Γιάννης Κλωνιζάκης: Ένας άνθρωπος που έβραζε για δικαιοσύνη, όταν βασίλευε η αδικία

Γράφει ο Νίκος Μαρκετάκης | Σήμερα σε αυτήν την πόλη, στη Χαλέπα συγκεκριμένα, τελείται μια κηδεία. Ένας άνθρωπος που υπήρξε – συγνώμη για το κλισέ, αλλά πρόκειται για μια από τις σπάνιες περιπτώσεις που ο όρος δικαιώνεται απόλυτα – γνήσιο τέκνο των κοινωνικών αγώνων του τόπου του, απεβίωσε ήσυχα κι απλά. Δεν έζησε όμως έτσι. Αντιθέτως, η ζωή του υπήρξε ξεχωριστή, επειδή για πάντα την συντρόφευε ένα ανδραγάθημα. Και τα ανδραγαθήματα, δεν έχουν σχέση με την ησυχία, ούτε είναι απλά πράγματα.

Ο Γιάννης Κλωνιζάκης ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που το αίμα τους έβραζε για δικαιοσύνη, όταν βασίλευε η αδικία. Από αυτούς που νιώθουν από μόνοι τους ένα χρέος να κάνουν κάτι, να ανταποκριθούν σε μια ευθύνη που αυτοί την αισθάνονται προσωπική, να σηκώσουν ένα βάρος που τους φόρτωσε μονάχα η συνείδησή τους.

Δεν τον διέταξε κανείς να πάει να σκοτώσει έναν τύραννο, δεν τού ‘λαχε ο κλήρος, δεν αναγκάστηκε, ούτε έτυχε να είναι αυτός. Το μόνο τυχαίο της υπόθεσης ήταν πως μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που ευδοκιμούσε η αντίληψη περί μιας ηθικής υποχρέωσης να αφήνουμε τον κόσμο καλύτερο από αυτόν που βρήκαμε.