Απέδρασε σπάζοντας το «βραχιολάκι» ο τραπεζίτης Ζαν Κλοντ Οσβαλντ, υπόδικος για Siemens και εξοπλιστικά

Άφαντος παραμένει από χθες το μεσημέρι ο υπόδικος Ελβετός τραπεζίτης Ζαν-Κλοντ Οσβαλντ, ο οποίος κατέστρεψε το «βραχιολάκι» ηλεκτρονικής επιτήρησης. Πρόκειται για τον τρίτο κατηγορούμενος στην υπόθεση των «μαύρων ταμείων» της Siemens που διέφυγε, ακολουθώντας την τακτική του Μιχάλη Χριστοφοράκου και του επί 12 χρόνια εξαφανισμένου Χρήστου Καραβέλα.

Αν κάποιος μελετήσει τις δικογραφίες για την πολύκροτη υπόθεση του γερμανικού ομίλου και των εξοπλιστικών θα βρει πως το κοινό τους σημείο είναι τρία ονόματα, που από όλα τα στοιχεία, προκύπτει πως διευκόλυναν τη ροή και εξαφάνιση παράνομων χρημάτων.

Κεντρικό ρόλο σε αυτή την τριάδα έχει ο Ζαν Κλωντ Όσβαλντ, ενώ σημαντική συμβολή στη διακίνηση χρημάτων αποδίδεται στον υφιστάμενό του, Φάνη Λυγινό, αλλά και στον δικηγόρο, κάτοικο Ελβετίας, Σπύρο Μεταξά.

Ο Γαλλοελβετός, στέλεχος τραπεζών της Ελβετίας, μεσουράνησε πριν από μια δεκαπενταετία σε μία «άλλη Ελλάδα», αυτήν που χρειαζόταν καλές και αξιόπιστες κρυψώνες χρημάτων, ως ένας άλλος μάγος Κόπερφιλντ, σπεσιαλίστας στις εξαφανίσεις «μαύρων χρημάτων».

Ο Όσβαλντ αυτό το διάστημα δικάζεται τόσο για την υπόθεση της σύμβασης 8002 μεταξύ ΟΤΕ και Siemens το 1997, όσο και για αυτήν τη σύμβαση για την κατασκευή τεσσάρων υποβρυχίων από τη γερμανική HDW -Ferrostaal στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, κόστους άνω του 1 δισ. ευρώ, επί υπουργίας του ‘Ακη Τσοχατζόπουλου.

Πριν λίγες ημέρες η εισαγγελέας έδρας του Εφετείου Κακουργημάτων που δικάζει την υπόθεση των υποβρυχίων υπέβαλε την πρόταση επί της ενοχής για τους 32 κατηγορούμενους, ζητώντας την ενοχή του διδύμου των τραπεζικών Λυγινού – Όσβαλντ για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα του πρώτου και άμεση συνέργεια για τον δεύτερο. Ενοχή, επίσης, πρότεινε και για τον θεωρούμενο ως ειδικό στο Δίκαιο Εταiριών, Σπύρο Μεταξά.

Το τραπεζικό δίδυμο φαίνεται από τα στοιχεία της δικογραφίας να έχει πλήρη ευθυγράμμιση και συνεργασία με το συγκατηγορούμενο τους στην υπόθεση έμπορο όπλων, Παναγιώτη Ευσταθίου, ο οποίος μέσω ελβετικού λογαριασμού «δάνειζε» χρήματα σε απόστρατους και άλλα εμπλεκόμενα πρόσωπα.

Τα δανεικά με τη βοήθεια του Λυγινού και του προϊσταμένου του, γίνονταν λογαριασμοί στην Ελβετία και επενδυτικά προγράμματα. Για τα υποβρύχια, με τη συμβολή κατά το κατηγορητήριο, του εφοπλιστή Μιχάλη Ματαντού και της εταιρίας του ΜΙΕ, φαίνεται να διακινήθηκαν παράνομες αμοιβές 60 εκατομμυρίων μάρκων.

Στη δεύτερη υπόθεση, που εκδικάζεται αυτό το διάστημα και αφορά τη σύμβαση 8002, ο Όσβαλντ σύμφωνα με τη δικογραφία, είναι ο άνθρωπος που διαχειριζόταν λογαριασμό του πρώην Διευθυντή Τηλεπικοινωνιών της Siemens, Πρόδρομου Μαυρίδη, στη Dresdner Bank ο οποίος εμφανίζεται ως κεντρικής σημασίας, ως «λογαριασμός-κουμπαράς».

Τα στοιχεία της υπόθεσης αναφέρουν ένα πλέγμα διαδρομών χρηματικών ποσών από και προς την Ελβετία, με κόμβο τον εν λόγω λογαριασμό που, πλην του σκέλους της διαφθοράς της γερμανικής εταιρίας, φαίνεται να εξυπηρετούσε τον σπεσιαλίστα private banker πολλαπλώς, αφού το λεγόμενο «σύστημα Όσβαλντ» είχε μεγάλο πελατολόγιο στην Ελλάδα.

Η εμπλοκή του Όσβαλντ με την ελληνική δικαιοσύνη έχει, όμως, και άλλες τρεις ανοικτές υποθέσεις που αφορούν την προμήθεια από το υπουργείο ‘Αμυνας 24 αυτοκινούμενων πυροβόλων από τη γερμανική εταιρία WEGMANN, την προμήθεια των ιπτάμενων ραντάρ από την σουηδική εταιρία Ericsson και τη βραζιλιάνικη Embraer και την προμήθεια του ρώσικου αντιαεροπορικού συστήματος OSA AMK.

Οι «συμψηφιστικές συναλλαγές», οι εξωτικοί παράδεισοι και τo «Politically Exposed Person»

Στη δικογραφία για την υπόθεση της Siemens γίνεται αναφορά σε «συμψηφιστικές συναλλαγές» από μέρους των δύο τραπεζικών.

Ο όρος που σε κάποιον μη μυημένο μπορεί να φαίνεται αδιάφορος, θεωρείται πιθανότατα η ουσία της υπόθεσης «ξέπλυμα χρημάτων» στην Ελλάδα εκείνης της περιόδου. Στους Όσβαλντ και Λιγυνό αποδίδεται ότι έχοντας ως όπλο τους λογαριασμούς-κουμπαράδες, είχαν βρει τρόπο να διευκολύνουν όσους ήθελαν να στείλουν χρήματα στο εξωτερικό, παρακάμπτοντας το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Έτσι έπαιρναν μετρητά από υποψήφιους πελάτες τα οποία, είτε έστελναν σε λογαριασμούς κουμπαράδες και από εκεί σε άλλους λογαριασμούς, είτε τα παρέδιδαν, επίσης, μετρητά σε δικαιούχους των λογαριασμών-κουμπαράδων. Κάτι τέτοιο φαίνεται να έγινε στην υπόθεση της Siemens όπου ο Μαυρίδης, ο οποίος αρνείται πως εμπλέκεται σε παράνομες συναλλαγές, φέρεται να πήρε μερητά από τον Όσβαλντ.

Οι εκτιμήσεις των δικαστικών αρχών είναι πως μέσω των «συμψηφιστικών συναλλαγών» διακινήθηκαν πολλά χρήματα στο εξωτερικό, τα οποία σε αρκετές περιπτώσεις κατέληξαν σε λογαριασμούς offshore εταιριών. Στο δικηγόρο Σπύρο Μεταξά καταλογίζεται η διευκόλυνση πελατών του ελβετικού τραπεζικού συστήματος να δημιουργήσουν τέτοιου τύπου εταιρικά σχήματα. ‘Αλλωστε το όνομα του Ελληνοελβετού δικηγόρου φιγουράρει μεταξύ άλλων και στα Panama Papers.

Οι πελάτες στην Ελλάδα του τραπεζικού διδύμου φαίνεται να έφθαναν ή και να ξεπερνούσαν τους 500 μεταξύ των οποίων και ο άλλοτε γενικός διευθυντής Εξοπλισμών του υπουργείου ‘Αμυνας, Αντώνης Κάντας. Ως κρατικός αξιωματούχος, ο κ. Κάντας θεωρείτο ως Politically Exposed Person και, επομένως, για το άνοιγμα ελβετικού λογαριασμού θα έπρεπε να τηρηθούν ειδικές διαδικασίες ελέγχου της πηγής των χρημάτων του εκ μέρους του τραπεζικού ιδρύματος που θα τα δεχόταν.

Ο έλεγχος αυτός, όμως, σύμφωνα με τον Λυγινό, παρακάμφθηκε, καθώς ο κ. Κάντας παρέλειψε να συμπεριλάβει στο βιογραφικό του αυτήν την ιδιότητα του.

Στον χώρο της Δικαιοσύνης υπάρχουν εκτιμήσεις ότι με ανάλογο τρόπο ενδέχεται να έχουν παρακαμφθεί από τους νόμιμους ελέγχους και άλλα PEP, που είχαν δυνατότητα να κρύψουν την ιδιότητα τους καθώς δεν ήταν υψηλής αναγνωρισιμότητας.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

"google ad"