Ανοιχτή επιστολή προς Υπουργό Γεωργίας, Περιφερειάρχη, αντιπεριφερειάρχη, Δ/ντη Γεωργικής Υπηρεσίας Κρήτης και ΕΛΓΑ ΚΡΗΤΗΣ…

Αξιότιμοι κύριοι, τυγχάνω κατ’ επάγγελμα αγρότης από το 1980 σε είδη εντός μα εκτός εποχής. Με ελαιόδεντρα ιδιοκτησία μου, παίρνοντας την νόμιμη επιδότηση  γι’ αυτά μέχρι το 2000 που επί Σημίτη δεν ξαναπήρα δεκάρα. Οι ελιές όμως ούτε ξεράθηκαν ούτε ξεριζώθηκαν. Από τότε όμως καταγίνομαι επαγγελματικά με τα εκτός εποχής (θερμοκήπια) με τρία στρέμματα στη θέση Μονοβολάκι Κουντούρας μέχρι το 2000 που – μετά από καθολική καταστροφή στα τρία μου στρέμματα – δηλωμένα και βεβαιωμένα και τότε- δεν πήρα δεκάρα. Από το 2.000 φτιάχνω ένα θερμοκηπιάκι σε ιδιοκτησία μου στη θέση «ΑΛΙΤΖΕΡΙΝΟΥ» στον Πελεκανιώτη ποταμό δίπλα το οποίο καλλιεργούσα μέχρι το 2011. Τη χρονιά αυτή (2011) τυγχάνει να έχω διπλή καθολική καταστροφή. Φυτεμένο τη χρονιά αυτή με (1600) φυτά ντομάτες την 1^η Μαρτίου και 1 Ιουνίου παίρνω εργάτη ημέρα Παρασκευή να κόψω ντομάτες για την λαϊκή του Σαββάτου και ενώ ο κήπος ήταν φούντα κόκκινος μέχρι τον τελευταίο σταυρό του ντομάτα κοντολής για πούλημα πάνω από 7 (επτά) τόνους με τον εργάτη που πήγαμε δεν βρήκα ούτε ένα κιλό για πούλημα από το έντομο «ΤΟΥΤΑ ΑBSOLUNDA» Και αν είχα ψεκάσει και αν είχα ολόκληρα φύλλα νάιλον με κόλλα κρεμάσει κατά μήκος του θερμοκηπίου μου. Αλλά παρά ταύτα καθολική καταστροφή σ’ ολόκληρη την παραγωγή μου. Κάνω έγγραφη αναφορά στην Γεωργική Υπηρεσία Χανίων μα και στον ΕΛΓΑ – αν δεν με απατά η μνήμη – και μόνο από τα Χανιά παίρνω μετά από δέκα περίπου μέρες απάντηση από την Γεωργική Υπηρεσία Χανίων με υπογραφές του  κ. Κληρονομάκη και της προϊσταμένης του στην οποία απάντηση με διαβεβαιώνουν πως κατόπιν επισκέψεως στο θερμοκήπιό μου διαπιστώνουν «καθολική προσβολή» (καταστροφή). Μετά την σχετική βεβαίωση από αρμόδια Υπηρεσία ανοίγω τις πόρτες και οι πελάτες μου ήταν – τότε – πολύ καλοί αλλά «τετράποδοι». Μετά από δυο μήνες περνάει «ανεμοστρόβιλος και μου το διαλύει κυριολεχτικά. Κάνω και πάλι αίτηση στις «αρμόδιες» υπηρεσίες και έρχεται γεωπόνος από τον ΕΛΓΑ Ηρακλείου. Πήγαμε. Φωτογράφιζε και έγραφε, φωτογράφιζε και έγραφε και αφού τέλειωσε ξέρετε τι μου λέει; «Άκουσον κύριε άκουσον» Κύριε Ζουριδάκη η ζημιά στην κατασκευή του θερμοκηπίου σας είναι ολοκληρωτική, αλλά δεν πιστεύω να πάρετε ούτε δεκάρα, γιατί τα χρήματα έρχονται από τις Βρυξέλλες και εφ’ όσον η ζημιά είναι καθολική σ’ όλη την περιοχή. Μα το θερμοκήπιο – του λέω – είναι στην Κουντούρα και όχι στις Βρυξέλλες. Γέλασε ο άνθρωπος και όταν  του είπα και την ζημιά πριν δύο μήνες στην παραγωγή γέλασε και πάλι και ξέρετε τι μου είπε ο άνθρωπος .Κύριε Ζουριδάκη σε παρακαλώ πολύ πήγαινε να αγοράσεις καινούριο πορτοφόλι γιατί για τις δύο ζημιές που έχετε πάθει θα  είναι «τα λεφτά πολλά» έτσι ήταν κιόλας… Πήγα πήρα το πορτοφόλι καινούριο μα το ‘χω τώρα και τρία χρόνια στο συρτάρι μου. Τρία χρόνια το θερμοκηπιάκι μου κατεστραμμένο και φέτος κατά μήνα Αύγουστο έρχεται το παιδί μου που επι τρία περίπου χρόνια το είχαν στην Νομαρχία και μου το απολύουν στέλνοντάς μου το άνεργο και πιάνει από το μηδέν και το επισκευάζει και το φυτεύει με πάνω από 3.000 ευρώ σε μετρητά έξοδα, από ξυλεία, εργατικά νάιλον φυτώρια (αγγουράκια 1.200 ρίζες) φάρμακα και λιπάσματα και παραμονή των Χριστουγέννων περνά ανεμοστρόβιλος και το ξεπατώνει τελείως που σε δέκα μέρες έμπαινα στην παραγωγή. Μεγάλη σφαλιάρα, μεγάλη πανωλεθρία!!! Κάνω αναφορά και αίτηση σε γεωργικές υπηρεσίες, ΕΛΓΑ, ενώσεις κλπ, για επίσκεψη προς βεβαίωση της ζημιάς μου αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Μετά απ ενάμιση μήνα έρχεται ο κ. Λουκάς του  ΕΛΓΑ από Ηράκλειο μετά από τηλεφωνική μας συνεννόηση πήγαμε και τι έκανε; Φωτογράφιζε και έγραφε. Σαν τελείωσε του ζητώ να μου δώσει σχετική βεβαίωση – έκθεση – για τη ζημιά που βρήκε και διαπίστωσε, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω απολύτως τίποτα στο χέρι μου. Είναι όμως «ΚΡΑΤΟΣ» αυτό;; Γιατί κύριοι αρμόδιοι δεν δίνεται βεβαίωση – καθ’ ότι ειδικοί- το τι κάνατε και τι διαπιστώσατε σ’ αυτήν σας την επίσκεψη;;; Ζημιές κοντολογίς πριν τριετία από παραγωγή μέχρι επισκευή θερμοκηπίου πάνω από (10.000 ευρώ) και η φετινή; Από παραγωγή μέχρι εγκατάσταση πάνω από (10.000 ευρώ) πάλι και δεκάρα δεν πήρα ποτέ. Παραμονή των Χριστουγέννων τιμή παραγωγού στο αγγουράκι (1,40 ευρώ) το κιλό. Ανοίγοντας όμως το χαζοκούτι που λέγεται τηλεόραση ακούω αυτούς που ψηφίζομε και διατυμπανίζουν  πως ενδιαφέρονται  και στηρίζουν τον αγρότη , τον φτωχό, αλλά – αποδεδειγμένα – με τον δικό τους τρόπο. Αυτή είναι η αλήθεια είτε μας αρέσει είτε όχι!! Απαντήσατε μου όμως κύριοι που σε σας απευθύνομαι δια της παρούσης μου έχω δίκιο ή άδικο. Αυτή είναι η στήριξη και υποστήριξη στον φτωχό τον αγρότη; Εάν αυτή την κατάσταση – «νομοθεσία» την στηρίζεται είναι σε τιμή σας «κύριοι»!!! Και βέβαια αγαπητοί μας Κύριοι δεν ήμουν μόνον εγώ θύμα της θεομηνίας αλλά και πολλοί Κουντουριώτες –θεμοκηπιάδες-. Ελάτε και ρωτήστε τους πόσα έχουν πάρει… Στα τριανταπέντε χρόνια μου στις Λαϊκές αγορές έχω πληρώσει (7.000) ευρώ για θεώρηση της άδειάς μου στον ΕΛΓΑ και εκτός των όσα έχω πληρώσει στα χρόνια αυτά σε καύσιμα που από εκεί έχει μερίδα και η εφορία και το δημόσιο μα και τόσα άλλα σε Δήμους , υπηρεσίες, κλπ. Όμως το τελευταίο μου είναι αυτό. Τιμή και υπερηφάνεια αισθάνεται κάθε αγρότης, φτωχός – μεταξύ αυτών και ο γράφων- που μες την ψήφο μας πεταχτήκαμε όχι στην φτώχια αλλά στην διακονία!!

Μετά τιμής

Θεόδωρος Σπ. Ζουριδάκης

Παλαιόχωρα.

 

ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ 5/9/2002 ΣΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟ Της ΕΝΩΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΚΩΝ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ ΣΕΛΙΝΟΥ.

Φίλε και συναγωνιστή στο στίβο της Αγροτιάς Γιάννη θα θυμάσαι πολύ καλά – για να σκαλίσουμε λίγο το παρελθόν – τόσο εσύ όσο και ο φίλος μου Αλέκος Τζατζάνης που το Δεκέμβρη του ’82 με κάλεσε η οργάνωση του ΠΑΣΟΚ – μέλος τότε και εγώ στην Τ.Ο. Παλαιόχωρας – σε τρείς συντονιστικές, για να με πείσουν να αναλάβω πρόεδρος Ε.Γ.Σ. Σελίνου. Δεν δέχτηκα, όχι πεισματικά – όπως λασπολογώντας ορισμένοι διέδιδαν –  αλλά για δύο λόγους. 1^ον  Γιατί είχα ξεκινήσει ήδη τη σαιζόν με δύο στρέμματα τότε στο μονοβολάκι θερμοκήπια και η δουλειά αυτή πέραν από την αγάπη που είχα και έχω στη γεωργία έβλεπα πως και μόνο μου μπορούσαν να δημιουργήσω κάτι και 2^ον το γεγονός ότι έβλεπα, συσκευαστήρια, αλωνιστικές και άλλα μηχανήματα ( περιουσία της Ένωσής μας κάποιων εκατομμυρίων της εποχής εκείνης) να  σκουριάζουν αφ’ ενός και αφ’ ετέρου οι ειδήσεις που πέφταν στα αυτιά μου για κακοδιοικήσεις και κλεψιές ελαιολάδου εδώ και κει μου δημιουργούσαν τεράστιο πρόβλημα στη σκέψη μου αν θα μπορούσα να βγάλω εγώ τα κάστανα από τη φωτιά δίχως να καώ και ο ίδιος. Οι ανωτέρω λόγοι και η λασπολογία που σίγουρα θα δεχόμουν στην εκτέλεση του καθήκοντός μου τίμια και ευσυνείδητα, με απέτρεψαν να δεχτώ τέτοια θέση, τέτοιο αξίωμα. Μετά την άρνησή μου σε καλέσανε και αποδέχτηκες το αξίωμα του προέδρου θέση που υπηρετείς άξια ή ανάξια – θα τα πούμε παρακάτω – σίγουρα όμως τίμια και ευσυνείδητα. Το 1983 – αν δεν με απατά η μνήμη – εσύ σαν πρόεδρος και ο Αλέκος Δ/ντης της Ένωσής μας ήρθατε στα θερμοκήπια μου και μου αναθέσατε την ίδρυση και λειτουργία από εμένα του μαγαζιού χοντρικής πώλησης στου Ρέντη. Δεν δέχτηκα και πάλι την δουλειά που η Ένωσή  μας μου ανέθετε για δύο  και πάλι λόγους:

1^ον. Μετά από είκοσι δύο χρόνια παραμονής μου σε μεγαλουπόλεις η υγεία μου είχε κλονιστεί και στο διάστημα αυτό αντιμετώπιζα μεγάλο αναπνευστικό πρόβλημα. Έφυγα λοιπόν από τις μεγαλουπόλεις για να λυτρωθώ και η επιστροφή μου θα απέβαινε καταστροφική και ολέθρια για την υγεία  και τη ζωή μου. Σας πρότεινα όμως παρά ταύτα να πήγαινα για δύο χρόνια, δίνοντας και δεύτερο άτομο για να πάρει την τριβή και την εμπειρία σ’ αυτό το διάστημα, να πήγαινα λέγω αλλά με ποσοστά και όχι με μισθό που μου προτείνατε πρώτης τάξεως υπαλλήλου της Ένωσης. Και πρότεινα με ποσοστά αφ’ ενός μεν να υπάρχει το κίνητρο του συμφέροντος – περισσότερη δουλειά περισσότερα λεφτά – για οποιονδήποτε το αναλάμβανε μια που το αγώι ξυπνά τον αγωγιάτη και αφ’ ετέρου να ξεφεύγαμε από το 7% που μας έπαιρνε η Ένωση Κολυμβαρίου και να πέφταμε στο 3,5 % που ζήτησα εγώ. Έβλεπα δηλαδή πως με το μισθό και το ρολόι το μαγαζί δεν θα πήγαινε καλά. Και όπως ακριβώς το έβλεπα έτσι ακριβώς εξελίχτηκαν. Δώδεκα χιλιάδες τόνους η παραγωγή ντομάτας στην Κουντούρα διακινώντας μόλις και μετά βίας τριακόσιους τόνους το χρόνο και την υπόλοιπη οι έμποροι της περιοχής. Δεν ξέρω – γιατί είμαι μικροπαραγωγός – αν και με το λάδι γίνεται κάτι παρόμοιο ή χειρότερο. Για μένα όμως το λάδι της Ένωσης έπρεπε να το διακινεί τυποποιημένο μόνο αυτή. Από το 1971-1974 που ήμουνα στο Αμέρικα το τυποποιημένο λάδι στις μαρκέτες ήταν το ελληνικό, γιατί ήταν το καλύτερο. Το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και τώρα. Κάτι πάντως δεν πάει και κει καλά, μα δεν ξέρω από πού ξεκινά το κακό. Από τις Ενώσεις, από την ΑΒΕΑ, από την Ελαιουργική, σίγουρα όμως ούτε από τον παραγωγό ούτε από την κυβέρνηση – αυτή έχει αλλού τις μεγάλες ευθύνες – όποιες και αν είναι αυτές. Γι’ αυτά τα χάλια μας, φταίμε εμείς και μόνο εμείς αγαπητέ μου φίλε πρόεδρε. Το 1995 αγαπητέ φίλε Γιάννη στην τελευταία τάξη του πολυκλαδικού στο Ακρωτήρι ο γιός μου με καλεί να πάω στο σχολειό του που θα ερχόταν συμμαθητές του κάποιου αδελφοποιημένου πολυκλαδικού της Ιταλίας, καθηγητές, γονείς και προσκεκλημένοι πάνω από χίλια πεντακόσια άτομα. Μπαίνοντας στην αίθουσα έμεινα –θα έμενες κι εσύ σίγουρα-  σύξυλος και με ανοιχτό το στόμα. Είκοσι μέτρα οι πάγκοι στην αίθουσα συνεδριάσεων και πάνω στους πάγκους ολόκληρη έκθεση γεωργικών και μόνον γεωργικών τυποποιημένων Ιταλικών προϊόντων. Ήταν για μένα κάτι το απίστευτο. Ποιο να πρωτοδείς και ποιο να δοκιμάσεις. Έκθεση λοιπόν ολόκληρη από τις Ενώσεις τους με πρόσχημα τις αμοιβαίες επισκέψεις, στο παραγωγικότερο διαμέρισμα της Ελλάδας…

Παρακαλώ τον οποιονδήποτε υπηρετήσαντα καθηγητή κατά το διάστημα αυτό να με διαψεύσει δια του τύπου. Η δική μας όμως Ένωση τι κάνει; Φταίει αγαπητέ μου φίλε πρόεδρε και συ και το Δ.Σ φταίνε οι υπάλληλοι, φταίει το σύστημα λειτουργίας των Ενώσεών μας, φταίμε τα μέλη, φταίμε και οι παραγωγοί. Όλοι μας φταίμε για το κατάντημα της Ένωσής μας και αν μας έλειπε το πρατηριάκι μας στην Κουντούρα θα τρώγαμε εαυτούς και αλλήλους. Τέσσερα πέντε άτομα σηκώνουν όλο το βάρος της Ένωσής μας. Πικρή η αλήθεια μα ΑΛΗΘΕΙΑ!!! Όραμα, οργάνωση, σκληρή δουλειά, σεμινάρια και διαλέξεις συχνές από ειδικούς, ενημέρωση και καθοδήγηση μα και στήριξη του αγρότη, του παραγωγού, στο χωράφι για βελτιωμένες ποικιλίες, για προϊόντα ανωτέρας ποιότητας τυποποίησης, διαφήμιση, εμπορία και διακίνηση από την ίδια  την Ένωσή μας και τότε μόνο τότε βαδίζουμε στο καλύτερο, στο σίγουρο, στο επιθυμητό και στο ΤΕΛΕΙΟ!!! Το παχύρρευστο, αρωματικό και νόστιμο Καντανιώτικο (και εννοώ όλου του Δήμου) ελαιόλαδο η πεντανόστιμη Καντανιώτικη αλατσολιά, τα εκλεκτής ποιότητας Καντανίωτικα τυροκομικά, τα επίσης εκλεκτής ποιότητας πρώιμα κηπευτικά της Κουντούρας, τα αρωματικά φυτά και βότανα της επαρχίας μας αν ήταν σε άλλα χέρια θα μπορούσαν κάλλιστα να ανταγωνιστούν όμοια άλλων ανταγωνιστικών χωρών στις διεθνείς αγορές και αν κάτι τέτοιο γινόταν δηλαδή προβολή και διαφήμιση σε διεθνείς αγορές τα ίδια προϊόντα θα πουλιόταν σε διπλές τιμές που τότε δεν θα έλεγε ο κάθε δύσπιστος ή και αδικημένος στον κάθε εκδότη της όποιας εφημερίδας για κατοστάρες, γιατί και αν αλήθευαν η κατοστάρα θα ήταν «σταγόνα εν τω Ωκεανώ» μπρος στα οφέλη που θα είχε η Ένωσή μας και στη συνέχεια ο κάθε παραγωγός.

Δεν αμφιβάλω αγαπητέ μου φίλε Γιάννη πως κάνεις ότι μπορεί, και είμαι σίγουρος πως και τα χέρια σου είναι καθαρά σαν τη ψυχή σου. Το λέω και το εννοώ., Πίστεψε με. Απότυχες όμως, Και αποτύχαμε όλοι!!! Και τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Ανάλαβες πριν είκοσι χρόνια πρόεδρος αξίωμα που το κρατάς μέχρι σήμερα. Όμως η θέση και το αξίωμα αυτό δεν είναι διακοσμητικό όπως θέλουν να το παρουσιάζουν μερικοί. Ο πρόεδρος είναι ο αρχηγός, ο πατέρας, ο αγωνιστής, ο συνδικαλιστής, ο στύλος  και το στήριγμα κάθε αγρότη που με την ψήφο του του έδωσε αυτό το αξίωμα. Σε κάθε πρόβλημα του αγρότη, συνδικαλιστικό, οικονομικό, επαγγελματικό, ταξικό μα και κοινωνικό ο πρόεδρος – αν είναι σωστός – πρέπει να είναι παρόν. Καίγεται το Ανατολικό Σέλινο, καίγεται από δύο φορές το Δυτικό ( Άγιος Θεόδωρος και Αγία Τριάδα) πότε από τα σκουπίδια και πότε από τη ΔΕΗ, καταστρέφονται κατ’ επανάληψιν οι ντοματοπαραγωγοί της Κουντούρας από εμπόρους απατεώνες με τους σπόρους μαϊμούδες, καταστρέφονται οι ίδιοι κατ’ εξακολούθηση από θεομηνίες, μα δεν είδα κανένα πρόεδρο ούτε στα δικαστήρια, για ηθική συμπαράσταση ούτε σε παραγωγό να τον ρωτήσει αν γι’ αυτέ στις ζημιές – συμφορές πήρε μια δεκάρα. Δεν είδα κανένα πρόεδρο να φωνάξει και να γράψει για τα ληστρικά πανωτόκια των τραπεζών που ασύδοτες πάνε να μας πιούν το αίμα στάλα – στάλα. Και έχω σχετικά στοιχεία που θα δημοσιεύσω «εν ενθέτω χρόνο». Και δεν άκουσα ούτε είδα πουθενά, σε κανάλια ή σε εφημερίδες κανέναν πρόεδρο, δήμαρχο, νομάρχη μα και πολιτικό να πει ένα και μόνο ένα πράγμα: ο χρεωμένος αυτός αγρότης πως περνά έχει και δεν τα δίνει ή γονάτισε και εμείς βαράμε από πάνω; Όταν αγαπητέ μου φίλε πρόεδρε ο αγρότης ο κατ’ επάγγελμα και βιοποριστής αγρότης πάθε απανωτές καταστροφές στη δουλειά που κάνει και το κράτος δεν του δίνει μια, έχει ανήλικα παιδιά μη δυνάμενα να προσφέρουν εργασία έχει και τον ή τους υπερήλικες γονείς του, που η σύνταξή τους δεν φτάνει για φάρμακα, είδη καθαριότητας και για την τροφοδοσία των ίδιων ( υπερήφανα βλέπεις γερατειά) αυτός ο άνθρωπος πώς μπορεί να ζήσει και πολύ περισσότερο να ξεχρεώσει; Που είναι η φωνή σας για τη σύσταση επιτροπής από τον Δήμαρχο, τον πρόεδρο της Ένωσης, δικαστή και εισαγγελέα, τον νομάρχη, τον Δεσπότη και ένα υψηλόβαθμο τραπεζικό και να εξετάσουν ενός εκάστου την περίπτωση των οφελών του σε τράπεζες και συνεταιρισμούς και σ’ αυτούς που τα πήραν και τα έφαγαν ή έφτιαξαν ξενοδοχεία και άλλες επιχειρήσεις άσχετες μ’ αυτές που πήρε τα δάνεια να τους τα πάρουν τέσσερις και πέντε φορές επάνω. Στον άλλο όμως που βάσει στοιχείων και αποδείξεων από γιατρό και νοσοκομείο για τις αναποδιές στη ζωή ή δηλώσεις για καταστροφές που είχε από ανωτέρα βία δεν μπόρεσε και δεν θα μπορέσει ποτέ να τα δώσει να πιάσουν ΣΦΟΥΓΓΑΡΙ. Αυτό επιτάσσει και η λογική και η ηθική. Δεν το κάνει όμως κανείς σας γιατί σας λείπει το θάρρος και η μεγαλοψυχία, μα προπαντός να μην πικράνετε τους παραπάνω, αγνοώντας τους παρακάτω για να μην πω τους παρακατιανούς. Είμαι σίγουρος πως επειδή γράφω την αλήθεια γίνομαι σε πολλούς αντιπαθητικός, το αντιπαρέρχομαι όμως χωρίς μίσος και κακία σε κανένα. Την αλήθεια και μόνον την αλήθεια, Είμαι σίγουρος επίσης φίλε πρόεδρε πως στα γραφόμενό μου θα με παραπέμψεις σε νόμους και προφήτες, σε οργανισμούς, σε προτάσεις, συζητήσεις και αποφάσεις, σε μελέτες και μελετητά, μελετητά και αμελέτητα που στο φινάλε μένουμε στα τελευταία!!! Ο πρόεδρος των ενώσεων ο δήμαρχος και κάθε αιρετό πρόσωπο σε οποιοδήποτε αξίωμα, παίζαν, πρέπει να παίζαν τον ένα κοινωνικό ρόλο στην περιοχή που εκλέγονται. Να σκύβουν το κεφάλι και να τεντώνουν τ’ αυτί σε κάθε συμφορά του…. παρακατιανού, για να καυχάται, να υπερηφανεύεται και να βαδίζει με το κεφάλι ψηλά, για το αξίωμα που με την ψήφο τους οι παρακατιανοί του έδωσαν… θα ήταν άτιμο και άναντρο εκ μέρους μου φίλε Γιάννη πρόεδρε να μην δεχτώ πως σε κάθε μεγάλη καταστροφή δίνεις πάντα το παρόν, όμως παρακολούθησες από την επόμενη και πέρα τι γίνεται       ; Δηλώνουμε τις ζημιές  απανωτά  – γιατί απανωτά συνήθως είναι τα χτυπήματα – πότε έρχονται για καταγραφή; Όταν οι πληγές έχουν επουλωθεί ή δεν έρχονται ποτέ; Και μετά τις δηλώσεις οι απαντήσεις: Ζημιές είδαμε μα λεφτά δεν παίρνετε!!! Αγχόνη δηλαδή  για τον… τυχερό παραγωγό η ζημιά, αγχόνη όμως και η… απάντηση…

Θοδωρής Ζουρίδης

Παλιόχωρα

"google ad"