Η δολοφονία του Κώστα Κατσουλάκη δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός. Αποτελεί την κατάληξη μίας πραγματικότητας πολύ ευρύτερης που ισχύει σε πολλά χωριά της Κρήτης.
Ελάχιστοι άνθρωποι, τραμπούκοι, καταδυναστεύουν τους κατοίκους των χωριών οι οποίοι, με την επίσημη πολιτεία απούσα, ζουν υπό ένα καθεστώς διαρκούς φόβου αφού οι ασκούντες τη βία αισθάνονται ότι δεν τους αγγίζει τίποτα.
Περιστατικά όπως αυτά που κατήγγειλε η οικογένεια Κατσουλάκη, όπου ο δολοφόνος είχε σε βάθος χρόνου παραβατική συμπεριφορά εις βάρος των συγχωριανών του, με πρόκληση ζημιών σε καλλιέργειες και απειλές, παρουσιάζονται σε πολλά χωριά.
Γίνονται καταγγελίες στην αστυνομία, η οποία όμως δηλώνει αδυναμία να δώσει λύση.
Πολλές φορές αυτοί οι βίαιοι άνθρωποι έχουν και πολιτικές πλάτες. Πράττουν υπό την προστασία πολιτικών. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για δικαστήρια που έχουν γίνει για αξιόποινες ποινές με ξυλοδαρμούς αθώων ανθρώπων, που έχουν αθωωθεί λόγω της “καλής μαρτυρίας” βουλευτών…
Έτσι, δίχως οι παραβατικές συμπεριφορές να έχουν συνέπειες, επικρατεί ο νόμος της σιωπής, οι τραμπούκοι αισθάνονται παντοδύναμοι και καταδυναστεύουν τις ζωές των συνανθρώπων τους.Δεν καταδυναστεύουν όμως μόνο τις ζωές των συγχωριανών τους.
Τα παιδιά μαθαίνουν ότι ο τραμπούκος είναι αυτός που κάνει πραγματικά ότι θέλει. Γίνεται πρότυπο ο άνθρωπος που πράττει παραβατικά και δίχως σεβασμό στο συνάνθρωπό του. Ο πιο “άνδρας” στο χωριό είναι ο τραμπούκος, όχι ο αγρότης που καινοτομεί και φροντίζει την οικογένειά του, ούτε ο Κώστας Κατσουλάκης που προάσπιζε τη δημόσια περιουσία.
Άραγε, τέτοια πρότυπα δε θα είχαν και οι “φίλοι” του Βαγγέλη Γιακουμάκη;
Το φαινόμενο αναπαράγεται. Γίνεται κυρίαρχο και γκρούβει τις ζωές στα χωριά. Γκρούβει τους ανθρώπους.
Και με αυτό τον τρόπο υποσκάπτεται συνολικά η προοπτική ενός τόπου. Γιατί, ποιος νέος άνθρωπος θα φύγει από την πόλη να πάει να κτίσει τη ζωή του σε χωριά δίχως υποδομές και υπηρεσίες; Ποιος νέος άνθρωπος θα δημιουργήσει σε χωριά όπου ο κάθε τραμπούκος μπορεί να μετατρέψει τη ζωή των υπολοίπων σε μία κόλαση δρώντας υπό καθεστώς μίας ιδιότυπης ασυλίας;
Ο θάνατος του Κώστα Κατσουλάκη δεν ήταν ένα τυχαίο, μεμονωμένο περιστατικό. Ήταν η κατάληξη μίας συνθήκης που είναι παρούσα σε πάρα πολλά χωριά της Κρήτης.
Ο Κώστας Κατσουλάκης προσπάθησε να προασπίσει το αυτονόητο: το δημόσιο συμφέρον, την προοπτική του τόπου του.
Ήρθε αντιμέτωπος με την ασυδοσία.
Γι’ αυτό και δολοφονήθηκε…