‘’Αδερφοφάδες’’, Ν. Καζαντζάκης και Ελευθέριος Ειρηνάκης – Aπό το βιβλίο ‘’Τεκμήρια ιστορίας’’ Μιχάλη Κατσανεβάκη

… Καθένας είχε κι ένα γείτονα ή κι ένα φίλο ακόμα ή και αδελφό που τον μισούσε, χρόνια, χωρίς αφορμή, κάποτε χωρίς κι ο ίδιος να το ξέρει, στέρνιαζε χρόνια το μίσος και δεν έβρισκε κανάλι να βγει και τώρα, να, ξαφνικά τους μοίραζαν τουφέκια και χειροβομβίδες, ανέμιζαν πάνω από τα κεφάλια τους τρισεύγενες σημαίες, τους ξόρκιζαν οι παπάδες, οι γαλονάδες, οι γαζετατζήδες να σκοτώσουν τον γείτονα και το φίλο και τον αδελφό.

…

Γράφτηκε αυτό το τμήμα απ’ το έργο του Καζαντζάκη ‘’Αδερφοφάδες’’ γιατί μας συγκλόνισε η ιστορία και ο θάνατος του 19χρονου αντάρτη Ελ. Ειρηνάκη που διαβάσαμε στο βιβλίο του Μιχάλη Κατσανεβάκη, σ’ αυτό το εξαιρετικό βιβλίο ‘’Τεκμήρια ιστορίας’’.

Ο νεκρός γιος Ελευθ. Ειρηνάκης, σε ηλικία 17 ετών αφόπλισε Γερμανό αξιωματικό στη συνοικία Άγιος Ιωάννης Χανίων. Τον θάνατό του από τους κυβερνητικούς, στον γκρεμό της Καμπιανής Μαδάρας στην περιοχή στου ‘Όφη τ’ Αυλώχι’’ – ‘’Παχύ Αρμί’’ δεν τον έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες. ‘’Ο νεκρός υιός μένει άταφος, σε γκρεμνό ψηλά στα Λευκά Όρη.

Ο τραγικός πατέρας του, που σαν χωροφύλαξ συμμετείχε στην επιχείρηση καταδίωξης του γιου του που φονεύεται σε ηλικία 19 χρόνων, χάνει τα λογικά του. Και η δύστυχη μητέρα του, επί 38 συναπτά έτη ψάχνει τα οστά του παιδιού της για να τα θάψει.

Το καλοκαίρι του 1985 περισυλλέχθηκαν τα οστά του από τον Γεώργιο Βενετάκη και τον υιό του Γεώργιο και απεστάλησαν στη μάνα που τα ‘ψαχνε 38 χρόνια.

‘’Τεκμήρια ιστορίας’’ που φέρνουν δάκρυα και ξυπνούν συνειδήσεις.

Άννα Κωνσταντουδάκη – Αγγελάκη