Από την Κρήτη στη βιομηχανία του θεάματος στις ΗΠΑ

Μεταξύ των Ελλήνων που έχουν μια πετυχημένη καριέρα στο εξωτερικό είναι και μια νέα Ελληνίδα από το Ηράκλειο της Κρήτης, η Χριστίνα Μαρούδα, που έχει ήδη ξεχωρίσει στον εξαιρετικά ανταγωνιστικό χώρο της βιομηχανίας θεάματος στις ΗΠΑ. Ιδρύτρια του Indian Film Festival στο Λος Αντζελες, διευθύνουσα σύμβουλος της Media Partners Global και, πιο πρόσφατα, στέλεχος του Film Society στο Lincoln Center της Νέας Υόρκης που διοργανώνει το New York Film Festival, ένα από τα σημαντικότερα φεστιβάλ κινηματογράφου στον κόσμο.
* Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη βιομηχανία του θεάματος; Τι σας έκανε να βγείτε από τα ευρωπαϊκά σύνορα και να βρεθείτε στις ΗΠΑ;

Μου άρεσε πάντα ο χώρος του θεάματος, όπως και το μάρκετινγκ ταυτόχρονα. Οι ΗΠΑ και συγκεκριμένα το Λος Άντζελες είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα της ψυχαγωγίας και του θεάματος, αλλά και του μάρκετινγκ. Όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο και οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο του θεάματος έχουν τα κεντρικά τους γραφεία στο Λος Άντζελες. Οπότε αποφάσισα να πάω εκεί για μεταπτυχιακές σπουδές στο μάρκετινγκ ενώ παράλληλα έκανα και ένα πρόγραμμα πάνω στο μάρκετινγκ και τη διανομή στο χώρο του κινηματογράφου. Ξεκίνησα να εργάζομαι στο Τμήμα Μάρκετινγκ της Lions Gate Entertainment και στη συνέχεια στο AFI Fest, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου που διοργανώνει το American Film Institute στο Λος Άντζελες. Το 2002 θέλησα να μπω στο χώρο του θεάματος με κάτι το οποίο θα μου ανήκε. Έκανα λοιπόν ένα business plan και αποφάσισα να ξεκινήσω το Φεστιβάλ Ινδικού Κινηματογράφου του Λος Άντζελες (IFFLA).

Στο Φεστιβάλ αυτό προβάλλουμε κυρίως ανεξάρτητο ινδικό κινηματογράφο, ταινίες από διαφορετικές περιοχές της Ινδίας που είναι σε διάφορες γλώσσες, ταινίες της ινδικής διασποράς, κυρίως αγγλικές, και τέλος κάποιες ταινίες Μπόλιγουντ, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το καθαρά εμπορικό κομμάτι του ινδικού κινηματογράφου.

Σιγά-σιγά το IFFLA καθιερώθηκε όχι μόνο ως ένα πολιτιστικό γεγονός της ινδικής κοινότητας του Λος Άντζελες, αλλά και ως ο συνεκτικός κρίκος Αμερικής – Ινδίας στη βιομηχανία του θεάματος. Ειδικά το 2008 όταν βγήκε το “Slumdog Millionaire” συνεργαστήκαμε με όλα τα στούντιο που άρχισαν να δουλεύουν με Ινδία. Δεδομένου ότι η Ινδία δεν έχει Γραφεία Κινηματογράφου (Film Commission) στις ΗΠΑ όπως κάποιες άλλες χώρες, το IFFLA αποτελεί την πλατφόρμα από την οποία ξεκινούν όλα και στην οποία καταλήγουν όλα όσα έχουν να κάνουν με την Ινδία και τον ινδικό κινηματογράφο. Οποιοσδήποτε έχει μια ερώτηση ή θέλει πληροφορίες για την Ινδία, για ηθοποιούς, για σενάρια, για άδειες, κ.λπ. απευθύνεται σε μας.

* Πώς συνδέεται το IFFLA με τη διεθνή βιομηχανία θεάματος;

Α. Σίγουρα το IFFLA έχει καθιερωθεί ως το Φεστιβάλ που παρακολουθούν πρώτ’ απ’ όλα τα υπόλοιπα ινδικά φεστιβάλ προτού αποφασίσουν ποιες ταινίες θα προβάλλουν. Σε μας απευθύνονται τα φεστιβάλ κινηματογράφου της Νότιας Ασίας και αρκετά διεθνή φεστιβάλ, ιδιαίτερα μετά το “Slumdog Millionaire”, οπότε δημιουργήθηκε ένα μεγάλο ενδιαφέρον για τον ινδικό κινηματογράφο.

Εκτός αυτού, το IFFLA καλεί όλους τους διανομείς και τους παραγωγούς του Χόλιγουντ στις τελετές έναρξης και λήξης του Φεστιβάλ. Εδώ και οκτώ χρόνια διοργανώνουμε το “One-on-One”, μια συνάντηση στην οποία συμμετέχουν αφενός οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί των ταινιών μας και αφετέρου οι διανομείς, παραγωγοί και ατζέντηδες του Χόλιγουντ. Έτσι, στο πλαίσιο αυτών των συναντήσεων έχουν δημιουργηθεί κάποιες πολύ σημαντικές συνεργασίες: ηθοποιοί έχουν βρει μάνατζερ, σκηνοθέτες που είναι και σεναριογράφοι έχουν γράψει σενάρια για κάποια στούντιο του Χόλυγουντ κ.λπ. Ο θεσμός αυτός έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία.

* Πιστεύετε ότι η βιομηχανία θεάματος του Χόλιγουντ είναι πλέον έτοιμη να προβάλει ουσιαστικά την πολυ-πολιτισμικότητα, εντάσσοντας ξένους ηθοποιούς στις ταινίες που γυρίζονται σήμερα εκεί;

Έχουμε αρχίσει να βλέπουμε ηθοποιούς ινδικής καταγωγής να εμφανίζονται στην τηλεόραση παίζοντας ρόλους πέρα από τον στερεοτυπικό ταξιτζή ή μικροπωλητή. Βέβαια αυτό το ταμπού δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα εντελώς. Και γενικά, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για ηθοποιούς άλλων εθνικοτήτων…

* Τα φεστιβάλ κινηματογράφου αποτελούν αποτελεσματικό μέσο μάρκετινγκ για τις ταινίες;

Ναι, διότι η διαφήμιση έχει ακριβύνει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Είναι πολύ βολικό για τις εταιρείες παραγωγής και διανομής και τα στούντιο να στείλουν την ταινία τους στο Φεστιβάλ του Τορόντο, του Παλμ Σπρινγκς ή στο AFI Fest και γενικά σε οποιαδήποτε αγορά έχουν υπόψη τους… Το Φεστιβάλ διοργανώνει την πρεμιέρα, στέλνει δελτία Τύπου και προσκλήσεις και κάνει διαφήμιση και promotion στις ταινίες που προβάλλει. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει ένα στούντιο είναι να πληρώσει για να πάνε οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης στο Φεστιβάλ. Για όλους αυτούς τους λόγους υπάρχει μεγάλος συναγωνισμός για να μπει μια ταινία σε κάποιο μεγάλο Φεστιβάλ.

* Μιλήστε μας και για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης (NYFF) όπου εργάζεστε τελευταία.

Το NYFF είναι το πιο καθιερωμένο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στις ΗΠΑ, καθώς λανσάρει όλες τις ταινίες στις ΗΠΑ και κάνει πολλές παγκόσμιες πρεμιέρες. Διοργανώνεται από το Film Society στο Lincoln Center και είναι ένας θεσμός που λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία εδώ και πενήντα χρόνια. Έχει έντονο διεθνή χαρακτήρα και είναι εξίσου σημαντικό όσο το Φεστιβάλ των Καννών ή του Τορόντο. Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στον Richard Peña, τον διευθυντή προγράμματος του Φεστιβάλ εδώ και είκοσι πέντε χρόνια. Πρόκειται για μορφή στον χώρο του κινηματογράφου, έναν άνθρωπο με αστείρευτες γνώσεις, ζεστή προσωπικότητα και ιδιαίτερο χιούμορ και είναι μεγάλη τιμή για μένα να δουλεύω μαζί του.

Εκτός από το NYFF που πραγματοποιείται κάθε Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, το Film Society παρουσιάζει κάθε χρόνο και έντεκα εξειδικευμένα κινηματογραφικά αφιερώματα. Για παράδειγμα, το “New Directors, New Films” (“Νέοι Σκηνοθέτες, Νέες Ταινίες”) προβάλλει μόνο τις πρώτες και τις δεύτερες ταινίες νέων σκηνοθετών και είναι το Φεστιβάλ που ανακάλυψε σκηνοθέτες όπως είναι ο Σπίλμπεργκ ή ο Πέδρο Αλμοδόβαρ. Υπάρχουν επίσης άλλα εξειδικευμένα αφιερώματα στον ανεξάρτητο κινηματογράφο, στον κινηματογράφο από Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Λατινική Αμερική, Ασία, Αφρική, σε ταινίες με θέμα τον χορό κ.λπ. Το NYFF στηρίζεται πολύ από τους Νεοϋορκέζους και έχει γύρω στα τέσσερις χιλιάδες μέλη.

* Το NYFF ενδιαφέρεται για τον ελληνικό κινηματογράφο?

Βέβαια. Το “New Directors, New Films” είχε προβάλει το “Attenberg” της Αθηνάς Τσαγγάρη πέρυσι. Επιπλέον, ένας από τους υπεύθυνους προγράμματος στο NYFF είναι ο Scott Foundas, ο οποίος είναι ελληνικής καταγωγής.

* Ποια είναι η γνώμη σας για τον ελληνικό κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια;

Νομίζω ότι παρουσιάζει μια ανάκαμψη και έχει αρχίσει να προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε διεθνές επίπεδο. Όταν ένας υπεύθυνος προγράμματος ενός Φεστιβάλ ή ένας διανομέας ακούσει ότι προβάλλεται μια ελληνική ταινία, νομίζω ότι οι πιθανότητες να πάει να τη δει τώρα είναι πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι ήταν πριν από πέντε χρόνια. Βέβαια τώρα η οικονομική κρίση δεν βοηθάει πολύ. Αλλά πιστεύω ότι μέσα από την οικονομική κρίση θα δούμε πολύ ωραίες ιστορίες, οι σκηνοθέτες και οι καλλιτέχνες θα ευαισθητοποιηθούν.

Η Αυγή/Συνέντευξη στην Ελίνα Σκαρπαθιώτη

"google ad"