Αμερικάνος μου ζήτησε να σταματήσω να βγάζω φωτογραφίες – Μου είπε ότι θα μου δώσει δολάρια

Του Γιάννη Αγγελάκη

Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά…

Σήμερα μετά από μέρες έβρεξε. Θεώρησα ότι αυτό αποτελεί μία ευκαιρία να δοκιμάσω ένα νέο φίλτρο που έχω αγοράσει. Βγήκα εξώ αφού είχα ξεχάσει ότι η πόλη παραμένει γεμάτη από στρατιώτες του αεροπλανοφόρου. Συνήθως, τέτοιες μέρες, όπως και πολλοί άλλοι Χανιώτες, επιλέγω να μένω μέσα στο σπίτι.

Πήγα στα στιβανάδικα, για να αποφύγω την παρουσία των στρατιωτών, όμως στην πόλη μας αυτές τις μέρες αυτό μοιάζει πολύ δύσκολο.

Ενώ έβγαζα φωτογραφίες από το άδειο από ανθρώπους σοκάκι, ένας αμερικάνος εμφανίστηκε από πίσω και μου κτύπησε την πλάτη.

Μου ζήτησε να σταματήσω να βγάζω φωτογραφίες – Μου είπε ότι θα μου δώσει δολάρια

Του είπα ότι θα συνεχίσω να βγάζω φωτογραφίες και αφού αυτός δεν είναι σε καμία από αυτές δε θα έπρεπε να είχε καμία αντίρρηση που βγάζω, αφού άλλωστε ο χώρος είναι δημόσιος και δεν υπάρχει κάτι παράνομο σε αυτό που κάνω.

Όμως αυτός επέμενε. Μου επανέλαβε:

Σου το ζητάω ευγενικά. Σταμάτα να βγάζεις φωτογραφίες. Θα σου δώσω λεφτά.

Του είπα ότι δεν έχει κανένας δικαίωμα να μου απαγορεύσει κάτι το οποίο είναι νόμιμο και ότι με προσβάλλει θέλοντας να μου δώσει λεφτά για να σταματήσω.

Συνέχισα να βγάζω φωτογραφίες, όμως ο αμερικάνος παρέμενε από πίσω και με κοίταζε. Προχώρησα και ακολουθούσε από πίσω. Ο στρατιωτικός με ακολουθούσε για μια διαδρομή 500 μέτρων μέχρι την εμφάνιση ενός περιπολικού του λιμενικού στην κάθετη της Χάληδων.

Έκανα πως πλησίαζα το περιπολικό και τον κοίταξα. Αυτός με είδε, έστριψε προς την άνοδο και απομακρύνθηκε.

Στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τη φωτογραφία δρόμου δε μου έχει τύχει ποτέ παρόμοιο περιστατικό. Αποτυπώνει αν μη τι άλλο τη βούληση των αμερικάνικων στρατιωτικών αρχών να παραμένει στο σκοτάδι η παρουσία τους στον τόπο μας. Για να μείνουν στο σκοτάδι, έχουν μάθει ότι αυτό που χρειάζεται να κάνουν είναι να πληρώσουν.

Αυτό είναι που βρήκα προσβλητικό και τρομακτικό, ότι σε μία καθημερινή δημιουργική συνήθειά μου που με γεμίζει χαρά, θέλησαν να μου την απαγορεύσουν. “Ευγενικά” μεν, και με αντίτιμο, αλλά θέλησαν να μην πραγματοποιηθεί, όσο είναι αυτοί εκεί. Το πιο προσβλητικό όμως από όλα είναι ότι θεώρησε σωστό μέσα στην παράκληση να σταματήσω να φωτογραφίζω να προσφέρει ως αντίτιμο κάποια δολάρια. Ότι αρκούν κάποια δολάρια. Και ότι αφού δε δέχτηκα αυτά τα δολάρια και συνεχίσα να κάνω αυτό που κάνω πάντα όταν οι αμερικάνοι δεν είναι εδώ, ότι αποτελώ έναν κίνδυνο και ότι ίσως κινδυνεύω γι’ αυτό. Επειδή τόλμησα να κάνω αυτό που κάνω πάντα, ακόμα κι όταν οι αμερικάνοι είναι εδώ. Επειδή δε δέχτηκα τα χρήματα και δε σταμάτησα. Αυτό έδειξε η πράξη της παρακολούθησής μου από τον στρατιωτικό.

Όπως υπάρχουν μαρτυρίες ότι έτσι συμβαίνει συχνά στον τόπο μας.

Όπως συμβαίνει όταν γίνονται φασαρίες, που καλούν τους καταστηματάρχες να καλούν την αστυνομία των βάσεων και όχι την ελληνική αστυνομία παρακάμπτωντας τις αρχές του κράτους, και δίνοντας υποσχέσεις για χρηματικές αποζημιώσεις.

Κι αν συμβαίνει με έναν που βγάζει φωτογραφίες, αν συμβαίνει με κάποιους καταστηματάρχες, αν συμβαίνει με οδηγούς ταξί, αν συμβαίνει με ανθρώπους που έχουν ξυλοκοπηθεί, τότε πού αλλού συμβαίνει;

Τι άλλο καλείται να μένει στο σκοτάδι στον τόπο μας και με τι αντίτιμο; Και πώς έχει φτάσει να θεωρείται τόσο φυσιολογικό στα Χανιά, ένας άγνωστος άνθρωπος να ζητά από έναν άλλο άνθρωπο που δε γνωρίζει να σταματήσει να κάνει κάτι που δεν είναι παράνομο, με αντίτιμο χρήματα;

Πώς έγινε στα Χανιά φυσιολογικό να φοβάσαι να βγάλεις φωτογραφίες ένα βράδυ που έβρεξε;

Σημείωση: Η φωτογραφία του κειμένου πάρθηκε λίγο πριν μου χτυπήσει την πλάτη ο Αμερικάνος με την “παράκληση” να σταματήσω να φωτογραφίζω, με αντίτιμο δολάρια.