Ανοιχτή επιστολή: «Οι διαιτητές μπορούν να ζήσουν χωρίς διαιτησία , η διαιτησία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τους διαιτητές»

Παρακολουθούμε όλοι τον  τελευταίο καιρό τις προσπάθειες που καταβάλλονται από τις ηγεσίες των Ομοσπονδιών του Βόλεϊ και των Διαιτητών για εξεύρεση κάποιας λύσης ,κυρίως στα οικονομικά προβλήματα.

Παρακολουθούμε ταυτόχρονα μέσω των blocs  μια ιδιότυπη (δυστυχώς ανώνυμη) ανταλλαγή απόψεων που πολλές φορές ξεφεύγει από τα όρια της ευπρέπειας.

Είμαι στον χώρο της διαιτησίας από το 1986 και αν κάποιος εξαιρέσει την περίοδο μέχρι το έτος 1993 , πάντα κάθε χρόνο οι διαιτητές διεκδικούσαν να πάρουν τα χρήματα τους. Πάντα όμως τα έπαιρναν έστω και με πικρές ή μεγάλες καθυστερήσεις μέχρι το 2006..

Από την χρονιά αυτή και παρά τις όποιες προσπάθειες,  το χρέος προς τους διαιτητές αφέθηκε να φθάσει στο απίστευτο ύψος του 1.000.000 € .

Η ομοσπονδία του αθλήματος κύριος υπεύθυνος της κατάστασης αυτής , δεν τήρησε για υπαρκτούς ή ανύπαρκτους λόγους τα όποια χρονοδιαγράμματα  συμφωνήθηκαν για την εξόφληση του ποσού αυτού , χρήματα που ανήκουν σε φυσικά πρόσωπα(διαιτητές) και που η μη καταβολή τους ,ενώ έχουν εισπραχθεί από τις ετήσιες επιχορηγήσεις της Γ.Γ.Α. συμπεριλαμβανόμενα στους προϋπολογισμούς , ενέχει και ποινικές και αστικές συνέπειες.

Η Ομοσπονδία διαιτητών αλλά και οι διοικήσεις των συνδέσμων για τα γνωστά προβλήματα της παθογένειας του χώρου, ουδέποτε διεκδίκησαν όπως έπρεπε τα δικαιώματα αυτά των μελών τους , γεγονός που είναι υποχρεωτικό σύμφωνα με τον αστικό κώδικα και ασφαλώς τα ισχύοντα καταστατικά , αφού είναι θεμελιώδης η υποχρέωση προστασίας των δικαιωμάτων των μελών.

Η αμέλεια διεκδίκησης με κάθε τρόπο των ποσών αυτών ,  ενέχει σίγουρα διοικητικές αν όχι και νομικές ευθύνες για τις διοικήσεις των Συνδέσμων και της Ομοσπονδίας κατά καιρούς ,με μένα συμπεριλαμβανομένου.

Το χρέος αφέθηκε να μεγαλώσει σε τέτοιο βαθμό που , η όποια διοίκηση της ΕΟΠΕ σήμερα κάτω από τις δημοσιονομικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί , είναι πολύ δύσκολο  με συμβατικό τρόπο να εξοφλήσει.

Δεν είναι όμως μόνο το πρόβλημα αυτό πού αντιμετωπίζει σήμερα ο χώρος. Η νέα διοίκηση της ΟΔΒΕ με χαρακτηριστικό γνώρισμα την μετριοπάθεια , μπήκε με την ευλογία των συνδέσμων , σε διαπραγμάτευση με την ΕΟΠΕ και κατ αρχήν υπήρξε αμοιβαία εμπιστοσύνη η οποία βοηθούσε τις όποιες συζητήσεις.

Υπήρξε σημαντική πρόοδος στα θεσμικά θέματα και κυρίως με την ψήφιση του νέου κανονισμού διαιτησίας που ήταν βασικό χρόνιο  αίτημα .

Η δημοσιονομική κρίση βοήθησε και θεσπίστηκε η πληρωμή στο γήπεδο με ευθύνη του γηπεδούχου σωματείου , ρύθμιση που στο εξής αν μη τι άλλο θα απέτρεπε  την δημιουργία νέων χρεών.

Αυτό όπως ήταν φυσικό αναστάτωσε τα σωματεία τα οποία διαμαρτύρονται και κάποια από αυτά μέσω ανωνυμίας , βωμολοχούν σε βάρος των διαιτητών.

Η  αθλητική ομοσπονδία δυστυχώς για να μετριάσει τις όποιες αντιδράσεις  των σωματείων , πήρε πρωτοβουλίες μείωσης των δαπανών της διαιτησίας(αμοιβή , μετακίνηση,ημεραργία) ουσιαστικά μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και έλαβε σχετικές αποφάσεις.

Επίσης στην προσπάθεια της να ελέγξει τις όποιες αντιδράσεις θέσπισε παράνομη διάταξη για συμμετοχή μη επίσημων  διαιτητών σε αγώνες , την οποία αρνείται να αποσύρει ή τουλάχιστον να προσδιορίσει σαφώς.

΄Όπως ήταν φυσικό η διοίκηση της ΟΔΒΕ αλλά και οι διοικήσεις των συνδέσμων είναι δύσκολο να αποδεχθούν τόσο αυτού του είδους την πρακτική , αλλά και την ουσία των αποφάσεων αυτών , διότι αν υποθετικά το κάνουν  , το μόνο σίγουρο είναι ότι οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι και θιγόμενοι διαιτητές δεν θα συμμετέχουν.

Έτσι και αλλιώς είναι σε όλους ευδιάκριτος, ο αγώνας που γίνεται στους συνδέσμους για να παραμείνουν ενεργοί οι διαιτητές , οι οποίοι αντιμετωπίζοντας όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ελληνικός λαός , δεν έχουν καμία διάθεση στο εξής  να διαθέσουν ούτε χρόνο ,ούτε χρήμα , που άλλωστε δεν έχουν.

Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια από εμάς να τους πείσουμε να επανέλθουν ακόμη και αν δεν συνέβαινε τίποτε από όλα τα παραπάνω.

Έτσι αυτήν την φορά  αγαπητέ πρόεδρε της ΕΟΠΕ και αγαπητοί συνάδελφοι: ,

–         επειδή οι διαιτητές στην πλειοψηφία τους  έχοντας ούτως ή άλλως απαξιωθεί  επειδή έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα επιβίωσης να επιλύσουν ,

–          επειδή ( πλην ορισμένων του κέντρου) , δεν έχουν και καμία προοπτική εξέλιξης  , δεν νοιάζονται καθόλου  άρα δεν καταλαβαίνουν ούτε από παραινέσεις ούτε από απειλές. Έχουν καταλάβει ότι εξαπατούνται συστηματικά , είναι καχύποπτοι και δεν εμπιστεύονται κανένα.

Δεν ξέρω εάν υπάρχει ακόμη χρόνος για να αλλάξει αυτό , σίγουρα όμως οι τελευταίες αποφάσεις που πάρθηκαν σε βάρος των διαιτητών και της διαιτησίας δεν βοηθούν.

Και ένα είναι βέβαιο :Οι διαιτητές μπορούν να ζήσουν χωρίς διαιτησία , η  διαιτησία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τους διαιτητές.

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε όλοι τόσο το καλύτερο.

Κοκοτσάκης Βασίλειος

Πρόεδρος ΣΥΔΠΕΚ

"google ad"