Ανθίζει η πορνεία στην Ελλάδα

Τι γίνεται στα Χανιά;
ΓΡΑΦΕΙ KAI ΕΠΙΜΕΛΕΙΤΑΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η ΠΟΡΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ «Στην Ελληνική αρχαιότητα, το φαινόμενο της πορνείας σε ορισμένες πόλεις ήταν ενίοτε περιστασιακό και χωρίς ανταλλάγματα, αλλά σε άλλες αποτελούσε πηγή εισοδήματος. H πορνεία λειτουργούσε σε μεγάλο βαθμό, ως ρυθμιστής των ανικανοποίητων και επιθετικών σεξουαλικών ορμών, προς προστασία της κοινωνικής τάξης, διότι κρατούσε π.χ. τους ακόμη άγαμους μακριά από τις θυγατέρες και τις συζύγους των αστών. Επιπλέον, οι Ελληνίδες πόρνες, οι εταίρες, ως οι μόνες γυναίκες, που είχαν εισέλθει στη δημόσια ζωή, έπαιζαν σπουδαίο ρόλο στις ανδρικές συντροφιές, και καλλιεργούνταν ως σημαντική διασκέδαση για τους άνδρες. Οι πόρνες, πολύ συχνά ήταν δούλες (υπηρέτριες, αυλητρίδες, χορεύτριες), απαραίτητη συντροφιά στα συμπόσια, όπου ενδεχομένως να προέκυπτε η προώθησή από τον κύριό τους στην αγκαλιά κάποιων από τους συμμετέχοντες.Σε οικονομικό επίπεδο, ήταν δυνατό να αγοράσει κάποιος δούλες με αποκλειστικό σκοπό να τις προωθήσει στην πορνεία και να κερδίζει τη ζωή του με τον τρόπο αυτό. Στον Πειραιά, στους δυο αιώνες της αθηναϊκής ηγεμονίας, τα πλήθη των ξένων, των ναυτικών και των βιαστικών ταξιδιωτών οδηγούσαν ορισμένους στην ιδέα να αποκομίσουν κέρδη από την εκμετάλλευση της πορνείας.» Πηγή Βικιπαίδεια Όπως φαίνεται και από το ως άνω πληροφοριακό κείμενο η πορνεία δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων. Εκτός από τις πόρνες και εταίρες υπήρχαν στην αρχαία Ελλάδα και οι ιέρειες των ναών, οι οποίες οι οποίες ήταν και ιέρειες του έρωτα επί πληρωμή. Στις ημέρες μας το φαινόμενο της διακίνησης από δουλεμπόρους νεαρών γυναικών με σκοπό την εκπόρνευση τους έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Ιδιαίτερα μετά την πτώση των καθεστώτων των Ανατολικοευρωπαϊκών χωρών. Το εμπόριο γυναικών ανθίζει προφανώς και στην μικρομεσαία μας πόλη τα Χανιά όπου έχουν γεμίσει τα διάφορα κακόφημα μπαρ αλλοδαπές που εκδίδονται αντί πινακίου φακής. Πιστεύω οι αναγνώστες να θυμούνται τον πρωτοδίκη Χανίων Στεφ. Καλούση «τον δικαστή με την μεζούρα» σύμφωνα με το δικαστικό ρεπορτάζ, του παλιού δικαστικού κυκλώματος ο οποίος προτιμούσε από τους «συναλλασσόμενους» μαζί του να του προμηθεύουν δίμετρες αλλοδαπές . Το ταγκό βεβαίως για την πορνεία σε μια εποχή σεξουαλικής απελευθέρωσης, όπως έχουν δηλώσει και οι φεμινίστριες χρειάζεται δύο. Όχι μόνο την γυναίκα αλλά και τον άνδρα που πληρώνει μια γυναίκα με απονεκρωμένα αισθήματα και καταβαραθρωμένο ψυχικό κόσμο, και την αντιμετωπίζει μονάχα σαν σκεύος εκφόρτωσης σεξουαλικής ορμής. Και έχουν προτείνει να ποινοικοποιηθεί η συμμετοχή του άνδρα στην πορνεία. Θυμάμαι μια παλιά συνέντευξη στην «Ελευθεροτυπία» του συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλου ο οποίος επαινούσε τις παλιές Ελληνίδες μετανάστριες που έφευγαν στο εξωτερικό και όπως έλεγε¨ «είχαν αξιοπρέπεια και γινόταν καθαρίστριες και λαντζέρισες αλλά δεν εκπορνευόταν όπως το κάνουν οι γυναίκες του πρώην ανατολικού μπλοκ.»
ΣεξουαλικήΕκμετάλλευσηΓυναικών&Κοριτσιών
Η διακίνηση και εμπορία γυναικών, παιδιών και ανδρών,
με σκοπό την πώλησή τους σε συνθήκες σκλαβιάς αποτελεί τη δεύτερη σε κερδοφορία παράνομη δραστηριότητα στον κόσμο, μετά το εμπόριο ναρκωτικών, και αποφέρει 31,6 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

TO TRAFFICKING ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
“Με νάρκωσαν για να με κάνουν πόρνη”
Η συγκλονιστική αυτή μαρτυρία ανήκει σε μια αλλοδαπή γυναίκα θύμα του trafficking που «παγιδεύτηκε στη δουλεία» και .
και κατόρθωσε να γλιτώσει από τα δεσμά της στη Θεσσαλονίκη. “Με νάρκωσαν, με απήγαγαν και με έφεραν λαθραία στην Ελλάδα. μετά με εξανάγκασαν να δουλεύω ως πόρνη” λέει η Αλεξάνδρα που απελευθερώθηκε με τη βοήθεια ενός πελάτη της στον οίκο ανοχής.
Η Αλεξάνδρα είναι μόνο ένα από τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων που βρήκαν καταφύγιο στον
ξενώνα της διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωση Α21 , η οποία στοχεύει να βοηθήσει τα θύματα αυτά.
Δεκάδες γυναίκες , στο πλαίσιο ενημέρωσης για τις δράσεις της οργάνωσης Α21 συγκεντρώθηκαν σε τέσσερα σημεία της Θεσσαλονίκης (Αριστοτέλους, Ναβαρίνου, Καμάρα, Λιμάνι) και αλυσοδέθηκαν έχοντας το στόμα βουλωμένο με μια μαύρη κολλητική ταινία.
Παγκοσμίως τα δηλωμένα θύματα της εμπορίας ανθρώπων ξεπερνούν τα 27 εκατομμύρια. Ο πραγματικός αριθμός τους όμως είναι πολύ μεγαλύτερος καθώς δεν είναι δυνατόν να εντοπιστούν όλα τα θύματα γιατί οι σύγχρονοι δουλέμποροι τα κρατούν κλειδωμένα μέσα σε σπίτια, όπως εξηγεί η εθελόντρια στην Α21 ΜελίναΣταμάτη.
Σύμφωνα με την ίδια στη Θεσσαλονίκη λειτουργεί εδώ και 3 χρόνια ξενώνας, όπου στο διάστημα αυτό βρήκαν καταφύγιο 100 γυναίκες , προερχόμενες από τη Βουλγαρία , τη Ρωσία, την Ουκρανία , τη Νιγηρία και το Ουζμπεκιστάν.
“Στον ξενώνα τις προστατεύουμε από τους διακινητές , παρέχουμε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τροφή, ρούχα, ψυχολογική υποστήριξη και επίσης βοηθάμε στην εκπαίδευσή τους και να βρούνε μία τίμια δουλειά. Ο ξενώνας μπορεί να χωρέσει μέχρι και 13 άτομα αλλά αν έχουμε πολλά άτομα μπορούμε να πάμε και σε έναν μεγαλύτερο” εξηγεί η κυρία Σταμάτη.
Η εμπορία ανθρώπων είναι το δεύτερο μεγαλύτερο οργανωμένο έγκλημα στον κόσμο σήμερα, αποφέροντας περίπου 31,6 δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο..

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΕ ΚΟΝΤΕΣ ΦΟΥΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΞΩΜΑ ΦΟΡΕΜΑΤΑ
Κορίτσια από τη Ρουμανία, την Ουκρανία, τη Λευκορωσία με ψηλές μπότες και κοντές φούστες, Αφρικανές με έξωμα φορέματα στην παγωνιά της χειμωνιάτικης νύχτας, νεαρές Αλβανές με θλιμμένο βλέμμα: πρόσωπα που συναντάς συχνά στην πόλη, σε κατάφωτες λεωφόρους και απόμερα στενά, σε night clubs, ακριβά ξενοδοχεία και εξαθλιωμένα, μικρά διαμερίσματα, πρόσωπα παγιδευμένα σε έναν κύκλο στυγνής εκμετάλλευσης, ωμού εκβιασμού, απειλών, ψυχολογικής και σωματικής βίας.

Η εκμετάλλευση της παράνομης μετανάστευσης έχει προσλάβει στον τομέα της πορνείας ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. ο εξαναγκασμός σε εργασία αμέτρητων μεταναστριών, οι οποίες στερούνται τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και, φυσικά, οποιαδήποτε νομική προστασία, έχει εδραιώσει το δουλεμπόριο και τη μαστροπεία, ενώ πρόσφατες έρευνες αναφέρουν ότι τα κέρδη από αυτήν τη δραστηριότητα αγγίζουν τα 7 δισεκατομμύρια δολάρια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μία νεαρή κοπέλα θύμα δουλεμπορίου, η οποία έχει ήδη υποταχθεί ψυχολογικά και είναι έτοιμη να εκδοθεί, αξίζει οικονομικά περισσότερο από μία συνομήλική της γυναίκα που έχει μόλις στρατολογηθεί και κουβαλάει μαζί της το φόβο για το άγνωστο. Η αξία του «εμπορεύματος» αυξάνει καθώς αυτό αλλάζει χέρια και τόπο, στη μακρά και επίπονη διαδρομή του από τις χώρες καταγωγής προς τις χώρες προορισμού και από τις αφελείς ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον προς τον τρόμο και την πλήρη συναισθηματική απονέκρωση.