Απάντηση στο Βήμα: Ποιος είναι ο ξεφτίλας;

Σχόλιο αναγνώστη του left.gr σχετικά με δημοσίευμα του Βήματος…

Αυτή την στιγμή,  κεντρικό άρθρο του Vima.gr τιτλοφορείται “Μπορεί να είναι τόσο ξεφτιλισμένοι οι Ευρωπαίοι;“. Συγγραφέας του πονήματος είναι ο Καρακούσης, αυτή η ναυαρχίδα της διεισδυτικής και ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που μόνο ο ΔΟΛ ξέρει να εξασκεί. Ο Καρακούσης μέσω του άρθρου του σήμερα απορεί με το πόσο ξεφτιλισμένοι είναι “οι Ευρωπαίοι” (για να πιάσει και λίγο το αντι-Μέρκελ κλίμα), γιατί σου λέει, αφού ανέλαβε ο Σαμαράς το δυσβάσταχτο ιστορικό βάρος της υπερψήφισης, αφού τα πήραμε τα μέτρα, γιατί δεν μας δίνουν τα λεφτά; Στην “αγωνιστική” κατακλείδα παράγραφο μάλιστα προτείνει στον “εθνάρχη” άμα λάχει να μας βγάλει έξω από την Ευρωζώνη, για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας.
Το κλασσικό και χιλιοφορεμένο ακροδεξιό κόλπο των διανοούμενων του ελληνικού καπιταλισμού, αυτό του “έθνους ανάδελφου”, του έθνους που παλεύει μόνο του “ενάντια σε όλους” επέστρεψε! Πέρασαν οι μέρες της ισχυρής “Έλλάδας” που καταρρέει μαζί με το Σκέπαστρο Καλατράβα. Επιστρέφει το παλιό μοτίβο της Μικρασιατικής καταστροφής λόγω της εγκατάλειψης μας από τους συμμάχους.

Στις 12/9 βέβαια, ο ίδιος γίγαντας της μαχόμενης δημοσιογραφίας έγραφε: “Φτάνει πια με τις ιδεοληψίες των αποτυχημένων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.” (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=474430). Και το ΔΝΤ στο στόχαστρο. Γιατί όχι?

Μήπως όμως είμαστε κακοπροαίρετοι; Μήπως έγινε αριστερός; Μήπως ο ΔΟΛ άλλαξε στρατόπεδο;
Όχι. Απλώς προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, τόσο της κυβέρνησης όσο και του ΔΟΛ, ενός βασικού εργαλείου του συστήματος εξουσίας του Μνημονίου (θυμηθείτε το άρθρο ¨Το πραξικόπημα που δεν έγινε”:  http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=477185). Όπως κάθε πειθήνια πένα της εξουσίας υποχρεούται να κάνει, σε κρίσιμες στιγμές. Γιατί νιώθουν την κατάσταση να αλλάζει.
Χθες η μνημονιακή συγκυβέρνηση πέρασε ξέπνοα και κόντρα στον αγωνιζόμενο λαό, την πιο ταξική, την πιο πολεμική για την κοινωνία παρέμβαση στην ιστορία της σύγχρονης Ευρώπης. Όμως οι μέρες τους τελειώνουν και ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο. Βλέπουν ότι η ανατροπή πλησιάζει.
Έτσι αλλάζουν πάλι το τροπάρι, πάλι με τους “ξένους”, πάλι με μπότες, “προδοσίες”, για να μην πάρουμε ανάσα. Η εμπλοκή στην χρηματοδότηση δεν έχει να κάνει με το πρόγραμμα των Μνημονίων, δεν έχει να κάνει με την ευκολία με την όποια “έδεσαν” με τα Μνημόνια την χώρα στο ΔΝΤ και στην διαδικασία των δόσεων, δεν έχει να κάνει με την ασκούμενη πολιτική, στην Ελλάδα και διεθνώς. Τις υπαρκτές οξύτατες αντιθέσεις που αφορούν το στρατόπεδο των δυνάμεων των αγορών, προσπαθούν να τις εμφανίσουν σαν αιτία της δυστυχίας του λαού.
Πριν την ψήφιση τι έλεγε όμως; Σε άλλο άρθρο του στις 21 Οκτωβρίου σημείωνε με στόμφο: “Αν εν τω μεταξύ οι οικονομικές συνθήκες σταθεροποιηθούν και οι προσδοκίες αναγεννηθούν, η πλάστιγγα μπορεί να γείρει υπέρ εκείνων που πήγαν κόντρα στο ρεύμα. Αν μάλιστα έχουν τη διορατικότητα να επιχειρήσουν διευρύνσεις, ανανεώσεις, ανασυγκροτήσεις και συγχωνεύσεις τότε μπορεί να είναι αυτοί οι νικητές της νέας εποχής”.
Μάλιστα…. Όσοι ψηφίσουν τα μέτρα, που ζητάνε από μια πτωχευμένη κοινωνία να πληρώσει 25 για κάθε επίσκεψη στο νοσοκομείο, ενώ κλείνουν “οικειοθελείς” συμφωνίες με τους εφοπλιστές, αυτοί θα είναι οι “νικητές της νέας εποχής”. Φοβερό…

Τελικά όμως έπεσε έξω. Ο Σαμαράς μπορεί να δολοφονεί την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, άλλα ο λαός θα χρειαστεί τελικά να στηρίξει τον Σαμαρά για να “παλέψει με τους Ευρωπαίους“, που δεν μας δίνουν την δόση. Για δόσεις που θα πάνε από τον έναν τραπεζικό λογαριασμό στον άλλον, από μια τράπεζα σε άλλη. Για δόσεις που δεν θα φτάσουν ποτέ στον “Έλληνα”, του οποίου φορολογούν πλέον και την ανεργία
Ακόμα ένα παραμύθι, ακόμα ένα ψέμα μπας και φοβηθεί ο κόσμος. Όμως είναι αργά.
Είναι χρεοκοπημένοι.