Βούλα Νικολιδάκη: Χρυσό στον ανθρωπισμό

Θύματα των πολέμων αλλά και της Συνθήκης του Δουβλίνου 2, που λειτουργεί απαγορευτικά στο να ξαναβρούν αυτοί οι άνθρωποι τους συγγενείς τους που είναι σπαρμένοι στην Ευρώπη

Γνωριστήκαμε στη Γαύδο και η πρώτη εντύπωση ήταν η εικόνα μιας γυναίκας δυναμικής και σίγουρης για τη δουλειά της. Μια γυναίκα ιδιαίτερη που κουβαλά αυτή τη γοητεία της κρητικής τρέλας και της έντονης δίψας για ζωή. Η καθημερινότητά της, πέραν των ιατρικών της υποχρεώσεων, είναι γεμάτη από αθλητισμό. Κολυμβήτρια ανοιχτής θάλασσας, γίνεται ένα με το νερό, ακόμα και όταν βρέχει.

Καθημερινά, ακόμα και τη Μεγαλοβδομάδα που το νησί ήταν αποκλεισμένο από σφοδρή κακοκαιρία, κολύμπαγε για ώρες στη φουρτουνιασμένη θάλασσα κάνοντας πολλά χιλιόμετρα. Μετά τη θάλασσα και εφόσον το επιτρέπει ο χρόνος, συνήθως ακολουθεί ένας περίπατος μερικών χιλιομέτρων! Δικαίως λοιπόν ο τίτλος η βιονική γιατρός! Ολοι εντυπωσιαστήκαμε από τις φυσικές ικανότητές της, κάλλιστα θα μπορούσε να είναι μια σημαντική αθλήτρια. Εχει πάει κολυμπώντας από την Κρήτη στο νησί Ντία!

Με την ίδια δίψα και δύναμη ακούραστα φρόντιζε σχεδόν επί 24ώρου βάσεως τους πρόσφυγες, οι οποίοι με τον φόβο του θανάτου ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους από το 6ήμερο φουρτουνιασμένο ταξίδι τους από τη Λιβύη έφτασαν εξαντλημένοι στη Γαύδο.

Η Βούλα χαριτολογώντας επισημαίνει πως δεν την «ενδιαφέρει η πολιτική», όπως την παρουσιάζουν τα τηλεοπτικά μίντια δηλαδή, αλλά αν αυτή δεν είναι η μέγιστη πολιτική και κοινωνική πράξη, τότε τι είναι; Η εσωτερική καλλιέργεια και ο ανθρωπισμός πηγάζουν από μια ευγενική ψυχή που φρόντισε με περισσή αγάπη της γης τους κολασμένους. «Ηταν επιθυμία μας να δείξουμε ότι οι πρόσφυγες δεν είναι μόνο αριθμοί στα μητρώα της αστυνομίας αλλά ξεχωριστές προσωπικότητες» τονίζει η Βούλα και συμπληρώνει τη σκέψη της με μια φράση του Χαλίλ Γκιμπράν: «Κάθε άνθρωπος στη γη είναι απόγονος όλων των σκλάβων και όλων των αρχόντων που έχουν γεννηθεί».

«Ως γιατρός δεν θα ήθελα να είμαι πουθενά αλλού και με κανέναν άλλο. Μεγάλες στιγμές ανθρωπισμού και αυτοθυσίας. Μερικοί άνθρωποι αποτραβήχτηκαν στη Γαύδο αλλά δεν έπαψαν ποτέ να σκέφτονται πολιτικά. Σ’ αυτό το μικρό νησί δώσαμε δείγματα πολιτισμού κι ελπίζω η συνέχεια αυτών των ανθρώπων στα μεγάλα αστικά κέντρα να μην ξεφτιλίσει την προσπάθειά όλων μας… Ενα μεγάλο ευχαριστώ στη δήμαρχο Γκέλη Καλλίνικου, στον Στρατή Λαμπάκη, στη Γωγώ Κατράκη με το εστιατόριό της, τη Μαρία, τη Μάχη, τον Ευτύχη, τον Μιχάλη, τον Γιάννη, την Αγγελική, την Κική, την Ελλη και όλους εκεί έξω που πάλευαν, μια χούφτα άνθρωποι, να σώσουν, να βοηθήσουν, να φροντίσουν αυτούς τους ταλαίπωρους πρόσφυγες. Ευχαριστώ τη γιατρίνα Σωτηρία Λιόρη, τη Χρύσα Σταματάκη, τη μαχητική νοσηλεύτρια Αργυρώ Μαρία Καρτσωνάκη απ’ τα Σφακιά, που ήρθαν να προσφέρουν κάθε δυνατή βοήθεια και πιο πολύ ευχαριστώ για την αυτοθυσία και τον αγώνα της μαζί μου ιδιαίτερα την αγαπητή μου τελειόφοιτη σπουδάστρια Ρούλα Λαμπάκη.

»Η ιατρική την κέρδισε από τον πρωταθλητισμό, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ιταλία και επέστρεψε στην Ελλάδα. Λόγω της ιδιότητάς της ως αθλήτριας είχε προσανατολιστεί αρχικά στην ειδικότητα της αθλητιατρικής και μάλιστα στην αθλητική καρδιολογία με πτυχιακή στην πρόπτωση της μιτροειδούς και τον αιφνίδιο θάνατο στον αθλητή. Ερχόμενη όμως στην Ελλάδα αποφάσισε να αλλάξει ειδικότητα και έτσι πέρασε στην οφθαλμολογία. Μετά το πέρας της εργασίας της στη Γαύδο, θα δουλέψει ιδιωτικά. Είναι σε αναμονή για την ολοκλήρωση της ειδικότητάς της, μια και το σύστημα λειτουργεί ως εμπόδιο και αναγκάζει πολλούς γιατρούς να φύγουν στο εξωτερικό.

»Η οικονομική κρίση που επέβαλε η ευρωπαϊκή πολιτική λιτότητας δυσκόλεψε τις ζωές μας αλλά δεν κατάφερε να σκοτώσει το χαμόγελό μας. Κόντρα στον καιρό λοιπόν, όπως και οι πρόσφυγες, πορευόμαστε στη ζωή και ίσως να μας έκλεψαν τα όνειρά μας και να φτώχυναν τη χώρα, αλλά την ψυχή μας δεν θα καταφέρουν να τη λεηλατήσουν».

efsyn.gr