Ας συνοψίσουμε

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΥΡΙΑΖΗ

Η τροϊκανο – πασοκική διετής διακυβέρνηση και θύελλα ξεσήκωσε κοινωνικό τσουνάμι που παρόμοιά του από τη λήξη του εμφυλίου και δώθε δεν ξαναζήσαμε, π.χ.: τέτοιο γιαούρτωμα και δημόσιες αποδοκιμασίες υπουργών όπου τολμούν δημόσια εμφάνιση, χωρίς καμία λαϊκή, έστω απόπειρα, προστασίας τους ή αποδοκιμασίας των αυτουργών, δεν ξανάχαμε ζήσει.

Στο τέλος της διετίας έχουν διαμορφωθεί ορισμένα χαρακτηριστικά που «κάνουν μπαμ!» και μπορεί να καταγραφούν χωρίς φόβο λάθους ούτε ένα τοις χιλίοις. Παραθέτω ελάχιστα.

–         Ομογνωμία: τουλάχιστον το 90% – και δημοσκοπικά διαπιστωμένο – πιστεύει πως το πολιτικό σύστημα (ο δικομματισμός) που κυβέρνησε τη χώρα τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα είναι διεφθαρμένο (όρα μίζες – στην Ελλάδα αν δεν λαδώσεις δουλειά δεν γίνεται – καθολική πίστη στη χώρα μας αλλά και στις με τη χώρα μας ξένες κυβερνήσεις και ιδιώτες συναλλασσόμενους) την παραγραφή – απαλλαγή από κάθε ευθύνη των υπουργών΄ «πελατειοκεντρικό» – δηλ., οικονομική υποστήριξη των «ημετέρων» επιχειρηματιών, διορισμούς των κατά Πάγκαλον, που άριστα ξέρει, των κοπριτών για τους ψήφους τους, προβιβασμούς τους, τοποθέτησης σε θέσεις διευθυντικές, επιδόματα – καταρράκωση κάθε αξιοκρατίας σε σημείο που ζητιανεύομε τεχνογνωσία και για τα απλούστερα διοικητικά ζητήματα από τους τροϊκανούς!… και πάνω απ’ όλα, ΑΝΙΚΑΝΟΙ! Καταστρέψανε προπαντός την αγροτική οικονομία – παραγωγή, τη βιοτεχνία, τη βιομηχανία, κάθε παραγωγική δραστηριότητα, έτσι που εισάγουμε το μέγιστο ποσοστό των καταναλωμένων αγαθών… Οι «ατσίδες» κυβερνήσεις μας επιδοτούσαν και συνέχαιραν κιόλας τους επιχειρηματίες που μετέφεραν τις επιχειρήσεις τους σε ξένες χώρες!..

–         Την ευθύνη τους δειλά – δειλά την παραδέχονται και τα δύο κόμματα, αλλά προσπαθούν να ξεφύγουν από τον αυτοαφανισμό τους που θα ήτανε για τη χώρα σωτήριο και έντιμο εκ μέρους των με τη γελοιότητα «αναλαμβάνομες την πολιτικήν ευθύνην» και κοκορομαχίες μεταξύ τους ποιος έφταιξε περισσότερο – γιατί δεν καταγραφούν και ανακοινώνουν πόσους ο καθένας διόρισε χωρίς διαγωνισμούς ή ΑΣΕΠ, τα εξωτερικά δάνεια, τον δείκτη ΑΕΠ, εισαγωγών – εξαγωγών, ανεργίας, επιχειρήσεις που ιδρύθηκαν, όγκος παραγωγής, γενικά, στοιχεία της πολιτικής τους.

–         Ομογνωμία διαμορφώνεται σε ποσοστό που πλησιάζει στο διατυπωθέν και στο ότι η καταστροφική κυβερνητική δραστηριότητα τους αναπτύχθη και ως προς τα καταστροφικά αποτελέσματα της μέσα στην παγκόσμια επικράτηση του «χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού» που κάνει χώρες και λαούς όλο και φτωχότερους και όλο και λιγότερους πιο πλούσιους. Και εδραιώνεται η πεποίθηση πως συστημικά στοιχεία του είναι περιοδικά οι οικονομικές καταστροφές κλπ.

–         Αναδείχθηκε η πολυδιάσπαση της κοινωνίας σε αναρίθμητες ομάδες οικονομικών και άλλων συμφερόντων και στους επιχειρηματίες και στους ελεύθερους επαγγελματίες και στην εργατοϋπαλληλική τάξη όπου εργαζόμενοι με τα ίδια τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, την ίδια εργασία παίρνουν απολαβές διαφορετικές ως προς το ύψος τους και 100%! Και τώρα μάχονται για διατήρηση των «κεκτημένων τους» – ο άλλος ας πληρώσει την κρίση – όρα φορτηγατζήδες, βυτιοφορείς, ταξιτζήδες, οι σκληρότερα μαχόμενοι.

–         Η μεγαλοαστική τάξη – η πλουτοκρατία – που πλούτισε εδώ «νομίμως», όπως με τους χαμηλούς άμεσους φόρους, τις φοροαπαλλαγές εξωχώριες εταιρίες, εκατοντάδες – γράφτηκε και χιλιάδες – το ένα χιλιόμετρο δρόμου το πληρώνονταν τρεις φορές πάνω απ’ ότι σε χώρες της ΕΕ με τις ίδιες εδαφολογικές συνθήκες – άσε το πάρτι των Ολυμπιακών – υγειονομικό υλικό και πάνω από 200, 300 φορές!!! και άλλες αμέτρητες περιπτώσεις, οι εφοπλιστές μας, οι πλουσιότεροι του κόσμου, το καμάρι μας, όλοι πληρώνουν φόρους 12 εκατομμύρια! Όλοι οι παραπάνω και παρανόμως πλουτίσαντες, όπως φοροεισφοροδιαφυγή ή μη καταβολή τους, διαπράττοντες και το αδίκημα της υπεξαίρεσης, από χρόνια τα πλούτη τους τα τοποθετούν σε ξένες τράπεζες, εκτός χώρας επιχειρήσεις, η εξαγωγή κεφαλαίων τους έγινε σαρωτική με την κρίση. Το ποιον τους το αποκάλυψε και η ερώτηση – απορία των Γερμανών επιχειρηματιών που προ ημερών επισκέφθηκαν τη χώρα μας «γιατί δεν επενδύουν οι Έλληνες επιχειρηματίες»… Τον «πατριωτισμό τους» αποκάλυψε και ο κροίσος – πολυεκατομμυριούχος Μπάφετ που πρωτοστάτησε στις ΗΠΑ και πάμπολλοι άλλοι κροίσοι προσφέρουν για ενίσχυση της χώρας τους, όπως και στη Γερμανία, την Γαλλία, την Ιταλία – οι Έλληνες γιοκ… Αναμένουνε, καιροφυλεκτούν για τη καταστροφή της χώρας για να επιστρέψουν και ν’ αρπάξουν έναντι ψυχίων τα φιλέτα κάθε παραγωγικού τομέα.

–         Οι ενισχύσεις, επιδοτήσεις από την ΕΕ, τα δάνεια από τις αγορές που παίρνανε οι ελ. Κυβερνήσεις αντί να τα επενδύσουν στην παραγωγή τα απόδιδαν σε δαπάνες καταναλωτικές, στο χτίσιμο του «πελατειακού κράτους». Οι αγρότες και οι επιχειρηματίες τρισχειρότερα. Όλοι τους, σχεδόν, ούτε ένα ευρώ δεν διαθέσανε για το σκοπό που τα πήρανε, την παραγωγή… Το κράτος, όχι μόνον δεν έκανε κάποιο σχετικό έλεγχο αλλά αντίθετα, τους έσπρωχνε στην αντιπαραγωγική σκυτάλη (π.χ. το πιο «κοινωνικοποιημένο» οι πορτοκαλοπαραγωγοί όχι μόνο δεν βελτιώνανε την ποιότητα αλλά αφήνανε τα πορτοκάλια αμάζευτα, να πέσουν, να τα θάψουν στις χωματαρές)… Η κατάσταση γενικεύτηκε με την αποσύνθεση της επιδότησης από το παραγόμενο προϊόν και σύνδεση με την έκταση, τον αριθμό των δένδρων…

–         Ένας μαύρος τοίχος ορθώνεται μπροστά στην κοινωνία για το αύριο, γενικεύεται μια κατάθλιψη που την σμπαραλιάζει, αλλά γενικεύεται κι ένας σωτήριος θυμός πρωτόγνωρος κατά των αιτιών, των υπευθύνων, δηλ., του κρατούντος πολιτικο – οικονομικού συστήματος.

–         Το «κίνημα των αγανακτισμένων» με ευρύτητα, πανσπερμία, ατόμων, κοινωνικών κατηγοριών, ιδεολογιών που κινητοποιεί είναι το πιο ελπιδοφόρο.

–         Ο δικομματισμός παραμένει προσκολλημένος και υπηρέτης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού – του «καπιταλισμού της καταστροφής» κατά παραδοχή και όλων, σχεδόν των ειδημόνων.

–         Τα λοιπά εναντιούμενα κόμματα δεν έχουν καταφέρει να πείσουν τη μεγάλη πλειοψηφία για εφικτό, εναλλακτικό πρόγραμμα.

–         Οι πληνθυνόμενες συσκέψεις κλπ επιστημόνων, ανένταχτων παραγόντων, αριστερών του ευρύτερου «αντιμνημονιακού χώρου» γεννάει βασικότατες ελπίδες, για ενιαίο σχήμα εξόδου από την κρίση…