Αυτή η πολιτική μπορεί να ανατραπεί

ΕΝΑΝΤΙΑ στις ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, τη ΔΙΑΛΥΣΗ των ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ, την ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, τον ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ

18-19 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Κατεδαφίζουν τα πάντα. Ισοπεδώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Πετούν τους εργαζόμενους στην ανεργία ή τους δίνουν βορά στα δόντια του ντόπιου και ξένου κεφά-λαιου. Ληστεύουν ανελέητα και απροσχημάτιστα ό,τι έχει απομείνει από το λαϊκό εισόδημα. Ξεπουλάνε τον πλούτο της χώρας, τις υποδομές της, τη γη και το νερό της στους ιμπεριαλιστές του ΔΝΤ και της ΕΕ. Υποθηκεύουν τις ζωές και το μέλλον μας, τις ζωές και το μέλλον των παιδιών μας.

Μονοκομματικές, δικομματικές ή τρικομματικές, με επι-κεφαλής πολιτικά πρόσωπα ή «τεχνοκράτες», οι ντόπιες κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων χρόνων υπη-ρετούν χωρίς σταματημό τα βάρβαρα μνημόνια και το ρόλο που τους ανέθεσαν τα ξένα αφεντικά τους σε ΗΠΑ και ΕΕ: να αφαιμάξουν το λαό και την εργατική τά-ξη, να φορτώσουν στις πλάτες τους τα βάρη της κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος

Δεν προλαβαίνει να μετρήσει τις πληγές στο λαβωμένο σώμα της η εργατιά της χώρας μας. Τα αντεργατικά μέ-τρα διαδέχονται ασταμάτητα το ένα τ’ άλλο. Η ανεργία αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Οι συλλογικές συμβά-σεις τείνουν προς την πλήρη εξαφάνιση. Οι μισθοί μειώ-νονται συνεχώς, ενώ αυξάνονται οι χιλιάδες των εργαζο-μένων που είναι απλήρωτοι. Το κεφάλαιο θέλει να τε-λειώνει με οτιδήποτε σηματοδοτεί δικαίωμα του ερ-γαζόμενου, θέλει να απαλλαγεί από κάθε υποχρέωση αλλά και από κάθε φραγμό στα όρια της εκμετάλλευ-σης. Οι δυνάμεις του κεφάλαιου, με όχημα την κρίση, θέλουν την ιστορική ρεβάνς από την εργατική τάξη, θέ-λουν να την αποσυγκροτήσουν και να την καθυποτάξουν!

Τα συντονισμένα χτυπήματα που δέχονται οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι εργαζόμενοι σε δημόσιους οργανισμούς, οι απολύσεις που βαφτίζονται «διαθεσιμότητες», τα κλει-σίματα νοσοκομείων και σχολείων που βαφτίζονται «ανα-διοργάνωση», έχουν διπλό στόχο: να χτυπήσουν κλάδους και εργαζόμενους που διατηρούσαν σειρά δικαιωμάτων, με κύριο αυτό της σταθερής και μόνιμης δουλειάς, αλλά και να χτυπήσουν κάθε έννοια κοινωνικής παροχής, το δικαίωμα στη δωρεάν υγεία, παιδεία κ.λπ.

Οι αγώνες που ξεκίνησαν απ’ το καλοκαίρι κιόλας δεί-χνουν ότι το καζάνι όχι μόνο βράζει αλλά έχει ήδη ξε-χειλίσει. Από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για την ΕΡΤ, μέχρι τους αγώνες ενάντια στις απολύσεις-«διαθεσιμότητες» και τώρα με τη σπουδαία απεργιακή μά-χη που δίνουν οι καθηγητές, φαίνεται ότι τα όρια ανοχής και αντοχής των εργαζομένων έχουν ήδη φτάσει. Ότι οι αυταπάτες για τις δυνατότητες αυτής της πολιτικής να δώσει διέξοδο διαλύονται. Ότι ο δρόμος του αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής αναγνωρίζεται πλέον μαζι-κά ως μονόδρομος, ως ζωτική ανάγκη για τις πλατιές μά-ζες των εργαζομένων. Αλλά και ότι το αστικό μπλοκ εξου-σίας δεν είναι ακλόνητο. Ότι κλονίζεται πραγματικά όταν οι λαϊκές και εργαζόμενες μάζες βγουν στο προσκήνιο.

Αυτοί οι αγώνες πρέπει να στηριχτούν, να μαζικοποιη-θούν και -κυρίως- να συντονιστούν μεταξύ τους. Η ανά-γκη για ένα κοινό απεργιακό μέτωπο ενάντια στις απο-λύσεις, ενάντια στη διάλυση της δωρεάν δημόσιας παι-δείας και υγείας, ενάντια στους νέους «ξαφνικούς θανά-τους» που ετοιμάζει η κυβέρνηση σε ΔΕΚΟ και δημόσιους οργανισμούς είναι πλέον επιτακτική.

Παρά τα πισώπλατα χτυπήματα των συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ομοσπονδίες, κόντρα στις προσπάθειες να κυριαρχήσουν ξανά η ηττοπάθεια, η μοιρολατρία και η υποταγή, κόντρα στις εκλογικές αυτα-πάτες που καλλιεργούνται ασταμάτητα από την «κυβερ-νώσα αριστερά» και θέλουν να εγκλωβίσουν κάθε αγωνι-στική προσπάθεια στην κάλπη -όποτε αυτή στηθεί, οι ερ-γαζόμενοι δεν πρέπει να υποχωρήσουν από το στόχο της κοινής μετωπικής δράσης για την ανατροπή της αντερ-γατικής πολιτικής των μνημονίων. Πρέπει να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα δικά τους χέρια. Όπως έκαναν οι καθηγητές ενάντια σε όλες τις «κασσάνδρες» και τους καλοθελητές που ψέλλιζαν για «όρους και προϋποθέσεις».

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ! ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ! Έχουμε μαζί μας, ισχυρούς συμμάχους, το λαό που υποφέρει, τη νεολαία που ασφυκτιά. Να τους απευθυνθούμε θαρρετά. Να α-γωνιστούμε μαζί για την κοινή μας υπόθεση, για τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα! Να δείξουμε πως τη δύναμη την έχει ο κόσμος της δουλειάς και όχι η χούφτα των εκμε-ταλλευτών και τα τσιράκια τους.

 Όχι στις απολύσεις! Να ανακληθούν όλες οι διαθεσιμότητες!

Να μην κλείσει κανένα σχολείο και κανένα νοσοκομείο!

Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους!

Δωρεάν δημόσια παιδεία και υγεία για όλο το λαό!

Ταξική Πορεία

"google ad"