Ανοιχτό κάλεσμα σε ημερίδα θεωρίας και πράξης του αγώνα

Η τελευταία εκλογική αναμέτρηση με τη συντριβή των παραδοσιακών καθεστωτικών δυνάμεων που είναι υπεύθυνες για την αποικιοποίηση της χώρας και την εξαθλίωση του λαού, κατέδειξε σημαντικές αλλαγές των διαθέσεων και συσχετισμών δυνάμεων. Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα απηχεί την έναρξη μιας ριζοσπαστικοποίησης που επήλθε ως αποτέλεσμα των πρωτοφανών αντιλαϊκών μέτρων και της κλιμάκωσης ποικιλόμορφων, αντιφατικών και ελπιδοφόρων αγώνων. Μιας ριζοσπαστικοποίησης, που αν δεν κλιμακωθεί σε μετωπικό νικηφόρο κίνημα, κινδυνεύει θανάσιμα.

Η καθεστωτική προπαγάνδα, συνεπικουρούμενη από θρασύτατες και εξευτελιστικές παρεμβάσεις διεθνικών οργάνων και ξένων ηγετών, προσπαθεί να τρομοκρατήσει και να εγκλωβίσει τη συνείδηση του λαού με εκβιαστικά διλήμματα, αξιοποιώντας τις διαδεδομένες αυταπάτες, τις ανασφάλειές του και την έλλειψη συγκροτημένης συλλογικότητας με τεκμηριωμένες θέσεις και προοπτική. Προβάλλει ως μονόδρομο τη φρίκη χωρίς τέλος ώστε να αποτρέψει κάθε σκέψη και κυρίως, τον αγώνα για το τέλος της φρίκης.

Ο λαός αναζητά άμεση πολιτική έκφραση της οργής του, αλλά και της επιθυμίας του για άμεση λύση των προβλημάτων του. Προβλημάτων τα οποία συνειδητοποιεί με αρκετά συγκεχυμένο τρόπο ως προς τα αίτια, την κλίμακα και τις λύσεις. Τώρα η κρίση παίρνει και τη μορφή κρίσης ιδεολογικοπολιτικής εκπροσώπησης, που περιπλέκεται επιπλέον από τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο. Οι υπάρχοντες πολιτικοί φορείς, παραδοσιακοί και νεοπαγείς, παρά τη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτικών διαθέσεων της συγκυρίας, δείχνουν τα όριά τους, λόγω της μίας ή της άλλης εμπλοκής τους σε αναντίστοιχες των αναγκών αγκυλώσεις. Έτσι, βρίσκονται σε θέση άμυνας και απολογίας στα εκβιαστικά διλήμματα του καθεστώτος, ανίκανοι να προτάξουν πειστική εναλλακτική διέξοδο και να αναλάβουν επιθετικά πρωτοβουλία κινήσεων σε ένα νικηφόρο αγώνα με πνοή. Όταν ο αδίστακτος αντίπαλος επιτίθεται απροκάλυπτα, η ανερμάτιστη αναζήτηση συμβιβασμών σπέρνει ηττοπάθεια.

Η κατάσταση εντείνεται με τη διαφαινόμενη συσπείρωση του “μαύρου μετώπου” και των “προθύμων”. Με βάση τα παραπάνω, κρίνουμε διαλυτικές και επικίνδυνες τις τάσεις αποσυσπείρωσης, περιχαράκωσης και αλληλοεξόντωσης των δυνάμεων που σε ποικίλους βαθμούς και με διάφορους τρόπους αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης. Χωρίς εκλογικίστικες αυταπάτες, ενόψει των επικείμενων επαναληπτικών εκλογών, θεωρούμε απαραίτητη την κριτική στήριξη της όποιας έκφρασης της παραπάνω ρευστής ριζοσπαστικοποίησης, όχι για να παγιδευτεί ο λαός στα εκβιαστικά διλήμματα του καθεστώτος, να απογοητευθεί και να οδηγηθεί σε παραίτηση είτε/και στον εκφασισμό, αλλά στην κατεύθυνση της ανάδειξης πραγματικής εναλλακτικής προοπτικής, με περαιτέρω συνειδητή τεκμηρίωση των προταγμάτων και συνεπή κλιμάκωση αυτής της ριζοσπαστικοποίησης.

Με αυτό το σκεπτικό, καλούμε όλες τις δυνάμεις, όλες τις συλλογικότητες, όλους τους αγωνιστές και αγωνίστριες να συμμετάσχουν ενεργά στην ημερίδα που διοργανώνουμε το Σάββατο 2 Ιουνίου , ώρα 10:30 στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου Κρήτης (Γαλλική, Χαλέπα Χανίων), με θέμα “Τα επιτακτικά προβλήματα της θεωρίας και πράξης του αγώνα”.

Θεματικές ενότητες: 1. Ο χαρακτήρας της εποχής και της κρίσης.– Παγκόσμιο σύστημα, ηγεμονία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, περιφερειακές ολοκληρώσεις, Ε.Ε., Ευρωζώνη, “Αδύναμος κρίκος” και κρίση δημόσιου χρέους.- Δανειακές συμβάσεις, μνημόνια, κοινωνικός πόλεμος και αποικιοποίηση. 2. Οι πόλοι και τα υποκείμενα του κοινωνικού πολέμου.- Τα μέσα και οι τρόποι συγκρότησης του υποκειμένου και διεξαγωγής του αγώνα: συλλογικότητες, σωματεία, κόμματα, μέτωπο, διεθνής συντονισμός.- Ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο του αγώνα: λαϊκή κυριαρχία, κοινωνικές, ταξικές, εθνικές και διεθνιστικές πτυχές του αγώνα. 3. Στρατηγική και τακτικές. Ψευτοδιλήμματα και πραγματικά διακυβεύματα-διεκδικήσεις: Άρνηση-διαγραφή ή επαναδιαπραγμάτευση του χρέους; Εντός ή εκτός ευρώ και ΕΕ; Τίνος συμφέροντα εξυπηρετεί η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.; Είναι εφικτή σήμερα μια μεταρρύθμιση της Ε.Ε. σε φιλολαϊκή κατεύθυνση και με ποια υποκείμενα; Ενδεχόμενο εξόδου ή εκδίωξης από την ευρωζώνη: απομόνωση και περαιτέρω εξαθλίωση ή νέες ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συνεργασίες; Δήμευση τραπεζών και κομβικών τομέων της οικονομίας υπό λαϊκό έλεγχο. Αναδιανομή πλούτου προς όφελος των εργαζομένων και αναδιάρθρωση της παραγωγής. Εκδημοκρατισμός και λαϊκή κυριαρχία (πολιτικές, πολιτειακές και θεσμικές αλλαγές).

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΜΕΤΩΠΟΥ

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΓΙΑ ΛΑΪΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

"google ad"