Στο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν κατάλαβαν ένα πράγμα. Όσοι τους κάνουν κριτική δεν είναι αναγκαίο να είναι εχθροί τους. Μπορεί να είναι φίλοι τους.Μάλιστα, πολλές φορές οι πιο καλοί φίλοι πρέπει να λένε την αλήθεια γνωρίζοντας ότι μπορούν να γίνει δυσάρεστοι σε αυτούς που αγαπάνε.
Συνήθισαν να θεωρούν ότι μόνο όσοι τους κολακεύουν είναι φίλοι τους και ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας μεγάλος τιμονιέρης που θα οδηγήσει τη χώρα σε ένα λαμπρό αύριο. Όσοι δεν το έβλεπαν, πρέπει να ήταν εχθροί. Τελικώς ο μεγάλος τιμονιέρης με ένα μεγάλο χαμόγελο έπεσε πάνω στα βράχια και τώρα όλοι αναρωτιούνται πώς συνέβη αυτό το κακό.
Όμως συνέβη. Όπως συνέβη το 2019. Όπως συμβαίνει κάθε φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ ζει με τις αυταπάτες του, που βρίσκει λόγους και αιτίες για να μην κάνει την αυτοκριτική του, που κατηγορεί τον λαό ότι δεν καταλαβαίνει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που βλέπει θετικά σε κάθε συντριβή. Πολύ φοβόμαστε ότι και σε αυτή τη συντριβή θα αναδείξει πολλά θετικά μηνύματα και συμβολισμούς. Τρέφεται από τις ψευδαισθήσεις του. Είχε την ψευδαίσθηση ότι ο λαός δεν πρόκειται να ψηφίσει Μητσοτάκη το 2019 και όταν ψήφισε τον κατηγορούσε ότι δεν κατάλαβε τι ψήφισε. Όπως κατηγορούσε τον λαό ότι δεν ήταν έτοιμος ο λαός για ρήξη μεταβιβάζοντας την ευθύνη για τις αποφάσεις που αυτοί ως κόμμα λάβανε στους πολίτες που ήταν “ανώριμοι”.
Δεν καταλαβαίνει. Δεν κατάλαβε την πρώτη φορά που ηττήθηκε ότι δεν ήταν νίκη το ότι διατήρησε ένα 31,58% γιατί σίγουρα το 31,58% είναι 10 φορές πάνω από το 3% που λάμβανε ως ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ όμως το μέτρο σύγκρισής του δε θα έπρεπε να είναι το 3% αλλά το 40% που λάμβανε το ΠΑΣΟΚ και από το οποίο ένα μεγάλο κομμάτι των ψηφοφόρων του κατέληξε στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας στο αφήγημά του περί ρήξης με τα μνημόνια, αλλαγής, ελπίδας και πραγματικής προοπτικής.
Τώρα, μετά από 4 χρόνια μίας κυβέρνησης που έκανε και πολλά και σημαντικά λάθη και κάθε άλλο παρά φιλολαϊκή μπορεί να χαρακτηριστεί – της χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης κατά το ΣΥΡΙΖΑ – το να μην μπορείς ως κόμμα να κυριαρχήσεις, έχει πολλά μηνύματα.
Επιτέλους, στον ΣΥΡΙΖΑ, ας αφήσουν στην άκρη τα tik-tok και τα social και ας κάνουν μία ανάλυση σε βάθος του προβλήματος που παρουσιάζεται εδώ και χρόνια και σχετίζεται με το πολιτικό αδιέξοδο που δημιούργησε η συνθηκολόγηση.
Είναι ένα πρόβλημα το οποίο διαρκώς επιστρέφει, χρησιμοποιείται σε κάθε ευκαιρία από την κυβέρνηση της ΝΔ, κάθε φορά που βρίσκεται σε κρίση ή με την πλάτη στον τοίχο, γιατί ακόμη δεν έχει απαντηθεί ουσιαστικά. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που του τίθονται αυτά τα ερωτήματα δεν έχει πειστικές απαντήσεις και βρίσκεται διαρκώς σε θέση αμυνόμενου. Και όταν βρίσκεται διαρκώς σε θέση αμυνόμενου – κι είσαι το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης – δεν υπηρετούνται όπως πρέπει τα συμφέροντα του λαού, αφού δεν ασκείται αποτελεσματική αντιπολίτευση. Δίχως αποτελεσματική όμως αντιπολίτευση, πώς μπορείς να πείσεις ότι μπορείς να γίνεις μία αποτελεσματική κυβέρνηση;
Ο ΣΥΡΙΖΑ σε κανένα σημείο δεν έπεισε.
Δεν έπεισε για την ειλικρίνειά του, δεν έπεισε ότι έχει σχέδιο, δεν έπεισε ότι θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική κυβέρνηση, δε διαμόρφωσε σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες, δεν πλησίασε τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του από προηγούμενες εκλόγικές μάχες. Ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι δεν έπεισε η Νέα Δημοκρατία αλλά ότι απέτυχε να πείσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι νέοι δεν πείστηκαν. Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει αποτυπώνεται στην απώλεια πάνω από 600.000 ψηφοφόρων σε σχέση με τις προηγούμενες εθνικές εκλογές, όχι στην αύξηση κατά 70.000 των ψηφοφόρων της Ν.Δ.
Η Νέα Δημοκρατία κατόρθωσε με μία υποτυπώδη συσπείρωση να προχωρήσει σε μία συντριπτική νίκη.
Την ίδια στιγμή η ισχυροποίηση και του ΠΑΣΟΚ αποτυπώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον έχει ένα ισχυρό ανταγωνιστή και στον χώρο του Κέντρου. Η σφοδρότητα και η αποτελεσματικότητα της κριτικής που θα ασκεί το ΠΑΣΟΚ στην επόμενη Βουλή θα φανερώσει αν μπορεί να κατορθώσει να γίνει αυτό η ηγεμονική δύναμη στον χώρο του Κέντρου και της Κεντοαριστεράς.
Όσον αφορά το ΚΚΕ, κατόρθωσε μεν να αυξήσει σημαντικό βαθμό τα ποσοστά του όσο και τον αριθμό ψήφων του, λαμβάνοντας όμως υπόψη την κατάρρευση που συντελέστηκε στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα μία άνοδος λίγο παραπάνω από 2 ποσοστιαίων δεν μπορεί να αποτελεί και λόγο θριαμβολογίας.
Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου παρά τη φυγή στελεχών με καταγγελίες για ατασθαλίες κατόρθωσε να λάβει ένα αξιοσημείωτο 4,5% αποτυπώνοντας δίχως πάντως να αυξήσει τα ποσοστά της ή να λάβει τμήμα των ψηφοφόρων του κόμματος Κασιδιάρη.
Τέλος, η αποτυχία του ΜέΡΑ25 να λάβει ποσοστό άνω του 3% αποτυπώνει μία γενικότερη σύγχυση σε σχέση με τους στόχους του κόμματος. Η σύμπραξη με τη Λαϊκή Ενότητα μπορεί στα χαρτιά να ακουγόταν καλή όμως όπως έγινε ξεκάθαρο περισσότερο μπέρδεψε τους ψηφοφόρους σε σχέση τόσο με την ταυτότητα του κόμματος όσο και με τους στόχους και τις πολιτικές του. Όσον αφορά την Πλεύση Ελευθερίας και τη Νίκη, λαμβάνοντας υπόψη ότι κατόρθωσαν μέσα σε λίγες ημέρες να εκτοξεύσουν τα ποσοστά τους, αν κατορθώσουν και διατηρήσουν την ίδια δυναμική θα αποτελέσουν τις εκπλήξεις αυτών των εκλογών αφού θα εισέλθουν στο επόμενο κοινοβούλιο.
