Αμερικανός δημοσιογράφος για την Αθήνα: Χειρότερη από Βηρυτό, Δαμασκό και Κάιρο

Το ότι η Αθήνα φέρνει περισσότερο σε χαοτικό αστεακό συνονθύλευμα της Μέσης Ανατολής -κάτι μεταξύ Δαμασκού, Βηρυτού και Καΐρου- παρά σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως ύβρις απέναντι στη συλλογική ψευδαίσθηση των Ελλήνων περί κοιτίδας του δυτικού ευρωπαϊκού πνεύματος.
«Προσπαθήσαμε να περάσουμε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο εκεί», αναφέρουν συνήθως οι Ευρωπαίοι και άλλοι τουρίστες που αποθαρρύνονται από τη βρομιά, το θόρυβο και τις γενικευμένα επιβαρυμένες περιβαλλοντικές συνθήκες της πόλης.
Ελάχιστοι είναι εκείνοι οι ξένοι επισκέπτες που έχουν να πουν κάτι θετικό για την Αθήνα, η οποία δεν είναι παρά ένα «αναγκαίο κακό», ένας απλός σταθμός transit προς τα νησιά και τους λοιπούς τουριστικούς προορισμούς.
O Alexander Besant, Αμερικανός δημοσιογράφος με παρουσία στον ηλεκτρονικό και έντυπο Τύπο των ΗΠΑ, γνώρισε την Αθήνα πολύ πριν τον εξευρωπαϊσμό της επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων, στα 16 του χρόνια όταν την επισκέφτηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο επιμορφωτικού ταξιδιού του σχολείου του και έκτοτε επιστρέφει κάθε χρόνο με κάθε διάθεση να ζήσει την πόλη και τους ρυθμούς της μέσα στο χρόνο, αλλά και με έντονα ρεαλιστική ματιά που δεν του επιτρέπει να παρασυρθεί από τις συνήθεις γραφικότητες που παρουσιάζουν μία Αθήνα ζωντανή, πολύβουη αλλά με ουσία, αφτιασίδωτη, αυθεντική, γνήσια…
Η Αθήνα όμως δεν είναι τίποτα από όλα αυτά: «Μόνο γραφική δεν φαντάζει όταν την κοιτάζει κανείς από το παράθυρο κάποιου ξενοδοχείου γύρω από την κακόφημη πλατεία Ομονοίας, ανάμεσα σε δρόμους γεμάτους κακοτεχνίες και τσιμεντένιους όγκους. Η Αθήνα είναι επίσης μία πόλη φανατικών καπνιστών που πίνουν συνέχεια καφέδες και παλεύουν με την ακραία ζέστη κάθε πρωί στα λεωφορεία, ενώ τα βράδια κάθονται σε σκοτεινές γωνιές έξω από τις πόρτες τους μαλώνοντας για τα πολιτικά με φίλους και συγγενείς», αναφέρει σε πρόσφατο άρθρο του που είδε το φως της δημοσιότητας στο qz.com.
Ποιο το κακό; Θα πει κανείς. Μία ζωντανή πόλη με ανθρώπους που μιλάνε στο διπλανό τους, θορυβώδης, αλλά ανθρώπινη, ζεστή και άλλα τέτοια ψεύδη που έρχονται να καλύψουν την εσωτερική περιβαλλοντική δυσωδία ενός λαού που δεν σέβεται τίποτα, κατά βάθος μισεί τον συνάνθρωπό του και δίνει πάτημα στα διεθνή μέσα να παρουσιάζουν την Αθήνα ως αυτό που είναι: ένα τοπίο ψυχικού ολέθρου.

Πηγή:iefimerida.gr