“Ακηδία” Αρχιμανδρίτου Ιγνατίου Χατζηνικολάου

Μια ακόμα έκπληξη έχουμε από τον πανοσιολογιώτατο πατέρα Ιγνάτιο με την έκδοση του νέου του 26ου βιβλίου του «Ακηδία».

Μικρό σε σχήμα αλλά περιεκτικό μεγάλων και υψηλών νοημάτων και διδαγμάτων έγνοιας και ενδιαφέροντος για τους εμπερίστατους αδελφούς μας τα οποία απουσιάζουν από τους αιχμαλωτισμένους του πάθους της ακηδίας και της γενικότερης αδιαφορίας γύρω μας.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι λίγο πολύ το γνωρίζουμε όλοι μας νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους και για όλα τα άλλα «γαία πυρί μιχθήτω».

Πρόκειται για έναν λόγο περιεκτικό, τολμηρό, σαφή και καθαρό που αγγίζει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων, την ίδια την τραυματική ψυχική αναλγησία, στην καρδιακή παγωνιά και αγκαθώδη αδιαφορία και πλέον τολμηρότερα προσεγγίζει στο βάθος της διανοίας με την φριχτή διαπίστωση ότι δεν υπάρχει γόνιμο έδαφος καλλιέργειας και ανάπτυξης, συμπόνοιας, συναντίληψης, συμπόρευσης και συμπαράστασης με τον άλλο.

Ο πατήρ Ιγνάτιος αναδείχνει τη μεγάλη ανάγκη των καιρών που είναι η έγνοια, το ενδιαφέρον, η στοργή και η αγάπη πράγματι μεγάλα ζητούμενα των καιρών και των περιστάσεων για τους εμπερίστατους αδελφούς μας, προπάντων εκείνους που έχουν χάσει την εργασία τους και την περιουσία τους και έχουν μείνει μετέωροι, άστεγοι, απελπισμένοι, με θολωμένο τον ορίζοντα της ζωής των και η απόγνωση απειλεί τρομακτικά και σπρώχνει το πρόσωπό τους σα απενενοημένα διαβήματα, στη βίαιη διακοπή της ζωής ή ό,τει άλλο ακαταλόγιστο και ασυλλόγιστο.

Αν Ακηδία χωρίς το στερητικό α μπροστά σημαίνει ενδιαφέρον και έγνοια για τον συνάνθρωπο μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι το χρέος μας είναι να βγάλουμε αυτό το στερητικό α από αυτή τη λέξη, να κρατήσουμε την καθαρότητα της λέξης και του νοήματός της που δεν είναι τίποτα άλλο παρά το ενδιαφέρον μας για τον εμπερίστατο και έχοντα την ανάγκη μας συνάνθρωπο.

Ο πατήρ Ιγνάτιος ανανεωμένος με νεανικό αυθορμητισμό και νεανική τόλμη και ριψοκινδυνότητα, ανιχνεύει πατιά πατιά τα γκρεμνά και τις κακοτοπιές των παθών σε όλη τους την έκταση τα οποία πληγώνουν την ψυχή και πονούν το σώμα όσο δεν αχρηστεύουν την ίδια την ύπαρξη και τη ζωή. Η εμπειρία του πατρός Ιγνατίου επιβεβαιώνεται από τους αγίους πατέρες της εκκλησίας μας που πάνω σε αυτό το θανάσιμο ψυχικό και υπαρξιακό πάθος της ακηδίας δηλαδή της ασπλαχνίας που και αυτοί το θεωρούν γέννημα του σατανά, ενώ την ευσπλαχνία ευλογία του Θεού.

«Ο Ιησούς σπλαχνισθείς…» εθεράπευε αρρώστους, χόρταινε πεινασμένους, ικανοποιούσε βιωματικές και βιολογικές ανάγκες των ανθρώπων.

Το βιβλίο του πατρός Ιγνατίου Ακηδία είναι το ανοιχτό μάτι, ο φωτεινός φακός ευσπλαχνίας και αγάπης προς τον συνάνθρωπο, τον δικό μας και τον ξένο.

Να συνεχίσετε να υμνείτε και να ευλογείτε το άγιο όνομα του Θεού και λειτουργικά αλλά και με τα άξια και με πολλή πληρότητα γραπτά σας δοκίμια (βιβλία και καθημερινά άρθρα σας στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο).
Ευχές θερμές για περαιτέρω ζωή υγείας και προκοπήν βίου και πίστεως προς δόξαν Θεού και ευλογία των ανθρώπων και του κόσμου.

Με τον σεβασμό και την αγάπη μου

Παπά Στυλιανός
Θεοδωρογλάκης