“Ας με λένε δημαρχίνα κι ας πεθαίνω απο την πείνα”: Το σημείωμα της Μαρίας Δεναξά για τη διαδήλωση “Mένουμε Ευρώπη”

Το συγκεκριμένο σημείωμα αναρτήθηκε στον λογαριασμό facebook της δημοσιογράφου Μαρίας Δεναξά και αναφέρεται στη διαδήλωση “Mένουμε Ευρώπη”. Φαίνεται ότι ακούμπησε κάποια ευαίσθητη χορδή γιατί μετά τη δημοσίευσή της, εκατοντάδες έσπευσαν να το επανακοινοποιήσουν στους δικούς τους λογαριασμούς.

Αυτά είναι που έγραψε:

To σύνδρομο της Στοκχόλμης…

H χθεσινή διαδήλωση «Μένουμε Ευρώπη» μου θύμισε μια φίλη μου που στα ραντεβού μας για ψάρεμα τα καλοκαίρια στη Σύρο, εμφανίζονταν εκτός απο το καλάμι, με Channel γυαλιά, Louis Vuitton τσάντα και φουλάρι, lacoste μπλουζάκι κα ένα τζίπ που δεν χωρούσε να το παρκάρει στον μώλο. Και μην νομίζετε ότι είχε οικονομική άνεση.

Τα οικονομικά της προβλήματα τα είχε λύσει με μια μορφή ληστρικού εμπορίου και με την πρόθυμη τράπεζα. Το αύριο για αυτήν αλλά κυρίως για τα παιδιά της δεν έδειχνε να το σκέπτεται. Το παρόν για εκείνην ήταν πιο σημαντικό απο το μέλλον και στα μάτια μου δεν ήθελε να δείχνει κατώτερη.

Κατέφθανα βλέπετε απο το Παρίσι δηλαδή απο την Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι πήγαινα στον μώλο ξυπόλυτη, με παλιόρουχα και με ένα σκουτεράκι που μετρά κάμποσες δεκαετίες πια… Ο σουρεαλισμός των στιγμών μου θύμιζε αυτό που συχνά έλεγαν οι παλιοί στα σοκάκια της Ανω Σύρου οπου μεγάλωσα… «Ας με λένε δημαρχίνα κι ας πεθαίνω απο την πείνα»

Αυτό λοιπόν μου ήρθε στο μυαλό χθές. Έβλεπα ανθρώπους που αντί να διαδηλώνουν να μείνουμε σε μια Ευρώπη με ελπίδα ανάκαμψης για την χώρα μας, σε μια Ευρώπη με κοινωνικό όραμα για τους πολίτες της και όχι για τις αγορές, σε μια Ευρώπη της ΠΑΙΔΕΙΑΣ, των ίσων ευκαιριών, της δικαιοσύνης, σε μια Ευρώπη των πολλών και όχι των λίγων, σε μια Ευρώπη του διαλόγου και όχι των τελεσιγράφων…, συμπατριώτες μου χθες διαδήλωναν κρατώντας πλακάτ που έγραφαν μεταξύ άλλων «Ναι στην Πρόταση Γιούνκερ!»

Δηλαδή ναι σε ΦΠΑ στο 23% στο ρεύμα κι όπου αλλού, ναι στις συντάξεις στα 300 ευρώ, ναι σε περαιτέρω μειώσεις των μισθών, ναι σε νέα μνημόνια, ναι σε περαιτέρω μιζέρια, ναι σε όλα εν ολίγοις και κυρίως σ αυτά που θα έρθουν.

Λες κι αυτά που θα έρθουν δεν θα τους αγγίξουν. Θα αφορούν και πάλι άλλους…

Ομως και το «λίπος» κάποια στιγμή τελειώνει. Η καλή «θεσούλα» είναι εφήμερη και το μέλλον μπροστά. Ισως τα παιδιά που μεγαλώνουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια και χειρότερα όπως και τα παιδιά όσων χθες δεν πήγαν να διαδηλώσουν για την Ευρώπη του Γιούνκερ. Κι όταν θα έρθει η στιγμή να συνταξιοδοτηθούν αν δεν υπάρχει εναλλακτική στα 300 ευρώ μιας και υψηλότερες συντάξεις είναι υφεσιακές + όλα τα άλλα που ζητούν οι δανειστές, έχουν σκεφθεί πως θα ζήσουν;

Μάλλον όμως απο την Ελλάδα, η σημερινή Ευρώπη φαντάζει καλύτερη απ ότι απο το Παρίσι όπου ζούν ξενιτεμένοι Έλληνες που η καρδιά τους χτυπάει πρώτα Ελληνικά και μετά Ευρωπαϊκά…