Από 14/03/2018 βρίσκομαι σε απεργία πείνας διεκδικώντας την απρόσκοπτη πρόσβασή μου στην εκπαίδευση, με το θεσμό της ηλεκτρονικής επιτήρησης (βραχιολάκι)!
Αλλά, παρότι πληρώ όλες τις προϋποθέσεις που απαιτεί ο νομοθέτης, εγώ απορρίπτομαι συνεχόμενα, χωρίς κάποια λογική αιτιολόγηση που να μπορεί να γίνει ανεκτή και που να προκύπτει από τους όρους που ρητά θέτει ο νομοθέτης!
Μου κοινοποιήθηκε κλήση την Παρασκευή 26/03/2018 από το Συμβούλιο Πειραιά, ότι θα συνεδριάσει στις 03/04/2018, καταθέτοντας την ίδια μέρα αίτηση επίσπευσης, την Δευτέρα 26/03/2018 πήρα νέα κλήση που προσδιόριζε τη συνεδρίαση για την Πέμπτη 29/03/2018, όπου διέκοψε για Δευτέρα παρατείνοντας το μαρτύριο μου!
Την Δευτέρα 02/04/2018 πάλι δεν είχαμε απάντηση και έφτασε σήμερα Μ. Πέμπτη 05/04 και τελευταία εργάσιμη πριν την έναρξη της Πασχαλινής αργίας, όντας ήδη στην 23η μέρα απεργία πείνας. Δίχως απάντηση πάλι!
Προς τί η αποδοχή της επίσπευσης του Συμβουλίου τότε; Εμπαιγμός; Τί διεκδικώ εγώ, «δανεικά» ή μήπως κάποια χάρη;
Διεκδικώ ό,τι νόμιμο δικαιούμαι στο ακέραιο, όπως στο ακέραιο μέχρι τώρα εξοφλώ ό,τι έκνομο διέπραξα!
Από την πρώτη στιγμή που αποφάσισα να διεκδικήσω τα εκπαιδευτικά μου δικαιώματα εκθέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον οργανισμό μου με την απεργία πεινάς ήξερα ότι θα αντιμετώπιζα τον καρμπόν σαδισμό του Κράτους, που συνηθίζει να εφαρμόζει σε κάθε απεργό πείνας ό,τι και να διεκδικεί!
Αρνούμαι την εφαρμογή μιας αναχρονίζουσας πεπατημένης, που εφαρμόζεται απροκάλυπτα και εκδικητικά στους απεργούς πείνας, παίζοντας κυριολεκτικά με τη ζωή τους!
Διεκδικώ ειρηνικά την μη εξαίρεσή μου από το καθεστώς της ηλεκτρονικής επιτήρησης, όπως ακριβώς συμβαίνει με όλους τους συγκρατούμενούς μου που πληρούν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που ο νομοθέτης ορίζει.
Αποποιούμαι την εφαρμογή της «αρνητικής πρώτης» στο πρόσωπό μου εκ των πραγμάτων, αποφασίζοντας να προβώ και σε απεργία δίψας, αναγνωρίζοντας τον σοβαρό κίνδυνο, αλλά αυτή είναι μία Δημοκρατική απόφαση που πήρα εγώ για τον εαυτό μου και όχι μία αντιδημοκρατική που καταχρηστικά παίρνουν άλλοι για μένα! Την Μ. Παρασκευή το μεσημέρι, θα ζητήσω να μεταφερθώ στο Νοσοκομείο φυλακών Κορυδαλλού, αρνούμενος κι εκεί οποιαδήποτε εξέταση από γιατρό, ακόμη και σε περίπτωση ιατρικής ανάγκης θα προστατέψω το αναφαίρετο δικαίωμά μου στην αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεση.
Θα επιμείνω ανυποχώρητα στις αρχικές μου θέσεις, που αφορούν και την άρνησή μου να υποβληθώ σε οποιαδήποτε εξέταση, μέχρις ότου αποφασίσουν οι εφαρμοστές της νομιμότητας να μοιράσουν ό,τι δεν τους ανήκει στο ακέραιο, σε όλους όσους δικαιωματικά ανήκει!
Αυτοί είναι όσοι αρνούνται ή καθυστερούν να αποφασίζουν στο νόμιμο αίτημα μου, δηλαδή το Δικαστήριο Εκτέλεσης ποινών που πάνω από δύο εβδομάδες έχει στα χέρια του την προσφυγή μου, το Συμβούλιο της φυλακής Κορυδαλλού που του έχει κατατεθεί Αίτηση Θεραπείας με τη λογική «ο τρώσας και ιάσεται», όπως επίσης και Ιεραρχική Προσφυγή στο Υπουργείο Δικαιοσύνης που δήλωσε «αναρμόδιο» να ασκήσει την αρμοδιότητα του από την παρ. 2 του άρθρου 6 του Σωφρονιστικού Κώδικα – αλλά ποτέ δεν είναι αργά!
Θέλω να εκφράσω τη βαθιά ευγνωμοσύνη μου σε όσους κατανοούν τί διεκδικώ και αλληλέγγυα, συντροφικά, αγωνιστικά και ανθρώπινα μου συμπαραστέκονται!
«Αυτοί που μας κλέψαν το βιβλίο από το χέρι , τώρα μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι…».
Μπερτολτ ΜπρεχτΠαρασκευή 6 Απριλίου 2018
Βασίλης Δημάκης
Φυλακές Κορυδαλλού