Αλέκος Μαρινάκης: Έχουμε “πόλεμο” στα δικαιώματα και τις ζωές των εργαζόμενων

Για πόλεμο που δέχονται τα δικαιώματα και οι ζωές των εργαζόμενων μίλησε ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ στα Χανιά Αλέκος Μαρινάκης σε συνέντευξη που παραχώρησε στον “Aγώνα της Κρήτης”.

Ο Αλέκος Μαρινάκης δηλώνει ότι οι εξελίξεις και το νέο μνημόνιο επιβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος, ούτε καν για να δοθούν “ψίχουλα”, όπως χαρακτήρισε τις εξαγγελίες του προγράμματος της Θεσσαλονίκης.

Ο κ. Μαρινάκης σημειώνει ότι οι πολίτες δεν πρέπει να παραπλανηθούν ξανά αφού στη θέση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για “παράλληλο πρόγραμμα” ενώ στη θέση της “περήφανης διαπραγμάτευσης” μπαίνει η “συνεχής διαπραγμάτευση”.

Σύμφωνα με τον κ. Μαρινάκη, η ίδια επιχειρηματολογία αναπαράγεται και από τη Λαϊκή Ενότητα την οποία ονομάζει “ΣΥΡΙΖΑ 2”.

Το ΚΚΕ, λέει ο κ. Μαρινάκης, είναι το μόνο κόμμα που δε δέχεται τη λογική της ανάθεσης. Αντιθέτως ζητά από τον λαό πέρα από την ψήφο να πλαισιώσει σωματεία, συλλόγους ενώσεις “σφυρηλατώντας την κοινωνική συμμαχία”.

Ο κ. Μαρινάκης δε θεωρεί ότι η ρίζα του προβλήματος είναι τα μνημόνια. Τα μνημόνια, είπε “αποτελούν το μέσο εκείνο για να περάσουν νόμοι, αναδιαρθρώσεις στην οικονομία που σε άλλες χώρες έχουν περάσει εδώ και πολλά χρόνια ή περνάνε τώρα χωρίς μνημόνιο αφού οι φωνές που τα αντιμάχονται είναι ισχνές”, και για να ενισχύσει τη θέση του αυτή έδωσε το παράδειγμα της Δανίας όπου αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης δίχως να έχει επιβληθεί κάποιο μνημόνιο.

Ο κ. Μαρινάκης τέλος δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό που ονομάζει “Λαϊκή Συμμαχία”. Mία συμμαχία όχι μεταξύ κάποιων κομμάτων αλλά “των ριζοσπαστικών πολιτικοποιημένων τμημάτων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και του συνδικαλιστικού κινήματος” .

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:

Δικαιωθήκατε σε όλα κατά τρόπο πανηγυρικό, ιδιαίτερα μάλιστα με τα όσα συνέβησαν τελευταία με τον  ΣΥΡΙΖΑ. Τι επείγει να κάνει σήμερα ο ψηφοφόρος;

Το ΚΚΕ δικαιώθηκε όχι μόνο σε αυτά που έλεγε για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για όλη την πορεία της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα. Προειδοποιούσαμε για παράδειγμα από το 2009 ότι έχουμε ‘’πόλεμο’’ στα δικαιώματα και τις ζωές των εργαζομένων. Προειδοποιούσαμε για το πού θα οδηγούσε το πρώτο μνημόνιο, το δεύτερο και βέβαια προειδοποιήσαμε από το 2012 για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα σοσιαλδημοκρατία στη χώρα μας που πήρε τη θέση της παλιάς (ΠΑΣΟΚ).

Αυτό όμως γίνεται γιατί η πολιτική του ΚΚΕ βασίζεται στην μαρξιστική ανάλυση της οικονομίας και της κοινωνίας. Δεν έχουμε καμία μαντική ικανότητα. Για τις εκλογές της 25ης Γενάρη τι είπαμε δηλαδή; Ότι καμιά ουσιαστική βελτίωση δεν πρόκειται να δει στη ζωή του ο λαός, όσο μένουν στη θέση τους ο καπιταλιστικός δρόμος, το κεφάλαιο και οι λυκοσυμμαχίες του. Ότι ακόμα και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αν δεν έχεις μέτωπο σε αυτό το βάρβαρο δρόμο ανάπτυξης, στον καπιταλισμό, δεν μπορείς να κάνεις φιλολαϊκή πολιτική. Οι εξελίξεις και το νέο βάρβαρο μνημόνιο επιβεβαίωσαν ότι κανένα φιλολαϊκό «σκαλοπάτι» δεν υπάρχει σε αυτό το δρόμο, μόνο νέα κατρακύλα για τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα. Ούτε καν το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, που έταζε ψίχουλα σε εξαθλιωμένους συνανθρώπους μας, ούτε αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί.

Το ότι δικαιωθήκαμε, δεν το λέμε απλά για ικανοποίηση δική μας. Πέρα το ότι πρέπει η πείρα αυτή να αποτελέσει κριτήριο ψήφου, πρέπει ο λαός να βγάλει και συμπεράσματα γιατί τα επιχειρήματα που ακούγαμε πριν από 9 μήνες ξαναλανσάρονται από τον ΣΥΡΙΖΑ:

Όπου πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μπαίνει το «παράλληλο πρόγραμμα», όπου «περήφανη διαπραγμάτευση» μπαίνει η νέα απάτη της «συνεχούς διαπραγμάτευσης» πάνω στα «ανοιχτά ζητήματα» του νέου μνημονίου, όπου «η Ευρώπη αλλάζει» μπαίνει το αφήγημα των «ρωγμών» που δημιούργησε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπου «παραγωγική ανασυγκρότηση» μπαίνει το «νέο αναπτυξιακό σχέδιο»… Τα ίδια αναπαράγονται άλλωστε και από τον ΣΥΡΙΖΑ 2, τη Λαϊκή Ενότητα, σαν να μην πέρασε μια μέρα από το Γενάρη του 2015.

Άρα πρώτα απ όλα ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο νέος, ο άνεργος, ο αγρότης, ο επαγγελματοβιοτέχνης, όλοι αυτοί που έχουν πληρώσει το μάρμαρο τόσα και τόσα χρόνια, πρέπει, με πυξίδα την συσσωρευμένη πείρα τους να πάνε στην κάλπη και να δυναμώσουν το ΚΚΕ. Δεν μένουμε όμως εκεί. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που δεν έχει τη λογική της ανάθεσης. Δεν λέει στον κόσμο ‘’ψήφισε με και θα σου λύσω το πρόβλημα και συ θα είσαι στον καναπέ’’.

Όχι. Ο λαός πρέπει να δυναμώσει το ΚΚΕ και από την επόμενη μέρα να βρεθεί στον αγώνα μέσα από τα σωματεία, τους συλλόγους, τις ενώσεις διεκδικώντας την ανάκτηση των απωλειών του και σφυρηλατώντας την κοινωνική συμμαχία που θα φέρει ανατροπές σε πιο συνολικό επίπεδο, στο πεδίο της οικονομίας και της κοινωνίας. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να έχει όφελος ο λαός και όχι οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, γενικά το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι ο μόνος δρόμος που βγάζει στο ξέφωτο τον λαό.

Έχει το ΚΚΕ τρόπους να βγάλει τη χώρα από το καθεστώς των μνημονίων; Τι πρέπει να κάνει ο λαός γι’ αυτό;

Καταρχάς τα μνημόνια δεν είναι η ρίζα του προβλήματος. Αποτελούν το μέσο εκείνο για να περάσουν νόμοι, αναδιαρθρώσεις στην οικονομία που σε άλλες χώρες έχουν περάσει εδώ και πολλά χρόνια ή περνάνε τώρα χωρίς μνημόνιο αφού οι φωνές που τα αντιμάχονται είναι ισχνές.

Για παράδειγμα χωρίς μνημόνιο στη Δανία η συνταξιοδότηση πήγε στα 67 και κοιτάνε να την πάνε σε 1-2 χρόνια στα 68. Το να παλέψεις να μην εφαρμοστούν οι εφαρμοστικοί νόμοι είναι κάτι το οποίο θέλει λαϊκή κινητοποίηση. Να θυμίσουμε πως οι εφαρμοστικοί νόμοι του πρώτου μνημονίου έμειναν για πάνω από δυο χρόνια ανενεργοί στο μεγαλύτερο μέρος τους, αποτέλεσμα των αγώνων του λαού, με μπροστάρηδες τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ που δρουν στους χώρους δουλειάς, στο μαζικό κίνημα, στις γειτονιές και βέβαια, της επιρροής και του κύρους με το ποσοστό που είχε.

Δείτε πόσο πίσω πήγε το κίνημα μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 όταν το ΚΚΕ έχασε τη μισή εκλογική του δύναμη και ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Ο κόσμος ‘’πήγε στον καναπέ’’ και περίμενε τον ΣΥΡΙΖΑ να γίνει επόμενη κυβέρνηση να λύσει τάχα τα προβλήματα. Άρα ο λαός, γιατί στην χώρα μας δεν έχουν όλοι τα ίδια συμφέροντα (ο Μπόμπολας ή ο Βαρδινογιάννης με το μεροκαματιάρη ή τον αγρότη), μπορεί να βγει από τα μνημόνια μόνο όταν συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, συνειδητοποιήσει πως πρέπει να γίνει αυτός αφέντης στον πλούτο που παράγει.

Υπάρχει πιθανότητα δημιουργίας ενός μετώπου με κορμό το ΚΚΕ με στόχο τη δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος για την άλλη πορεία που προσδοκά ο λαός μας;

Μα το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που η πρόταση εξουσίας που έχει αφορά την πλατιά πλειοψηφία της κοινωνίας γιατί ακουμπά στα ταξικά συμφέροντα που έχει η τεράστια πλειοψηφία του λαού μας.

Αυτό το πλατύ πλειοψηφικό ρεύμα, Λαϊκή Συμμαχία την ονομάζουμε εμείς, θα παλεύει με κατεύθυνση την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό – κοινωνικό έλεγχο. Με κατεύθυνση την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από κάθε μορφής σχέση με ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Η συνολική πάλη της κατευθύνεται στο στόχο της λαϊκής εξουσίας.

Δεν μιλάμε βέβαια για κάποιο κόμμα αλλά για συμμαχία των ριζοσπαστικών πολιτικοποιημένων τμημάτων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και του συνδικαλιστικού κινήματος των συμμάχων του, των οργανώσεων της νεολαίας και των γυναικών, ως συμμαχία που δρα στις γραμμές του κινήματος, με στόχο να προσελκύσει την ευρύτερη συσπείρωση νέων μαζών, δεν θα παίρνει μέρος στις εθνικές και τοπικές εκλογές, στις ευρωεκλογές, σε δημοψηφίσματα.

Η υπόθεση της Λαϊκής Συμμαχίας προωθείται από τα τώρα μέσα από το συντονισμό, την κοινή δράση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, για τη διεκδίκηση ανάκτησης απωλειών, τη διεκδίκηση των σύγχρονων εργατικών – λαϊκών αναγκών.

Αυτή η συμμαχία θα συμβάλει ώστε ο λαός να αποκτήσει τη δύναμη, την αποφασιστικότητα και θέληση ώστε να έρθει σε ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους, να πάρει ο ίδιος την εξουσία. Θα συμβάλει στην αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ του λαού, των εργαζομένων.

Βλέπετε λοιπόν ότι το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένη πολιτική συμμαχιών πολύ ουσιαστική και αναγκαία για το λαό, που όμως δε χωράει στο πλαίσιο των διαφόρων εκδοχών αστικής διαχείρισης, στις διάφορες εκδοχές αστικών κυβερνήσεων. Αυτή είναι η διαφορά. Η αναγκαιότητα ενδυνάμωσης του ΚΚΕ και στην κάλπη της 20ής Σεπτέμβρη θα αποτελέσει όρο, θα αποτελέσει συμβολή στην προώθηση αυτής της πολιτικής συμμαχιών, με την προσπάθεια συγκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας.

"google ad"