Τι είναι οι “γέφυρες Μπέλεϊ” που τοποθετούνται σε Πλατανιά και Βρύσες – Η γέφυρα τύπου Μπέλεϋ στον Ταυρωνίτη και η ιστορία της

Στα Χανιά βρίσκεται κλιμάκιο τεχνικών του στρατού με σκοπό την τοποθέτηση άμεσα δύο στρατιωτικών γεφυρών τύπου “Μπέλεϋ”.

Στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε μεταξύ Υπουργού Αμύνης κ. Αποστολάκη και Περιφερειάρχη Κρήτης κ. Αρναουτάκη, παρουσία του Αντιπεριφερειάρχη Απόστολου Βουλγαράκη, και του Δημάρχου Γιάννη Μαλανδράκη, αποφασίστηκε να τοποθετηθούν άμεσα στις Βρύσες και στον Πλατανιά οι δυο πρώτες γέφυρες που ήρθαν χθες από Αθήνα.

Σήμερα, θα γίνουν οι τεχνικοί έλεγχοι και όπως μας ενημέρωσαν από την Αντιπεριφέρεια Χανίων η τοποθέτησή τους θα ξεκινήσει αύριο Πέμπτη.

Η Γέφυρα Μπέλεϋ είναι είδος μεταφερόμενης, προκατασκευασμένης γέφυρας. Αναπτύχθηκε στη Βρετανία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο για στρατιωτικούς σκοπούς και γνώρισε εκτεταμένη χρήση από το Σώμα Μηχανικού τόσο του Βρετανικού όσο και του Αμερικάνικου στρατού.

Επινοήθηκε από τον Ντόναλντ Μπέλεϋ, πολιτικό μηχανικό και υπάλληλο του Υπουργείου Πολέμου της Βρετανίας, ο οποίος είχε σαν χόμπι την κατασκευή μοντέλων γεφυρών. Ο Στρατάρχης Μοντγκόμερυ, Διοικητής των Βρετανικών δυνάμεων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε δηλώσει πως «Χωρίς τη γέφυρα Μπέιλι, δεν θα είχαμε κερδίσει τον πόλεμο».

Το πλεονέκτημα αυτού του είδους γέφυρας είναι ότι για την συναρμολόγησή της δεν απαιτούνται ειδικά εργαλεία ή βαρύς εξοπλισμός. Τα στοιχεία της γέφυρας, κατασκευασμένα από υλικά όπως ξύλο και μέταλλο είναι αρκετά ελαφριά ώστε να μεταφέρονται άνετα με φορτηγά, καθώς και να αποτίθενται στην τελική θέση συναρμολόγησης με χρήση μόνο μυϊκής δύναμης. Οι γέφυρες είχαν αντοχή αρκετή ώστε να μπορούν να τις διαβαίνουν τανκς. Η χρήση τους συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα κατά την κατασκευή έργων πολιτικού μηχανικού, καθώς και για τη δημιουργία προσωρινών διαβάσεων πεζών και οχημάτων.

Η γέφυρα τύπου Μπέλεϋ στον Ταυρωνίτη και η ιστορία της

Τέτοια γέφυρα υπάρχει στον Ταυρωνίτη.

Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα kritipoliskaihoria.gr η γέφυρα του Ταυρωνίτη επρόκειτο για ένα σπουδαίο έργο της κρητικής πολιτείας το 1901, που έδωσε πνοή στο δυτικό και νότιο τμήμα του Νομού συνδέοντας, κυρίως, τις επαρχίες Σελίνου και Κισάμου. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε σιδερένια, εξαιτίας του μεγάλου πλάτους που είχε ο ποταμός από τον μηχανικό Μιχάλη Σαββάκη.

Η γέφυρα έπαψε να λειτουργεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, μετά την κατασκευή της νέας σύγχρονης τσιμεντένιας γέφυρας, ακριβώς δίπλα σε αυτήν λόγω στενότητας της γέφυρας που δεν επέτρεπε τη διέλευση δύο οχημάτων ταυτόχρονα,

Τα σίδερα που χρειάστηκαν μεταφέρθηκαν από τη Γερμανία.

Το πάτωμά της είναι ξύλινο με γερά μαδέρια και έχει πλάτος 3,5 μέτρα. Χαρακτηριστικό μάλιστα στοιχείο για την εποχή εκείνη -που η κυκλοφορία ως επί το πλείστον γινόταν από κάρα που έσερναν ζώα- είχε και πεζοδρόμια στα πλάγια, πλάτους 60 εκατοστών.

Η γέφυρα του Ταυρωνίτη χαρακτηρίστηκε αργότερα ως νεότερο ιστορικό Μνημείο για τη σημασία της στη Μάχη της Κρήτης, αφού βρίσκεται δίπλα από το τότε αεροδρόμιο του Μάλεμε. Την περίοδο της κατοχής ένα μέρος της γέφυρας κατέρρευσε από τους βομβαρδισμούς για ν’ αναστηλωθεί πρόχειρα λίγο μετά την κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε.

Η κατοχή πέρασε και η γέφυρα συνέχισε να εξυπηρετεί τις ανάγκες των επαρχιών για πολλά χρόνια μέχρι που κτίστηκε η σημερινή γέφυρα. Η παλιά έμεινε λησμονημένη με αποτέλεσμα η φθορά του χρόνου να της έχει προκαλέσει σημαντικές φθορές, γεγονός που ευαισθητοποίησε την τότε δημοτική Αρχή Βουκολιών, για να προβεί σε μελέτη και αποκατάσταση του ιστορικού μνημείου με την αρχική μορφή.

Στα μετέπειτα χρόνια δεν έγινε το αυτονόητο, ώστε να δοθεί στη γέφυρα τουριστική σημασία, με αποτέλεσμα να έχουν κλαπεί ορισμένα σίδερα της και τα υπόλοιπα στο μεγαλύτερο τμήμα να έχουν σκουριάσει, εικόνα αντιαισθητική για όσους την αντικρίζουν. Σε καλή κατάσταση παραμένει μπορούμε να πούμε το πάτωμά της, αλλά και αυτό θέλει τη συντήρησή του.