Αξιοποίηση και πράσινα άλογα

Και με τη… βούλα (δηλαδή με το ΦΕΚ 2501/4.11.2011) επιβεβαιώνεται το πώς εννοεί η ελληνική πλευρά και οι δανειστές την «αξιοποίηση» της περιουσίας του Δημοσίου και την εσαεί εκμετάλλευση φυσικών πόρων, εθνικού πλούτου μαζί με ό,τι άλλο έχουν βάλει στο «μάτι» οι Γερμανοί και οι σύμμαχοί τους. Το φύλλο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως που παρουσιάζουμε σήμερα επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά τα οποία εδώ και καιρό λέγαμε για το μεγάλο ξεπούλημα (χάρισμα, για να είμαστε ακριβείς) της δημόσιας περιουσίας δεν ήταν δημοσιογραφικές υπερβολές, αλλά η αλήθεια. Η οποία τώρα έχει συγκεκριμένη διατύπωση και υπογραφές.

Όπως φαίνεται στο εν λόγω φύλλο, τα περιουσιακά στοιχεία μεταβιβάζονται «κατά πλήρη κυριότητα και χωρίς ανταλλάγματα». Επίσης μεταβιβάζονται χωρίς την υποχρέωση καταβολής φόρων (άλλη μία πρόνοια υπέρ των δανειστών), βάσει της οποίας το Ελληνικό Δημόσιο αποστερείται έστω το στοιχειώδες έσοδο. Κατά παρέκκλιση και πέραν κάθε οικονομικής λογικής, οι υπογράφοντες (εν προκειμένω ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης μαζί με τον Παπακωνσταντίνου, τον Γερουλάνο, τον Κουτρουμάνη και τον Ραγκούση) φαίνεται πως δεν διαπραγματεύτηκαν ούτε καν τα αυτονόητα.

Το ενδιαφέρον είναι πως, εκτός των άλλων περιουσιακών στοιχείων που εκχωρούνται, προβλέπεται ακόμη η αξιοποίηση των «υφιστάμενης και μελλοντικής περιουσιακής φύσεως δικαιωμάτων…» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εμπράγματη διασφάλιση των δανειστών έναντι της Αθήνας. Που επιπροσθέτως έχει θωρακιστεί με την εκχώρηση της νομικής αρμοδιότητας θεμάτων αυτού του χαρακτήρα στη δικαιοδοσία του Ανώτατου Δικαστηρίου του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου. Και έχει κυρωθεί (όπως και η θεσμοθέτηση του περίφημου ειδικού λογαριασμού) από την ελληνική Βουλή.

Το τι θα μπορούσε να σημαίνει πρακτικά η εσαεί εκχώρηση των δικαιωμάτων, όπως λ.χ. για την περίπτωση του χώρου αποθήκευσης φυσικού αερίου που αναφέρεται συγκεκριμένα

στο ΦΕΚ, μπορεί να προσεγγιστεί μόνο με βάση τις ισχύουσες συμφωνίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και για μία 10ετή περίοδο εκμετάλλευσης υπολογίζεται σωρευτικά τίμημα σχεδόν 250 εκατ. ευρώ. Και βέβαια, εάν υποτεθεί πως στην πορεία προκύψουν νέα ευρήματα ή χρήσεις, θα παραμείνουν στα χέρια των νέων… ιδιοκτητών.

Το ίδιο θα συμβεί και με τα εν δυνάμει έσοδα, τα οποία δεν έχουν τιμολογηθεί υπέρ του ελληνικού λαού (έστω και στις εξευτελιστικές αποτιμήσεις των ΔΕΚΟ). Δηλαδή, εάν στη Νότια Καβάλα ανακαλυφθούν άλλοι πόροι, τα έσοδά τους θα πηγαίνουν απευθείας στο Ταμείο για την αξιοποίηση του χρέους χωρίς προηγουμένως να ξαναγίνει λογαριασμός υπέρ των Ελλήνων φορολογουμένων, που θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους ίδιους φόρους για να καλύψουν τα ελλείμματα…

Άλλωστε, ούτως ή άλλως τα έσοδα του Ταμείου από την αξιοποίηση ή πώληση της περιουσίας θα πηγαίνουν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους, ενώ αποκλείονται οι επιστροφές των στοιχείων, που δεν θα μεταβιβαστούν εντός της 6ετίας, στην οποία θα λειτουργεί το Ταμείο. Αυτό σημαίνει ότι όσες επιχειρήσεις δεν πωληθούν θα μπορούν να εκκαθαριστούν.

Και θυμόμαστε βέβαια ότι στα έσοδα του Ταμείου περιλαμβάνονται τόσο το τίμημα από την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάζονται σ’ αυτό, όσο και οι τόκοι, τα μερίσματα και οι κάθε είδους αποδόσεις των περιουσιακών στοιχείων και των χρηματικών διαθεσίμων του.

Τα έσοδα αυτά, μεταφέρονται το αργότερο μέσα σε δέκα ημέρες από την είσπραξή τους σε πίστωση του ειδικού λογαριασμού, με την ονομασία «Ελληνικό Δημόσιο – Λογαριασμός Εσόδων – Αποκρατικοποιήσεις», αφού αφαιρεθούν τα αναλογούντα λειτουργικά έξοδα και οι διοικητικές δαπάνες του Ταμείου για την αξιοποίηση του περιουσιακού στοιχείου. Το τίμημα που προέρχεται από τη μεταβίβαση περιουσιακού στοιχείου καθώς και το τίμημα που εισπράττει εταιρεία της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο μεταφέρεται μέσα σε έναν μήνα από την είσπραξή του στον ειδικό λογαριασμό. Επομένως, μέσω του τρίπτυχου συστήματος «παραχώρηση άνευ όρων – μεταφορά όλων των σημερινών και μελλοντικών πιθανών εσόδων στο ειδικό ταμείο – κλείδωμα του λογαριασμού με εγγύηση Λουξεμβούργου», η Ελλάδα και το εγχώριο προϊόν της υποδουλώνεται επισήμως στους δανειστές.

Άπιαστοι οι στόχοι και σε χρήμα και σε χρόνους

Το κακό είναι ότι ακόμα και το ξεπούλημα με αυτούς τους όρους μπορεί να μην πιάσει τους… στόχους που έχουν βάλει οι ξένοι. Ούτε στους χρόνους ούτε στα χρήματα. Όπως θυμόμαστε, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2012 θα πρέπει προκηρυχθούν 22 (δηλαδή οι μισοί περίπου) διαγωνισμοί του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, που αφορούν 8 ΔΕΚΟ, 7 συμβάσεις παραχώρησης και 7 πακέτα ακινήτων.

Ήδη ΔΕΠΑ – ΔΕΣΦΑ, ΟΠΑΠ, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ μπαίνουν στην πρώτη γραμμή για την επίτευξη… ηχηρών αποτελεσμάτων (για το δεύτερο εξάμηνο προωθούνται οι συμβάσεις παραχώρησης της Εγνατίας Οδού, των λιμανιών και των περιφερειακών αεροδρομίων) και ήδη η ΔΕΠΑ προχώρησε την περασμένη εβδομάδα στη διαδικασία υποβολής προσφορών για την παραχώρησή της. Επίσης το Δημόσιο δεσμεύεται ότι θα ολοκληρώσει τις ιδιωτικοποιήσεις τους μέσα στο 2012, αλλά και πως θα εισπράξει τα χρήματα πριν κλείσει ο χρόνος (τελευταίο τρίμηνο).

Τι μπορεί, όμως, να εισπράξει; Όπως φαίνεται και επίσημα στο ΦΕΚ, ο υπολογισμός της αξίας (άρα και των χρημάτων που μπορούν να μαζέψουν) των προς αποκρατικοποίηση εισηγμένων γίνεται με όρους χρηματιστηριακής αποτίμησης. Και βέβαια όλη η διαδικασία επιχειρείται στα ιστορικά χαμηλά του ελληνικού χρηματιστηρίου. Με βάση λοιπόν τα χρηματιστηριακά δεδομένα των αρχών της εβδομάδας:

♦ Από την πώληση της συμμετοχής του Δημοσίου στη ΔΕΠΑ το Ταμείο μπορεί να πάρει μέχρι 1 δισ.

♦  Για τον ΟΠΑΠ το 29% που έχει το Δημόσιο αναλογεί σε 667 εκατ. ευρώ (σε σύνολο 2,3 δισ. ευρώ).

♦  Για την ΕΥΔΑΠ, όπου έχει το 27,3%, υπολογίζεται στα 122,3 εκατ. ευρώ (σύνολο 453,69 εκατ.).

♦ Για την ΕΥΑΘ, όπου έχει το 40%, η συμμετοχή αναλογεί πλέον σε 60,4 εκατ. ευρώ (151,37 εκατ.).

♦ Και για τον ΟΛΘ, όπου έχει το 23,3%, η αξία της συμμετοχής ανέρχεται σε 26,6 εκατ. ευρώ.

Πού είναι το πρόβλημα; Πέραν της εύλογης αντίδρασης για τη διαδικασία εκχώρησης σε πολύ ευτελείς τιμές, το πρόβλημα είναι ότι δεν θα πιάσουμε ούτε το ήμισυ του στόχου. Από την απλή πρόσθεση των πιο πάνω δεδομένων, ακόμη και αν προστεθεί η πώληση του 35,5% των Ελληνικών Πετρελαίων, η διάθεση του 1,3% της Τράπεζας Πειραιώς, η τιτλοποίηση εσόδων από τα ορυχεία και τα μικρά ποσοστά που κατέχει το Δημόσιο στην Εθνική Τράπεζα (1,2%) και στην Alpha Bank (0,6%), μαζί με την Αγροτική, προκύπτει ότι δύσκολα φτάνουμε τα 5 δισ. που είχε προδιαγραφεί να εισπραχθούν φέτος. Ιδιαίτερα εάν σε αυτά προστεθούν και τα 3,2 δισ. που είναι η υστέρηση του περυσινού λογαριασμού. Για την ακρίβεια, είναι αμφίβολο αν μπορούμε να πιάσουμε και 4,5 από τα 8,5 δισ.

Πηγή: Το Ποντίκι

"google ad"