρομίου σημαίνει καταστροφή και πλήρη απαξίωση επενδύσεων αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, που τις πλήρωσε ο κακομοίρης ο φορολογούμενος και τώρα τις πετάμε στα σκουπίδια, λες και δεν έχουμε πρόβλημα οικονομικό και είμαστε πλούσιοι και δεν πειράζει που πετάμε στα σκουπίδια τις εγκαταστάσεις του δεύτερου σε κίνηση αεροδρομίου της χώρας για το καπρίτσιο μας (ή για την ψήφο μας;). Όποιος μπορεί να καταλάβει γιατί με την πτώχευση του ελληνικού κράτους τον Ιανουάριο του 2009 δεν συγκινηθήκαμε, αλλά πάλι συμπεριφερόμαστε, 7 χρόνια μετά, σαν πάμπλουτοι εμίρηδες, να μου το εξηγήσει, γιατί το μυαλό μου δεν φτάνει. Αντίθετα στο Λονδίνο κανένα παλιό αεροδρόμιο δεν εγκαταλείφθηκε, αλλά προστέθηκαν σταδιακά 3 και σήμερα διαθέτει 4 αεροδρόμια, το Χήθροου, τα Κάτγουικ, το Στάνσιντ και το Λούτον. Εμείς όμως έχουμε λεφτά για πέταμα. Αλλά τα λεφτά των άλλων, (του φορολογούμενου) και όχι τα δικά μας.
3) Κόστος μετάβασης στο Καστέλι
Η ταλαιπωρία 150.000 κατοίκων, να πρέπει σε κάθε ταξίδι να επιβαρύνονται με διαδρομή 40 χιλιομέτρων και 40 λεπτά τουλάχιστον διαδρομής, φαίνεται πως δεν μας ενδιαφέρει. Ας κόψουν τον λαιμό τους όσοι ταξιδεύουν; Σε κάθε αεροπορικό εισιτήριο πρέπει να προσθέσουμε το κόστος της μετάβασης στο Καστέλι και της επιστροφής στο Ηράκλειο. που είναι τουλάχιστον 20% τουλάχιστον οικονομική επιβάρυνση, ενώ αντίθετα, ακούμε πολλές κομματικές φωνές για τις πολυεθνικές που θα χρεώνουν σε κάθε εισιτήριο τα τέλη αεροδρομίου. Μόνο αν υπάρχει αντίπαλος το μεγάλο κεφάλαιο, μόνο τότε συγκινούμαστε και όχι επειδή ο πολίτης θα επιβαρυνθεί. Δεν πάμε δηλαδή να σώσουμε τον πολίτη, αλλά να δικαιώσουμε την ιδεολογία μας, που σώζει το κόμμα σε βάρος των πολιτών.
4) Χαμένος χρόνος επιβατών να φθάσουν στο Καστέλι
Ο χρόνος μετάβασης στο Καστέλι για τους 150.000 κατοίκους του Ηρακλείου θα αυξηθεί από 5 λεπτά που είναι τώρα, σε 40 με 45 λεπτά που είναι σε βάρος του πολίτη. Πηγαίνεις στην Αθήνα για δουλειά αυθημερόν και προστίθεται μιάμιση ώρα επιπλέον σε βάρος του εργάσιμου χρόνου του επιβάτη. Θα ξυπνάς άγρια μεσάνυχτα για να προλάβεις την πρωϊνή πτήση και ξάγρυπνος θα τρέχεις στην Αθήνα να προλάβεις αυθημερόν να κάνεις τη δουλειά σου.
5) Εναλλακτική πρόταση – Διατήρηση του υφιστάμενου αεροδρομίου
Με ένα ποσό της τάξεως των 10 εκατομμυρίων, μπορεί το αεροδρόμιο Ηρακλείου να μας εξυπηρετήσει για 15 με 20 χρόνια ακόμη, με επέκταση στο πάρκινγκ των αεροπλάνων, με κατάληψη του οικοπέδου της πρώην ΜΟΜΑ κ.λ.π. και να μην ξοδέψουμε εκατοντάδες εκατομμύρια για νέο αεροδρόμιο. Θέλουμε να μοιάσουμε στην Τζάκυ Κένεντυ που είχε 120 ζευγάρια παπούτσια; Μα η Τζάκυ ξόδευε τα λεφτά του συζύγου της και όχι του φορολογούμενου, που τον έχουμε καταδικάσει σε αφάνεια και δεν έχει κανένα δικαίωμα, ούτε σε ό,τι πληρώνει ούτε και μπορεί να κάνει έλεγχο πού πάνε οι φόροι που πληρώνει στους πολίτες, ή στους ψηφοφόρους; Τώρα που δεν έχουμε λεφτά και το χρέος είναι βουνό, εμείς κάνουμε καινούργιο αεροδρόμιο, ενώ μπορούμε να βολευτούμε με το παλιό. Αντί να ανέβουμε το βουνό του χρέους ψάχνουμε κατήφορο; Δεν φτιάχνεται η Ψωροκώσταινα έτσι εύκολα, θέλει πολλούς συμπαραστάτες και πολλά πρόβατα, που αντί να θέσουν θέμα και να ρωτούν τα λεφτά που πάνε, ανησυχούν για την τελευταία δημοσκόπηση και πότε θα γίνουν εκλογές.
6) Αφανή κόστη αεροδρομίου Καστελίου
Δεν είμαι ειδικός στα αεροδρόμια, αλλά έχω ακούσει ότι κάποια βουνά στα Αστερούσια εμποδίζουν την ακώλυτη προσγείωση και απογείωση των αεροπλάνων στο Καστέλι και πρέπει να γίνουν εκσκαφές μερικά εκατομμύρια κυβικά, για να μην έχουμε ατυχήματα. Ειδικά για υπερατλαντικές πτήσεις με διάδρομο 3,8 χιλιόμετρα απαιτείται αυτή η τεράστια αποκοπή των βουνοκορφών. Αυτό το πρόβλημα το κατάπιαμε ή εξετάσθηκε; Και πόσο κοστίζει; Και πως θα λειτουργεί το αεροδρόμιο, χωρίς αυτή τη γεναία λύση; Κακορίζικα και μισοκακόμοιρα, όπως αρμόζει στην Ψωροκώσταινα που ζούμε;
7) Ζημιά στο περιβάλλον – πρόταση
Θα μπορούσε να γίνει επέκταση του αεροδιαδρόμου Ηρακλείου ανατολικά προς την Φλωρίδα, ώστε να μπορεί ο διάδρομος να χρησιμοποιηθεί και για υπερατλαντικές πτήσεις. Η ζημιά στο περιβάλλον είναι υποπολλαπλάσια από την ζημιά στο Καστέλι. Με επίχωση στον Θερμαϊκό σε μήκος πάνω από 1000 μέτρα έγινε και η επέκταση του αεροδρομίου της Μίκρας στη Θεσσαλονίκη, και μάλιστα πρόσφατα. Και στην Ιαπωνία, αλλά και σε πολλές πόλεις στον πλανήτη, η λύση αεροδιαδρόμου στη θάλασσα έχει επιλεγεί ως οικονομικότερη και πιο κατάλληλη, ενώ εμείς εδώ σχεδιάζουμε με «αφανή..» κριτήρια.
8) Οδηγός ή ψηφοθηρία;
Κυκλοφορεί η φήμη ότι το Αεροδρόμιο απεφασίσθη να μεταφερθεί, γιατί οι Αλικαρνασσιώτες έχουν πολλούς ψήφους και αφού θα πάρουν ένα όροφο ακόμα να κτίσουν, θα ψηφίσουν το κόμμα που θα το αποφασίσει. Όπως ξέρουμε στην Αλικαρνασσό λόγω της γειτνίασης με το αεροδρόμιο επιτρέπεται μόνο ισόγειο και 1ος όροφος, δηλαδή ανώτατο ύψος οικοδομής 8μ, ενώ στο Ηράκλειο επιτρέπεται και 2ος όροφος. Όμως με την κρίση στην οικοδομή, το κέρδος είναι ελάχιστο και οι ψήφοι δεν θα πάνε μονοκούκι υπέρ της ανύψωσης έναν όροφο ακόμη στην Αλικαρνασσό. Στον τόπο που ζούμε δεν μετράει το όφελος του συνόλου των πολιτών, αλλά της εκάστοτε ομάδας των ψηφοφόρων.
9) Οι πολιτικοί μηχανικοί και τα δημόσια έργα
Όσο για τους πολιτικούς μηχανικούς που διδάσκονται την κατασκευή των δημοσίων έργων (έργα της Πολιτείας), τους έφαγε η πολυκατοικία, γιατί με την εσωτερική μετανάστευση εγκαταλείφθηκαν στα χωριά 600.000 κατοικίες και αυξήθηκε κατακόρυφα η ζήτηση κατοικίας στην Αθήνα που έφθασε νε στεγάζει τη μισή Ελλάδα. Πέσανε λοιπόν με τα μούτρα οι μηχανικοί στην πολυκατοικία και τα συνδικαλιστικά τους όργανα μόνο με τα δημόσια έργα δεν ασχολήθηκαν ποτέ. Καιρός λοιπόν είναι να επιστρέψουμε στο κυρίως αντικείμενο μας, που είναι τα δημόσια έργα, δρόμοι, αεροδρόμια, λιμάνια, φράγματα, αρδευτικά έργα, και έργα ύδρευσης κ.λ.π. Να έχουν άποψη οι σύλλογοι πολιτικών μηχανικών για κάθε δημόσιο έργο σαν κατ εξοχήν ειδικοί αλλά και ενδιαφερόμενοι ως μελετητές και κατασκευαστές και όχι μόνο για το στενό συμφέρον των μελών του. Και να στελεχώσουν τα όργανα του ΤΕΕ όπου η συνεισφορά τους θα είναι πολύτιμη.
Το ΤΕΕ/ΤΑΚ είχε παλιότερα εκφράσει άποψη υπέρ του λοξού διαδρόμου. Σήμερα ούτε φωνή ούτε ακρόαση;
Και σαν υστερόγραφο, αντιγράφω το αντίστοιχο υστερόγραφο από το δημοσίευμα στην Πατρίδα της 10-6-2.017 του κ. Ηρακλή Γαλανάκη:
«Δει δη ανθρώπων..» με αρετή, τόλμη, σεβασμό και αγάπη για τον τόπο τους, τον συνδημότη, τον συμπολίτη, τον άνθρωπο, σ΄ αυτή τη ζωή, που είναι μια φορά και μια σταλιά…
Μόνο μια διόρθωση στον τίτλο του δημοσιεύματος του κ. Ηρακλή Γαλανάκη: Δεν πρόκειται για έγκλημα αλλά για λάθος! Και όπως έλεγε ο Ταλεϋράνδος «ήταν μεγαλύτερο από έγκλημα, ήτανε λάθος».”
Επισκεφτείτε: ΟΧΙ αεροδρόμιο στο Καστέλλι