Γεώργιος Α’ Γλύξμπουργκ: Η Μαριονέττα των Άγγλων, ο ανθέλληνας, αδίστακτος που η Κρήτη καιγόταν και αυτός χαριεντιζόταν στο Παλάτι με τους ομοτράπεζους του
Του Νίκου Τζιανίδη
Στις 30 Οκτωβρίου του 1863, φτάνει στην Ελλάδα ο νέος Βασιλιάς της Ελλάδας, των οποίων οι μεγάλες δυνάμεις ονόμασαν Γεώργιο A’. Βασιλιάς – μαριονέτα τον Άγγλων, ο Γεώργιος, ήταν αδιάφορος για τα προβλήματα της Ελλάδας, διπρόσωπος, αδίστακτος και καιροσκόπος!
Δανός πρίγκιπας, γεννημένος στην Κοπεγχάγη, ο Χριστιανός Γουλιέλμος Φερδινάνδος Αδόλφος Γεώργιος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν – Σόνντερμπουρκ – Γκλίξμπουρκ είχε όνειρα να κάνει καριέρα στο Πολεμικό Ναυτικό της πατρίδας του. Τα όνειρά του, έγιναν εφιάλτες για την Ελλάδα… Στην ελληνική αντιπροσωπεία, που βρισκόταν στο Λονδίνο για να βολιδοσκοπήσει τον Αλφρέδο, δευτερότοκο γιό της Βασίλισσας Βικτωρίας, παρουσιάζεται ο έφηβος Βίλχελμ, ο οποίος είχε καταφθάσει συμπωματικά ως ναυτικός δόκιμος με τη δανέζικη φρεγάτα, «Jylland». Την υποψηφιότητά του για τον ελληνικό θρόνο προώθησε ο Καρλ Γιόαχιμ Χάμπρο, Βρετανός τραπεζίτης δανικής καταγωγής…
Ο Γεώργιος ήρθε στη χώρα μας, αφού πρώτα επισκέφτηκε τους καθοδηγητές του στην Αγία Πετρούπολη, στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο και στο Παρίσι για να πάρει εντολές· έφτασε στον Πειραιά με το πλοίο «Ελλάς» πρώην «Αμαλία» με τιμητική συνοδεία τριών πολεμικών καραβιών των Προστάτιδων Δυνάμεων.
«Συγκινητικότατο το θέαμα» γράφει στην περιγραφή του ο πολιτικός και ιστορικός Σπύρος Μαρκεζίνης στην «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος» για την διοργανωμένη υποδοχή ενός 18χρονου που δεν ήξερε ούτε λέξη ελληνική!
Οι Μεγάλες Δυνάμεις μας είχαν δώσει – δήθεν – ως δώρο τα Επτάνησα, όμως η βασιλική χορηγία αυξανόταν κατά 10.000 λίρες το χρόνο για αυτό το δώρο και ακόμα 12.000 λίρες, τις οποίες κρατούσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις από το δάνειο Των 60 εκατομμυρίων φράγκων που μας είχαν χορηγήσει. Δώρον άδωρον δηλαδή. Ή καλύτερα, τα αγοράσαμε τα Επτάνησα!
Ο Γεώργιος με την Όλγα
Ο νέος βασιλιάς των Ελλήνων είχε έρθει υπό όρους, με τον βασικότερο, ο οποίος είχε τηρηθεί απόλυτα μυστικός, ότι «θα απείχε εχθρικών κατά της Τουρκίας ενεργειών» η Ελλάδα! Ο Όθων δεν είχε αποδεχτεί κάτι τέτοιο.
Στις 30 Οκτωβρίου του 1863 λοιπόν, πατούσε το πόδι του στην Ελλάδα ένας βασιλιάς – μαριονέτα τον Άγγλων, αδιάφορος για όλα τα προβλήματα της πατρίδας διπρόσωπος αδίστακτος και καιροσκόπος. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, ως πρωθυπουργός της χώρας, πολλές φορές είχε διαπιστώσει την οργή του λαού εναντίον του Γεωργίου, όμως δεν προχώρησε σε δημοψήφισμα ή σε επανάσταση του τύπου της 10ης Οκτωβρίου 1862 για να τον στείλει από κει που ήρθε… Και η Δυναστεία των Γλύξμπουργκ ρίζωσε στον τόπο μας, αυξήθηκε και πληθύνθηκε.
«Ο Γεώργιος Α’ ήταν επικίνδυνος γιατί κατάφερε να σκεπάσει την κενότητα και τον ανθελληνισμό του με την εμφάνιση και το μειλίχιο ύφος του», γράφει ο στρατηγός Δημήτρης Λιμνιάτης στο βιβλίο του «Κληρονομική Μοναρχία – Ο βασιλικός δεσποτισμός στη Δημοκρατική Ελλάδα» εκδόσεις Ιωλκός. Και συνεχίζει: «Ο Γεώργιος, δυστυχώς για την Ελλάδα, ήταν το αρνητικό του Ηγέτη, που ζητούσε σε αυτήν την καθοριστική για το μέλλον της περίοδο».
Κατά τη διάρκεια της πρώτης διετίας, ο βασιλιάς άλλαξε πέντε κυβερνήσεις, ενώ πριν συμπληρωθεί η πρώτη 11ετία είχε αλλάξει 21 κυβέρνησης, στοιχείο που αποκαλύπτει ότι η διάρκεια της ζωής τους ήταν περίπου 6 μήνες. Οι εκλογές γίνονταν κάτω από τις χειρότερες καταστάσεις βίας και νοθείας, οι δε κυβερνήσεις ήταν αυστηρά προσκολλημένες στην Αυλή.
Ο Γεώργιος, δεν έδειξε κανένα σημάδι ανησυχίας για τα όσα συνέβαιναν έξω και μέσα από την Ελλάδα, όπως η Κρητική Επανάσταση, η ίδρυση της βουλγαρικής εξαρχίας, ο Ελληνισμός της Μακεδονίας, η οικονομική καχεξία, η έλλειψη κάθε δραστηριότητας, η πολιτική αναρχία. Ληστείες, με κορυφαία το αποτρόπαιο φονικό στο Δήλεσι, έχουν πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και ο νεαρός βασιλιάς δεν δείχνει ικανός να τις καταστείλει. Η Κρήτη καιγόταν και ο βασιλιάς χαριεντιζόταν στο Παλάτι με τους ομοτράπεζους του. Πουθενά δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο, μία λέξη έστω, μια φράση, μία αναγνώριση, ακόμα ίσως και μία αντίθεση, του Γεωργίου του βασιλιά των Ελλήνων για το ολοκαύτωμα στο Αρκάδι· ούτε κουβέντα!
Αποκορύφωμα της ανευθυνότητας και της ασέβειας του Γεωργίου προς τους νεκρούς της Κρήτης ήταν οι προκλητικές και πολυδάπανες εκδηλώσεις που οργάνωσε η κυβέρνηση κατά την ημέρα της επιστροφής του βασιλικού ζεύγους από ταξίδι σε πρωτεύουσες και λουτροπόλεις της Ευρώπης για διασκέδαση.
Ο Γεώργιος, πειθήνιο όργανο της τουρκικής πολιτικής της Αγγλίας, αγνόησέ τους αγωνιστές της Κρήτης και ζήτησε φόρμουλα για τη διπλωματική επίλυση του Κρητικού Ζητήματος. Πτώχευση, ήττες και συμφορές στην ελληνική επικράτεια κατά τη βασιλεία του Γεωργίου Α’ και από την άλλη πολυδάπανα ταξίδια χλιδάτες δεξιώσεις, κοσμικές φανφάρες και απαξίωση για το λαό.
Ο Γεώργιος Α’ βασίλεψε 50 χρόνια (ο μακροβιότερος μονάρχης στον τόπο μας) μέσα σε ένα κλίμα αυταρχισμού, ανευθυνότητας για τα βασικά προβλήματα της χώρας, ζώντας ένα όνειρο στο μικρόκοσμο του. Το τέλος του τραγικό, όπως και η βασιλική θητεία του: δολοφονήθηκε από έναν «αναρχικό και ανισόρροπο», σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή των Αρχών, οι οποίες έσπευσαν να κουκουλώσουν ένα έγκλημα σημαδιακό για την ιστορική πορεία της χώρας. Αυτός ήταν ο Γεώργιος: Καταστροφή από την αρχή μέχρι τέλους και η ευθύνη βαραίνει τους πάτρονές του. Ταλαίπωρη χώρα!
Ο Κωνσταντίνος στη γέφυρα του Δεμίρ Ισσάρ. Πίσω του εικονίζονται οι πρίγκιπες Γεώργιος και Αλέξανδρος
Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία. Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.