Είναι κειμήλια μιας εποποιίας. Μαρτυρίες ενός αγώνα στον οποίο υποκλίθηκε η ίδια η Ιστορία. Κι όμως είναι αφημένα στην τύχη τους, σε κάποιες αποθήκες, χωρίς πολλά από αυτά να έχουν βγει από τις κούτες ή τις συσκευασίες στις οποίες παραδόθηκαν. Ακόμα και όσα τοποθετήθηκαν σε προθήκες είναι μέσα στη σκόνη και την υγρασία… (Δείτε παρακάτω τις φωτογραφίες του Στέφανου Ραπάνη από το IMAGE PHOTO SERVICES)
Όπως αναφέρει το candianews.gr, to δημοτικό μουσείο της Μάχης της Κρήτης θα έπρεπε να λειτουργεί στη στοά Μακάσι. Εκεί θα έπρεπε να βρει τη στέγη που της άξιζε η συλλογική μνήμη για ένα κατόρθωμα των παππούδων και των πατεράδων. Κι όμως αυτή η πόλη, όπως σε τόσες άλλες περιπτώσεις, άφησε στην τύχη τους τα ντοκουμέντα, διαγράφοντας από τη μνήμη την ίδια την Ιστορία.
Σήμερα στο χώρο βρέθηκε η αντιδήμαρχος Πολιτισμού του δήμου Ηρακλείου, Αριστέα Πλεύρη, η οποία διαπίστωσε την απαράδεκτη κατάσταση.
Η Στοά Μακάσι χρησιμοποιήθηκε από τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα ως χώρος κράτησης αιχμαλώτων στο μεγάλο μπλόκο της Κρήτης το 15-7-1943. Στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν οι συλληφθέντες από όλη την Κρήτη όπου μετά από ολιγοήμερη παραμονή τους μεταφέρθηκαν ατμοπλοϊκώς με το ιταλικό πλοίο MADONNA στον Πειραιά, στις φυλακές Βούρλων Δραπετσώνας. Από εκεί με το ίδιο πλοίο μεταφέρθηκαν στην Θεσσαλονίκη και μέσω Βουλγαρίας, με τρένο στο ΖΕΜΟΥΝ της Γιουγκοσλαβίας.Μετά από παραμονή 3 μηνών περίπου, ένας μεγάλος αριθμός αιχμαλώτων μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Mauthausen (4-11-1943). Μία άλλη ομάδα συλληφθέντων από όλη την Κρήτη κρατήθηκαν στο Μακάσι από τις 8-5-1944 έως τις 8-6-1944, οπότε και τους επιβίβασαν στο πλοίο ΤΑΝΑΙΣ, για να μεταφερθούν στον Πειραιά. Ανοιχτά του Αιγαίου πελάγους το πλοίο βυθίστηκε από τορπίλη.