Απάντηση κ.κ. Φίλη και Σαριδάκη στον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης για το κτίριο της Μεραρχίας

Δημοσιεύουμε επιστολή των κ.κ. Φίλη και Σαριδάκη, προς τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, στην οποία γνωστοποιούν τους λόγους που τους οδήγησαν να μην υπογράψουν τη σύμβαση με τον πλειοδότη του διαγωνισμού για την αποκατάσταση του κτιρίου της V Μεραρχίας.

Κύριε Πρύτανη,

Διαβάσαμε την ανάρτησή σας στην κεντρική ιστοσελίδα του Πολυτεχνείου, όπου σε πρόσφατη   συνέντευξή   σας   αναφέρεσθε   στον   πρώην   Πρύτανη   Γ.   Φίλη   και κατηγορείτε αυτόν και εμμέσως όλη την προηγούμενη Πρυτανεία για την απώλεια κονδυλίων ύψους   τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ για την «αποκατάσταση» του κτιρίου  της  V  Μεραρχίας.     Απευθυνόμενος  δε  στον  δημοσιογράφο  συνιστάτε ειρωνικά να ρωτήσει τον πρώην Πρύτανη γιατί δεν υπέγραψε τη σύμβαση για την αποκατάσταση του κτιρίου της Μεραρχίας. Ουσιαστικά κρίνατε τον πρώην Πρύτανη και  τον καταδικάσατε χωρίς  να ακούσετε  την  άποψή του,  κάτι  που  επιβάλλει  η δεοντολογία της διοίκησης και της δημοσιογραφίας αλλά και ο σεβασμός στον θεσμό που υπηρετείτε.

Και  επειδή  θεωρούμε  ότι  η  ιστορία  είναι  σημαντική,  τουλάχιστον  για  όσους επιθυμούν πραγματικά να την μελετούν και να αντλούν συμπεράσματα από αυτήν, αποφασίσαμε να περιγράψουμε με συντομία τις συνθήκες οι οποίες οδήγησαν την πρώην Πρυτανεία στην τότε πολιτική της απόφαση.

Αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διοίκησης του Ιδρύματος τον Δεκέμβριο του 2010 ενημερωθήκαμε για τον διαγωνισμό που βρισκόταν σε εξέλιξη για την μετατροπή (και όχι αποκατάσταση) του κτιρίου της V Μεραρχίας σε κτίριο που θα στέγαζε Σχολή Καλών Τεχνών. Τα κυρίαρχα σχετικά προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε άμεσα ήταν ότι η προκήρυξη είχε πραγματοποιηθεί χωρίς να διασφαλισθούν:

– Προεδρικό Διάταγμα ίδρυσης της Σχολής Καλών Τεχνών (παρά το ότι υπήρχε έγκριση του ΣΑΠΕ από το 2007).

– Οικοδομική άδεια.

–  Εκκένωση του κτιρίου από την κατάληψη Rosa Nera.

Παράλληλα υπήρχε ανησυχία για μεγάλες καθυστερήσεις από την πιθανή παρέμβαση της Αρχαιολογίας λόγω της προβλεπόμενης στη μελέτη εκσκαφής για την εγκατάσταση μηχανολογικών εγκαταστάσεων στον αύλειο χώρο του κτιρίου.

Η στρατηγική της Πρυτανείας ήταν η κατά το δυνατόν ταχεία και παράλληλη αντιμετώπιση όλων των ανωτέρω προβλημάτων μέσα στον εξαιρετικά περιορισμένο χρόνο που  υπήρχε.  Εκ  των ανωτέρω  μόνο το πρόβλημα της  οικοδομικής  άδειας κατέστη δυνατόν να επιλυθεί. Και τούτο διότι:

Το Υπουργείο Παιδείας μας κατέστησε σαφές ότι, όχι μόνο δεν επρόκειτο να προχωρήσει σε ίδρυση νέων Τμημάτων, αλλά επεξεργαζόταν ήδη σχέδιο (το οποίο

αργότερα ονομάστηκε σχέδιο «Αθηνά») για κατάργηση/συγχώνευση των ήδη υπαρχόντων (http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/150_tmimata_kleinoun/). Ήταν φανερό ότι το σχετικό ΠΔ έπρεπε να είχε εκδοθεί πριν το 2009 (δηλαδή πριν την οικονομική κρίση).

Για το ζήτημα της κατάληψης της Rosa Nera στο κτίριο, η Πρυτανεία με την συνδρομή και των Προέδρων των Τμημάτων του ΠΚ είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις και επαφές με τις Αρχές της Πόλης, με πολιτειακούς παράγοντες και με νομικούς  αλλά και  με τους ίδιους τους  καταληψίες σε μία προσπάθεια να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα και να πιέσει στην κατεύθυνση της εξεύρεσης συναινετικής λύσης. Κατέστη σαφές ότι μία τέτοια λύση δεν γινόταν αποδεκτή από τους καταληψίες. Περιττό να τονίσουμε την επικινδυνότητα βίαιης εκκένωσης του κτιρίου τόσο για την πιθανότητα τραυματισμού ανθρώπων όσο και πιθανών εκτεταμένων κτιριακών καταστροφών σε μία ιστορική και ευαίσθητη περιοχή των Χανίων. Οι μνήμες εξάλλου ήταν ακόμη νωπές από την βίαιη επέμβαση των ΜΑΤ κατά φοιτητών του ιδρύματος και την αντίδραση της ακαδημαϊκής κοινότητας και της κοινωνίας ολόκληρης (Τα «Χανιώτικα νέα» τότε κυκλοφόρησαν με τίτλο στην πρώτη σελίδα: «Με τις ευλογίες: Πρύτανη του Πολυτεχνείου. Άνω κάτω η πόλη. ΜΑΤ κατά φοιτητών ύστερα από πρόσκληση του κ. Γρυσπολάκη»).

Για όλες τις εξελίξεις ενεργούσαμε διαρκώς με διαφάνεια και σεβασμό στη δημοκρατία, ενημερώναμε για όλες τις ενέργειές μας τα όργανα του Ιδρύματος και την ακαδημαϊκή κοινότητα και δεν κάναμε τίποτε εν κρυπτώ.

Συνοψίζοντας, η προηγούμενη Πρυτανεία εκλήθη, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, να  εγκρίνει  την  δαπάνη  πολλών  εκατομμυρίων  ευρώ  για  την  δημιουργία  των κτιριακών εγκαταστάσεων ενός Τμήματος που η Πολιτεία δεν είχε σκοπό να λειτουργήσει, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, με την βίαιη εκκένωση ως μόνου τρόπου απαλλαγής από την κατάληψη, με όλους τους κινδύνους που αυτό συνεπήγετο. Ταυτόχρονα υπήρχε ο κίνδυνος επιβάρυνσης του δημοσίου με εξακόσιες χιλιάδες ευρώ, καθ’ όλες τις εκτιμήσεις, από την επιδίκαση υπέρ του εργολάβου διαφευγόντων κερδών λόγω οιωνδήποτε καθυστερήσεων στη παράδοση του κτιρίου και την έναρξη των  εργασιών.  Με  γνώμονα  το  δημόσιο  συμφέρον  και  σύμμαχο  τη  λογική  η Πρυτανεία μας, σταθμίζοντας προσεκτικά όλες τι παραμέτρους, δεν προχώρησε στην υπογραφή της σύμβασης.

Οι διαχειριστές της δημόσιας διοίκησης κρίνονται από τα έργα τους και όχι από το πόσο υποβιβάζουν τους προκατόχους τους για μικροπολιτικές σκοπιμότητες ή για να δικαιολογήσουν δικές τους αποφάσεις. Η μακρόχρονη θητεία μας στην Πρυτανεία έχει την ιστορία της και δεν χαρακτηρίζεται από μεμονωμένα γεγονότα τα οποία εσείς απαξιώνετε. Η δική μας συνειδητή στάση αποχής από την δημόσια κριτική για τις αποφάσεις της διοίκησης σκοπό έχει να μην πλήξει το κύρος και την δημόσια εικόνα του Ιδρύματος. Μην την εκλαμβάνετε ως αδυναμία ή έλλειψη θέσεων.

Για την αποκατάσταση της ηθικής τάξης παρακαλούμε να δώσετε εντολή ανάρτησης της απάντησής μας στο σημείο που έχετε τη δική σας ανάρτηση ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια.

Γιάννης Φίλης, Γιάννης Σαριδάκης

Απάντηση της Πρυτανείας του Πολυτεχνείου Κρήτης

Η Πρυτανεία θα ήθελε να επισημάνει τα ακόλουθα:

1) Το έργο το οποίο ανέλαβε να φέρει εις πέρας η Πρυτανεία των κ.κ. Φίλη και Σαριδάκη αφορούσε αποκατάσταση του κτιρίου της V Μεραρχίας, όπως φαίνεται στην Τεχνική Έκθεση, στην οικοδομική άδεια και στις σχετικές αποφάσεις της Συγκλήτου (επισυνάπτονται) και όχι μετρατροπή του σε Σχολή Καλών Τεχνών, όπως εσφαλμένα ισχυρίζονται οι κ.κ. Φίλης και Σαριδάκης. Μετά τη διαπίστωση της μη δυνατότητας χρήσης του κτιρίου ως Σχολή Καλών Τεχνών, το Πολυτεχνείο μπορούσε και όφειλε να αξιοποιήσει το κτίριο για άλλο σκοπό, εις όφελος του ιδρύματος, μετά από σχετική απόφαση της Συγκλήτου.

3) Όσον αφορά τη φράση “Κατέστη σαφές ότι μία τέτοια λύση δεν γινόταν αποδεκτή από τους καταληψίες”, την αφήνουμε στην κρίση της Πολυτεχνειακής Κοινότητας και των πολιτών των Χανίων.