Ο συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα, Αριστομένης Συγγελάκης, κατηγορεί τη Γερμανία για υποκρισία και προτείνει συγκεκριμένα μέτρα για την διεκδίκηση των οφειλών.
Σε δηλώσεις του, ο κ. Συγγελάκης υποστήριξε ότι τα γερμανοελληνικά ιδρύματα, αντί να συμβάλλουν στη συμφιλίωση των δύο λαών, αποτελούν εργαλεία πλαστογράφησης της ιστορίας και δημιουργήθηκαν με σκοπό να αποτρέψουν την Ελλάδα από το να διεκδικήσει τις οφειλές που έχει η Γερμανία.
«Αυτά τα ιδρύματα άνοιξαν για να λειτουργήσουν ενάντια στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών», τόνισε ο κ. Συγγελάκης και πρόσθεσε ότι η δημιουργία τους αποσκοπεί στο να «δώσει κάποια ψίχουλα» στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα να «πλαστογραφήσει ή να δηλητηριάσει τα παιδιά μας με τις γερμανικές αντιλήψεις στα ελληνικά σχολεία».
Ο συγγραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου πρότεινε δύο άμεσα μέτρα για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση:
«Αν σε εύλογο χρόνο η Γερμανία επιμείνει στην αλαζονική, ανάλγητη, παράνομη, αντιδημοκρατική και ατεκμηρίωτη άρνησή της, τότε ανοίγει διάπλατα η οδός της δικαστικής διεκδίκησης και οφείλει η προετοιμασία για την διεκδίκηση να ξεκινήσει τώρα», είπε ο κ. Συγγελάκης.
Διαβάστε αναλυτικά τις δηλώσεις του συγγραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα, στην εφημερίδα μας:
Ο Γερμανός πρόεδρος, πέραν της απρέπειας που έκανε με την ωμή και απαξιωτική δήλωση και παντελώς ανυπόστατη και το γνωρίζει πολύ καλά, απάντηση στην πρόεδρο της δημοκρατίας ότι τάχα το θέμα νομικά έχει κλείσει, έκανε και κάτι άλλο. Προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τους επιζώντες της κατοχής ως ντεκόρ που θα αποδείκνυαν την ανθρώπινη ευαισθησία του, να τους πει δυο γλυκά λόγια, να επωφεληθεί από το γεγονός ότι είναι σε προχωρημένη ηλικία και ενδεχομένως να υπάρχει μία άμβλυνση της μνήμης και να επωφεληθεί και της φιλοξενίας των κατοίκων. Άρα, να πάρει δυο φωτογραφίες και ίσως και δυο δηλώσεις και να τις χρησιμοποιήσει για να δείξει πόσο πέτυχε η επίσκεψή του.
Οι επιζώντες της κατοχής, από 81 έως 97 χρονών που ήταν εκεί, το έφεραν τούμπα. Του μίλησαν με σκληρά λόγια, αρνήθηκαν να του δώσουν το χέρι τους, του είπαν ούτε λίγο ούτε πολύ “τι θέλετε εδώ; Εμείς δεν σας καλέσαμε. Αν ήρθατε να αποδώσετε δικαιοσύνη, καλώς, πείτε το. Αλλά αν είναι να επαναλάβετε αυτά που είπατε στην πρόεδρο της δημοκρατίας, δεν θέλουμε να τα ακούσουμε”. Και όχι μόνο αυτό, άνοιξαν και το πανό “Δικαιοσύνη και Αποζημίωση” και έφτασε το μήνυμα στα πέρατα του κόσμου.
Να λοιπόν που καμιά φορά η προσπάθεια, η υπεροψία που διακρίνει τη γερμανική πλευρά, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Αποδείχθηκε περίτρανα ότι η θέση του Εθνικού Συμβουλίου, που εδώ και 10 ακριβώς χρόνια, από το 2014, όταν ξεκίνησε αυτή η αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας, που από τη μία διακήρυσσε μονομερώς, ατεκμηρίωτα, αβάσιμα ότι το θέμα τάχα έχει κλείσει και από την άλλη ξεκινούσε τη λειτουργία αυτών των γερμανοελληνικών ιδρυμάτων της ντροπής, θα έλεγα, όχι της συμφιλίωσης, μιας ψευδεπίγραφης συμφιλίωσης που βασίζεται σε σαθρά θεμέλια, τα θεμέλια του εκμαυλισμού συνειδήσεων, της συναλλαγής, της υποτέλειας.
Δικαιωθήκαμε όταν λέγαμε ότι αυτά τα ιδρύματα άνοιξαν για να λειτουργήσουν ενάντια στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Το παραδέχτηκε ο ίδιος ο πρόεδρος στην ομιλία του όταν είπε ότι οι γερμανικές οφειλές ξεχάστε τις, αλλά έχουμε τα ιδρύματα αυτά. Για ποιο λόγο; Για να μας δώσει κάποια ψίχουλα, να πληρώσει κάποιους νέους ιστορικούς, να πλαστογραφήσει ή να δηλητηριάσει τα παιδιά μας με τις γερμανικές αντιλήψεις στα ελληνικά σχολεία.
Αν η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου εννοεί τις δηλώσεις της και εννοεί και την ομόφωνη απόφαση της βουλής της 17ης Απριλίου του 2019, πρέπει σήμερα, αν όχι να καταργήσει, τουλάχιστον να θέσει σε αναστολή τη λειτουργία αυτών των επαίσχυντων ιδρυμάτων, τα οποία δηλητηριάζουν τις σχέσεις των λαών. Αναφέρομαι στο Γερμανοελληνικό Ίδρυμα Νεολαίας, στο Γερμανικό Ταμείο για το Μέλλον και τη Γερμανοελληνική Συνέλευση.
Αυτό είναι το πρώτο. Το δεύτερο που μπορεί επίσης να γίνει με μία τροπολογία σε ένα νόμο τη Δευτέρα, είναι η κατάργηση του άρθρου 923 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, το οποίο είναι ένα μεταξικό κατάλοιπο που έχει κριθεί με γνωμοδότηση τριών διακεκριμένων καθηγητών, Μπέη, Χρυσόγονου και Κασιμάτη, ως αντισυνταγματικό και το οποίο προβλέπει ότι προκειμένου να προχωρήσει σε κατάσχεση και εκπλειστηριασμό της περιουσίας του γερμανικού δημοσίου στην Ελλάδα, για να αποζημιωθούν τα θύματα που έχουν στα χέρια τους αμετάκλητες αποφάσεις, όπως τα θύματα του Διστόμου και του Ρεθύμνου, απαιτείται η υπογραφή του υπουργού δικαιοσύνης.
Αυτό μπορεί να υπάρξει μία τροπολογία ότι αυτή η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν ισχύει όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μαζικές σφαγές αμάχων, εγκλήματα πολέμου. Αυτά τα δύο, αν τα κάναμε μέχρι τη Δευτέρα, θα καταλάβαινε η γερμανική πλευρά ότι υπάρχει πολιτική βούληση στην Ελλάδα για διεκδίκηση και φυσικά θα υπήρχε μία αναταραχή στη Γερμανία. Και όταν μάλιστα συνεχίσουμε με τη διεθνοποίηση του ζητήματος, δηλαδή να υλοποιηθεί η απόφαση του 2019 και αντιπροσωπία της βουλής, μαζί με εμπειρογνώμονες του θέματος, να πάει να επισκεφτεί τα κοινοβούλια των συμμαχικών στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο χωρών με την Ελλάδα, αλλά και το γερμανικό κοινοβούλιο, να παρουσιάσει τις απόψεις μας και τις απαιτήσεις μας, να δώσει συνέντευξη τύπου, να μεταδοθούν στα αγγλικά και τα γερμανικά παντού. Αυτό θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση τη Γερμανία, που όπως ο διάολος φοβάται το λιβάνι, δεν θέλει σε καμία περίπτωση να αναδεικνύονται τα φοβερά εγκλήματα που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία, γιατί τραυματίζουν το προφίλ της, την εικόνα που έχει φιλοτεχνήσει για τον εαυτό της ως μία υποψήφια ηγέτιδα της Ευρώπης και του κόσμου.
Και από κει και πέρα βέβαια, αν σε εύλογο χρόνο, και μιλάμε για μήνες ή το πολύ ένα χρόνο, που θα ξεδιπλωθεί βάση σχεδίου αυτή η εθνική γραμμή διεκδίκησης, θα πάρει σάρκα και οστά. Αν σε εύλογο χρόνο η Γερμανία επιμείνει στην αλαζονική, ανάλγητη, παράνομη, αντιδημοκρατική και ατεκμηρίωτη άρνησή της, τότε ανοίγει διάπλατα η οδός της δικαστικής διεκδίκησης και οφείλει η προετοιμασία για την διεκδίκηση να ξεκινήσει τώρα.
Και υπάρχει και κάτι ακόμα το οποίο μπορούμε να το αντιγράψουμε από την Πολωνία για να δείξουμε την αποφασιστικότητά μας και για να οργανώσουμε καλύτερα τον αγώνα μας. Μπορεί άμεσα να δημιουργηθεί υφυπουργείο αρμόδιο για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών.
Εγώ είχα την ευκαιρία να συναντήσω τον υφυπουργό εξωτερικών της Πολωνίας, τον κύριο Μούλα, ο οποίος με συγκροτημένο λόγο, με πλήθος στοιχείων, με στρατιά συμβούλων, κατόρθωσε να συντονίσει αποτελεσματικά την παρουσία της Πολωνίας και τη διεκδίκηση των αποζημιώσεων. Έστειλαν επιστολή στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΝΑΤΟ, στον γενικό γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Επιχείρησαν να συγκαλέσουν διάσκεψη για το ζήτημα αυτά μέσα σε πολύ λίγο χρόνο και θα έκαναν και άλλα αν δεν έπεφτε η κυβέρνηση και να βγει ο φίλος του Βερολίνου, ο αγαπημένος της Donald Tusk.
Λοιπόν, ας πάρουμε αυτή την καλή πρακτική από την Πολωνία, να δημιουργήσουμε υφυπουργείο που να συντονίσει τον αγώνα αυτό. Και μόνο συμβολικά θα έστελνε το μήνυμα στον ελληνικό λαό ότι ξεκινάει η διεκδίκηση και το μήνυμα στη Γερμανία ότι τέλος τα ψέματα.
O λογαριασμός της κατοχής παραμένει ανοιχτός και απαράγραπτος. Και οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Αν έλεγε αυτό η πρόεδρος της δημοκρατίας, θα αναγορευόταν σε σύμβολο του ελληνικού λαού. Δεν το είπε όμως, παρά την φιλότιμη προσπάθειά της, και δεν είχε, αν θέλετε, και το κουράγιο ή την προετοιμασία να απαντήσει σε αυτή την προκλητική δήλωση του Γερμανού προέδρου.
Ωστόσο, εμείς στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης Γερμανικών Οφειλών, που δώσαμε το παρόν και στα Χανιά και στην Κάνδανο, και ήμασταν εκεί και φωνάζαμε τα συνθήματα και χαρήκαμε την παρουσία των επιζώντων και μιλήσαμε με τον κόσμο και χαρήκαμε ιδιαίτερα με τον εθνικό και δημοκρατικό λόγο του μητροπολίτη Κισσάμου και Σελίνου.
Ο μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου, ο Αμφιλόχιος, έδειξε πόσο εύκολα μπορεί να είναι τα πράγματα όταν τα έχεις καθαρά στο μυαλό σου και όταν η ψυχή σου δονείται από τον πατριωτισμό και όταν δεν φοβάσαι. Διότι η ελληνική πολιτική τάξη, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δείχνει διαχρονικά μία αμφιθυμία, να το πω στην καλύτερη περίπτωση, μία ανεκτικότητα, μία ενδοτικότητα στο ζήτημα αυτό. Διακατέχεται από σύνδρομο φόβου απέναντι στη Γερμανία.
Πάντως δεν πείθει, δεν πείθει τους Έλληνες και πολύ περισσότερο δεν πείθει τους Γερμανούς ότι εννοεί τις ρητορικές αυτές διακηρύξεις περί διεκδίκησης γερμανικών οφειλών.
Οφείλουμε να πούμε έως εδώ, οφείλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Εμείς θα συνεχίσουμε ως Εθνικό Συμβούλιο και κίνημα διεκδίκησης. Δεν θα τους αφήσουμε να ησυχάσουν και εννοώ και τους Έλληνες, τους δικούς μας, τους εκπροσώπους του λαού. Θα τους πιέσουμε αφόρητα, αλλά επιτέλους ας αναλογιστούν την ιστορική τους ευθύνη και ως μία πράξη απέναντι σε αυτό το λαό που έχει υποφέρει τα πάνδεινα και που πέρασε τώρα και από τις συμπληγάδες του μνημονίου.
Πολύ σωστά ο δέσποτας το είπε: όταν εμείς χρειαζόμασταν οξυγόνο, αυτοί ήρθανε και μας πέρασαν στο λαιμό τη θηλιά του μνημονίου και έδειξαν πώς εννοούν τη φιλία και τη συνεργασία των λαών και των χωρών. Για να μη θυμηθούμε τι στάση παίρνει η Γερμανία όταν αφορά τη σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας σε μια σειρά από θέματα, πάντα παίρνει την πλευρά της Τουρκίας και του Ερντογάν. Δηλαδή δεν έχει καταλάβει το πολιτικό σύστημα ότι η ανεκτικότητα εκλαμβάνεται, και θα έλεγα δικαίως εκλαμβάνεται, ως αδυναμία; Τι άλλο περιμένουν; Εν πάση περιπτώσει, ας μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας. Αν δεν μπορούν να προχωρήσουν, να βγουν και να το πουν για να πάρουμε και εμείς τις αποφάσεις μας.
Αυτό που θέλει η Γερμανία είναι αυτό το οποίο επιχείρησε και στο παρελθόν και η Τουρκία με μία ελληνική κυβέρνηση αλλά δεν πέρασε: να γράψουμε μια κοινή ιστορία της κατοχής. Να γράψουμε δηλαδή οι σφαγείς με τα θύματα, να καταλήξουμε σε μία κοινή ιστορία, η οποία δεν θα έχει γωνίες, θα μιλάει με πολιτικά ορθό λόγο και εκ των πραγμάτων δηλαδή θα παίξουμε το παιχνίδι της Γερμανίας με αντάλλαγμα τα ψίχουλα, τα τριάκοντα αργύρια των γερμανοελληνικών ιδρυμάτων.
Για να κόψουμε δυσάρεστες διατυπώσεις, για να μαθαίνουν τα παιδιά μας να κοιτούν προς το μέλλον και το παρελθόν τώρα ας το αφήσουμε πίσω. Μα και η αντίσταση το παράκανε και τι νόμιζαν; Θα κερδίσουν; Είναι πιο πολλά αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν. Αυτό θέλουν να κάνουν, να βάλουν μία ταφόπλακα στη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών και να βάλουν και μία ταφόπλακα στην ιστορική αλήθεια. Όμως αυτό δεν θα το επιτρέψουμε.
Και θέλω να πω και κάτι που σχετίζεται με αυτό. Ζητούσαμε πράγματι, είχαμε πει ως εθνικό συμβούλιο, ότι θα θέλαμε να ακούσουμε μία καθαρή και ειλικρινή συγγνώμη. Είναι όμως ειλικρινής η συγγνώμη ή μάλλον η συγχώρεση που ζήτησε; Γιατί τη λέξη συγγνώμη την αποφεύγουν για αυστηρά νομικούς λόγους, γιατί σημαίνει συνέπειες, ότι θα πρέπει να δώσει αποζημιώσεις. Και ουσιαστικά, εμείς αυτό το νόημα έχει η παρέμβασή μας, να τον ωθήσουμε προς τα εκεί.
Είναι όμως λοιπόν ειλικρινής η συγχώρεση που ζήτησε ο Γερμανός πρόεδρος; Φοβούμαι πως όχι. Γιατί; Γιατί πρώτον, δεν προχώρησε η Γερμανία επί δεκαετίες την αναζήτηση, δηλαδή την εκκαθάριση των ναζιστικών σταγονιδίων που υπήρχαν στη δικαιοσύνη, στη δημόσια διοίκηση, στο στρατό, στην εκπαίδευση, παντού. Με αποτέλεσμα να βλέπουμε σήμερα το ακροδεξιό και ίσως και ναζιστικό κόμμα στον προθάλαμο της εξουσίας.
Δεύτερον, έκανε τα πάντα η Γερμανία για να μην τιμωρηθούν οι σφαγείς, οι υπεύθυνοι των εγκλημάτων. Πίεσε αφόρητα την Ελλάδα, βράβευσε εγκληματίες πολέμου και απόλαυσαν μια ζωή ελευθερίας και δικαίωσης, όπως ο Student, ο οποίος έμεινε πολύ λίγο στη φυλακή και μετά όλοι μιλούσαν στο όνομά του και θεωρούνταν εθνικός ήρωας. Άρα δεν επέτρεψε να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Θα μου πείτε αυτά κρίθηκαν. Έχει περάσει τώρα ο χρόνος, δεν μπορεί να γίνει τώρα αποναζιστικοποίηση του γερμανικού κράτους, δεν μπορεί να τιμωρηθούν οι σφαγείς, οι ελάχιστοι που ζουν είναι πάνω από εμάς. Τι έχει μείνει λοιπόν; Μα το μόνο που έχει μείνει για να δείξει ότι η Γερμανία αλλάζει πορεία, ότι χαράσσει μια βαθιά διαχωριστική γραμμή με το ναζιστικό της παρελθόν, ότι κλείνει τη μαύρη βίβλο της κατοχής είναι να αποδοθούν οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα. Αν γίνει αυτό, τότε πραγματικά θα πούμε ότι η συγγνώμη είναι ειλικρινής και καλοδεχούμενη.
Η Γερμανία κάνει επίσης ένα επιλεκτικό διαχωρισμό και φάνηκε και στην επίσκεψη Σταϊνμάιερ στη Θεσσαλονίκη όπου μίλησε για τους Εβραίους, διαχωρίζοντας έτσι τους Έλληνες πόλιτες, για να δείξει ότι οι σφαγιασθέντες έχουν σχέση με το Ισραήλ, με το κράτος του Ισραήλ και άρα να συμψηφίσει τις ιστορικές ευθύνες αυτού του κράτους για τη γενοκτονία στη Γάζα. Να δείξει για ποιο λόγο εν πάση περιπτώσει η Γερμανία μονίμως στηρίζει το Ισραήλ. Αυτοί όμως ήτανε οι Εβραίοι αδερφοί μας. Ήταν Έλληνες πολίτες που σφαγιάστηκαν στην Ελλάδα ή πάρθηκαν απ’ την Ελλάδα και πήγαν στρατόπεδα θανάτου και δεν είχε την ευαισθησία καν η γερμανική κυβέρνηση να τους δώσει πίσω το αντίτιμο των εισιτηρίων που πλήρωσαν για το θάνατο!
Υπενθυμίζω και το δημοσίευμα γερμανικής εφημερίδας που μας απειλεί ότι θα υπάρξουν ανταπαιτήσεις, λες και ο ελληνικός στρατός πήγε στο Βερολίνο και προέβη σε σφαγές αμάχων. Καταστρέψαμε εμείς τη Γερμανία; Υπάρχει κάποιο σημείο που να είναι γκρίζο και σκοτεινό της ελληνικής ιστορίας για να μας κρατάνε οι Γερμανοί; Αν έχουνε να το πούνε. Αυτούς τους απαράδεκτους συμψηφισμούς και μάλιστα απέναντι στην Ελλάδα τους λέμε ότι δεν περνάνε. Και κατά τη γνώμη μου, η χθεσινή μέρα και η δυναμική υποδοχή από το λαό της Καντάνου και της Κρήτης του Γερμανού προέδρου σηματοδοτεί ένα ορόσημο και από δω και πέρα όλα πρέπει να αλλάξουν, όλοι συμπεριλαμβανομένου και του κινήματος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών.
Βεβαίως και των μαρτυρικών δήμων που δεν είδαμε εμείς την υποστήριξη, αν θέλετε αυτές τις μέρες. Είδαμε εκεί δημάρχους, πολλοί μας λέγανε καλές κουβέντες έτσι, κατ’ ιδίαν. Δεν είδαμε όμως μία υποστήριξη αυτού του αγώνα που κάναμε.
Στη συνέντευξη τύπου στα Χανιά, δεν είδαμε να έρθει κάποιος έτσι και να μας πει, να δώσει το παρόν εκεί. Δεν είδαμε να να βρει την ευκαιρία τώρα το δίκτυο μαρτυρικών δήμων, τώρα που έγινε αυτός ο χαμός, να βγάλει μία ανακοίνωση.
Παλεύει το εθνικό συμβούλιο – ξέρετε ότι εμείς δεν έχουμε ούτε ένα ευρώ κρατική χρηματοδότηση – δεν έχουμε ταμεία των δήμων, δεν έχουμε από πουθενά. Όλα είναι από το υστέρημα των μελών μας, από το υστέρημα του χρόνου και των χρημάτων τους και κάνουμε ότι μπορούμε. Ταξιδεύουμε σε όλη την Ελλάδα, πάμε στο εξωτερικό, κρατάμε ανοιχτό το θέμα. Πού είναι οι υπόλοιποι;
Αλλά και εμείς πρέπει να βάλουμε μυαλό από τα λάθη μας, πρέπει να προχωρήσουμε πιο δυναμικά, αλλά θέλουμε όλους κοντά μας γιατί είναι ένα θέμα που μας ενώνει και δεν πρέπει να το υποτάξουμε σε κομματικές ή προσωπικές σκοπιμότητες. Και αυτό είναι ένα μήνυμα προς όλες τις πλευρές, ακόμα και τις πιο αγωνιστικές.
Την Παρασκευή, 27 Δεκεμβρίου 2024, στις 19:00, το Δημοτικό Γηροκομείο Χανίων ανοίγει τις πόρτες του…
Στα χέρια των αστυνομικών του Τμήματος Άμεσης Δράσης Χανίων βρέθηκε το βράδυ της Τετάρτης, 25…
Του Στέλιου Κουτρουμπά Η πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τη δημιουργία ενός «προσωρινού» χώρου…
Του Γιάννη Περράκη * Σε κάθε γωνιά της χώρας, σε κάθε πόλη που καλείται ένας…
Ο Καζαντζάκης το 1943 με τη γατούλα του Σμινθίτσα. Τον είχε σώσει από ασφυξία. Μια…
Στη θλίψη βυθίστηκαν η οικογένεια, οι φίλοι και οι συναγωνιστές του Μανώλη Βαρουξάκη, που «έφυγε»…
This website uses cookies.