Από την 28η Οκτωβρίου 1940 στην εξέγερση του Πολυτεχνείου

Της Ελένης Ντακάκη

Πριν 79 χρόνια η Ελλάδα δέχτηκε επίθεση από τη φασιστική Ιταλία και Γερμανία. Είχε ζητηθεί η συναίνεση στην ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού ώστε να καταλάβουν και να παραδοθούν τα λιμάνια μας στην Ιταλία προκειμένου να τα χρησιμοποιήσουν ως ορμητήρια για την προώθηση στην Αφρική των δυνάμεων του Άξονα.

Ο ελληνικός λαός με προθυμία και πάθος έσπευσε να πολεμήσει τον κατακτητή, παρά την έλλειψη προετοιμασία και την ανεπάρκεια σε μέσα που οι σκοπιμότητες του καθεστώτος Μεταξά είχαν μεθοδεύσει. Ο πόλεμος αυτό τον αφορούσε σε αντίθεση με τον Α’ΠΠ όπου σύρθηκε για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των δυνάμεων της Αντάντ.

Απαιτούσε να ορίζει τον τόπο του, αυτός κι όχι οι ξένες δυνάμεις, και είδε τον πόλεμο σαν ευκαιρία για να επιβάλει τη θέλησή του. Λύγισε από την υπεροπλία των Γερμανών αλλά δεν υποτάχθηκε. Με την αντίσταση και το αίμα του κατόρθωσε να απελευθερωθεί. Απελευθερώθηκε από το Γερμανό κατακτητή, αλλά δεν κατάφερε να ορίζει τον τόπο του. Λίγες βδομάδες μετά την απελευθέρωση οι Εγγλέζοι «σύμμαχοί μας» με τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, καταλαμβάνουν την Αθήνα, καταδιώκουν τους αγωνιστές της αντίστασης, σχεδιάζουν και χρηματοδοτούν τον Εμφύλιο, ώστε να παραμείνει στην εξουσία οι δωσίλογοι της διεφθαρμένης αστικής τάξης που μας κυβερνούν έκτοτε. Κι ύστερα περάσαμε στη σφαίρα επιρροής του ΝΑΤΟ.

Τριάντα περίπου χρόνια μετά, το Νοέμβρη του 1973 οι φοιτητές του Μετσόβιου Πολυτεχνείου μαζεύονται για να διαμαρτυρηθούν για σπουδαστικά αιτήματα. Όμως το καθεστώς της χώρας είναι χούντα και η κατάσταση που βιώνουν ξεπερνά και παραμερίζει τα όποια κλαδικά-συνδικαλιστικά αιτήματα. Θέλουν ελευθερία, θέλουν δημοκρατία, η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες, να φύγει το ΝΑΤΟ.

Ότι έμεινε ανεκπλήρωτο εξαιτίας του εθνικού διχασμού, μια πατρίδα που να μπορεί να συντηρεί τον πληθυσμό της και όπου θα μπορούν να ζήσουν όλοι αξιοπρεπώς, χωρίς το φόβο του χαφιέ και του χωροφύλακα. Αιτήματα που αγγίζουν ολόκληρη την κοινωνία που έρχεται να ενωθεί μαζί τους. Εργάτες, αγρότες, φοιτητές. Το καθεστώς τρομάζει και αποφασίζει την αιματηρή καταστολή της λαϊκής εξέγερσης. Καθώς όμως επρόκειτο για αυθόρμητη εξέγερση, οπότε απουσίαζε η στόχευση και το οργανωτικό πρόταγμα, κατέληξε άδοξα.

Η «εθνοσωτήριος» μας στοίχισε μεταξύ άλλων μισή Κύπρο, αλλά υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι είναι θέμα προσώπων, ότι τότε έφταιγε ο Ιωαννίδης γι’ αυτό και οι ΗΠΑ ανέτρεψαν τον Παπαδόπουλο, που θα έβαζε εμπόδια –υποτίθεται- στα σχέδιά τους. Ακόμα περισσότεροι πιστεύουν ότι κάθε φορά που γίνονται εκλογές αλλάζουμε κυβέρνηση, τον Ιούλη δηλαδή διώξαμε τον κακό ΣΥΡΙΖΑ (που ψήφισε τη Συμφωνία των Πρεσπών) και τώρα «κυβερνά» η ΝΔ και θα αλλάξουν τα πράγματα. Δυστυχώς ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσαν ποτέ αυτή τη χώρα. Οι πολιτικές ηγεσίες που προκύπτει από τις εκλογές είναι απλά διεκπεραιωτές των εντολών και των προγραμμάτων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που υλοποιούνται σταδιακά όταν ωριμάσουν οι κοινωνικές συνθήκες, δηλαδή όταν η εξαθλίωση χαλαρώσει τις αντιστάσεις του λαού.

Σήμερα η Ελλάδα είναι γεμάτη αμερικάνικες βάσεις ενώ με συμφωνία συνεργασίας (Status of Forces Agreement, SOFA) που υπογράφηκε στο Τελ Αβίδ στις 15 Ιουλίου 2015 (Νόμος 4398/2016, ΦΕΚ 116/Α/13-6-2016) με το Ισραήλ που περιέχει ρυθμίσεις για την εγκατάσταση και διαμονή στρατιωτικών δυνάμεών του, δηλαδή με το ίδιο καθεστώς που ισχύει για τις αμερικανικές βάσεις, αποκτήσαμε και ισραηλινές βάσεις σε Κρήτη και Πελοπόννησο.

Για να έχουμε μια εικόνα της χρήσης των βάσεων, υπενθυμίζουμε ενδεικτικά ότι η βάση της Σούδας έχει διαδραματίσει βασικό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε κατά των λαών του Αφγανιστάν, της Γιουγκοσλαβίας , του Ιράκ, της Λιβύης και της Συρίας. Ο ρόλος της χώρας ως ορμητήριο του Αμερικάνικου ιμπεριαλισμού έχει γενικευθεί και ενόψει της πολεμικής κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή γίνεται όλο και πιο δυσοίωνος. Επιπλέον έχει οδηγήσει σε διπλωματική απομόνωσή της από τις παραδοσιακά συμμαχικές αραβικές χώρες και αποδυνάμωσή της.

Παρά το ρόλο της παραδουλεύτρας στις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες του ΝΑΤΟ που έχει αποδεχτεί με προθυμία η πολιτική ηγεσία μας για τη χώρα μας, η Ελλάδα δεν είχε ποτέ ιμπεριαλιστικές βλέψεις στα εδάφη γειτονικών χωρών. Είναι επιεικώς παράλογο λοιπόν να εστιάζουν κάποιοι στις εθνικιστικές κορώνες βαλτών ή αγράμματων για να προτρέπουν στο αντίθετο άκρο, τον κατευνασμό, την ενδοτικότητα και τη μειοδοσία. Οι νέοι την περίοδο της κατοχής κατέβαζαν με κίνδυνο της ζωής τους τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, οι νέοι του Πολυτεχνείου έβαφαν την ελληνική σημαία με το αίμα τους, αλλά η σημερινή «επαναστατημένη» νεολαία καταπίνει χωρίς αμφισβήτηση ότι της λένε οι «καθοδηγητές» της και είναι υπεράνω «αναχρονιστικών αξιών» όπως η αίσθηση αγάπης και καθήκοντος στον τόπο σου για την ευημερία της γενιάς σου και των επομένων γενεών, αυτό που συνοπτικά αποκαλείται με την κακιά λέξη πατριωτισμός.

Ο πατριωτισμός εξισώνεται με τη μισαλλοδοξία, το ρατσισμό και το φασισμό. Έτσι όμως δαιμονοποιείται η δράση για εθνικά θέματα, που είναι κατεξοχήν κοινωνική δράση, γιατί αντανακλά στο σύνολο της κοινωνίας και διασφαλίζει το πλαίσιο για την προστασία κυρίως των πιο αδύναμων τάξεων. Οι οικονομικά ισχυροί κατά κανόνα δεν επηρεάζονται αρνητικά από εκπτώσεις στα κυριαρχικά δικαιώματα ή παραχωρήσεις υποδομών γι’ αυτό και αδιαφορούν για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, συχνά μάλιστα επωφελούνται από το ξεπούλημα και το προωθούν τεχνηέντως μέσα από ακτιβιστικές δράσεις (βλέπε κλιματική αλλαγή) ή «φιλανθρωπικές» επιχειρήσεις (βλέπε ΜΚΟ).

Η σύγχυση που σκόπιμα καλλιεργείται μεταξύ εννοιών, όπου το έθνος ή το κράτος γίνεται συνώνυμο της κρατικής καταστολής και η δημοκρατία συνώνυμο της αστικής «δημοκρατίας» συνδράμει εκ των έσω στην άλωση χωρών υπέρ αποικιακών αυτοκρατορικών μορφωμάτων και υπερεθνικών δομών όπως οι ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Βρισκόμαστε σε κατοχή, αρχικά δημοσιονομική, πλέον και στρατιωτική.

Οι επικυρίαρχοι με το πρόσχημα του χρέους αρπάζουν τις υποδομές και τους πόρους της χώρας ενώ καταστρέφουν ότι συμβάλλει στην ανασυγκρότησή της. Διαμόρφωσαν το νομοθετικό πλαίσιο ώστε να αποφασίζουν αυτοί και οι υποτιθέμενες κυβερνήσεις να συμφωνούν (Ν.4336/14-8-2015 ΦΕΚ 94 Α/14-8-2015 σελίδα 1014:

«Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου Συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους»). Έχουν αρπάξει το δημόσιο ταμείο μέσω της σύστασης της ΑΑΔΕ (ΝΟΜΟΣ 4389 ΦΕΚ 94 Α /27-5-2016), μια αρχής ανεξάρτητης από τη δικαιοδοσία του ελληνικού κράτους (Άρθρο 1 Σύσταση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων – Σκοπός «2. Η Αρχή απολαύει λειτουργικής ανεξαρτησίας, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας και δεν υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές αρχές»).

Περιουσίες εκπλειστηριάζονται, πετσοκόβονται μισθοί και συντάξεις, αεροδρόμια και λιμάνια ξεπουλιούνται ή παραχωρούνται σε ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, μονάδες υγείας κλείνουν, ορίζεται κώδικας ποινικής δικονομίας που δυσκολεύει την αναζήτηση της δικαιοσύνης, καταργείται το πανεπιστημιακό άσυλο.

Πριν μια βδομάδα περνούσε από δίκη ο επικεφαλής της ΛΑΕ για συμμετοχή σε παρεμπόδιση πλειστηριασμών, φορτωμένος με το μισό ποινικό κώδικα. Σήμερα επιβάλλεται πρόστιμο 50.000€ στον υποψήφιο περιφερειάρχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για αφισικόλληση και ανάρτηση πανό. Η κοινωνική πάλη ποινικοποιείται, οι φωνές των μικρών κομμάτων φιμώνονται, το δικαίωμα του εκλέγεσθαι τίθεται υπό αίρεση. Το ίδιο διάστημα η υφυπουργός εργασίας κλείνει μονάδα περίθαλψης ΑΜΕΑ και στέλνει τα ΜΑΤ να την αδειάσουν μεταφέροντας νυχτιάτικα με τη βία προσωπικό και ασθενείς αλλού. Απαξίωση της υγείας, περιφρόνηση του πολίτη, βία και καταστολή.

Επείγει η υπέρβαση των ιδεολογικών αγκυλώσεων και να αντικρίσουμε την πραγματικότητα που βιώνουμε δέκα χρόνια τώρα σαν χώρα. Τα αιτήματα της Αντίστασης του 1940 και του Πολυτεχνείου παραμένουν επίκαιρα και πιο επιτακτικά από ποτέ και όπως πάντα εναπόκεινται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

"google ad"