Γιατί η ομιλία Τσίπρα για τις αποζημιώσεις είναι στρατηγική κίνηση και όχι «φωτοβολίδα» αντιγερμανισμού

Η τακτική του Έλληνα πρωθυπουργού για το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου είναι ενταγμένη στην τρέχουσα διεθνή πολιτική συγκυρία, σε αντίθεση με όσα έσπευσαν να πουν οι εγχώριοι «συνήθεις ύποπτοι». Με τον γερμανικό λαό δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, με την πολιτική της γερμανικής κυβέρνησης υπάρχει ένα «θεματάκι». Η χρονική στιγμή δεν επιλέχθηκε τυχαία.

Στην ομιλία του στη Βουλή, ο Αλέξης Τσίπρας θύμισε την ιστορία της Γερμανίας τονίζοντας τη μεγαλοψυχία των νικητών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ιδίως στον τομέα του χρέους. Ο παραλληλισμός με τη σημερινή κατάσταση είναι προφανής. Πώς δικαιολογείται η άρνηση στην Ελλάδα του σήμερα; Σε τι είναι πιο «ένοχη» από τη Γερμανία, εκείνης της εποχής;

Η τοποθέτηση σε υψηλή θέση στην ατζέντα του ζητήματος των γερμανικών οφειλών επιτρέπει στον πρωθυπουργό να πετάξει στα «σκουπίδια» τα ηθικοπλαστικά επιχειρήματα που ακούγονται, συχνά, για το ελληνικό χρέος. Στην «ηθική αναγκαιότητα» να εξοφλήσει η Ελλάδα τα χρέη της για να τηρηθούν οι κανόνες. ο Τσίπρας δείχνει στους «ηθικολόγους» ότι πρέπει πρώτα να…σκουπίσουν μπροστά από την πόρτα τους.

Γι’ αυτό άλλωστε, αυτός που αρνήθηκε να ορκιστεί στη Βίβλο, χρησιμοποίησε τα Ευαγγέλια και την επί του Όρους Ομιλία (Ματθαίος 7-3) για να στηλιτεύσει τα «νομικά κόλπα» της γερμανικής κυβέρνησης, προκειμένου να αποφύγει την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο πρωθυπουργός βάζει με σαφήνεια το ζήτημα των αποζημιώσεων-κατοχικού δανείου δίπλα από αυτό του ελληνικού χρέους. Αν δηλαδή η νέα ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εκπληρώσει τις συμφωνίες που υπέγραψαν οι Παπανδρέου-Σαμαράς-Βενιζέλος από το 2010, όπως απαιτούν οι δανειστές, τότε και οι Μέρκελ-Σόιμπλε οφείλουν να τιμήσουν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι προηγούμενες γερμανικές κυβερνήσεις μετά το 1945. Υπάρχει μια προσπάθεια να αποκατασταθεί η «ισορροπία» μεταξύ των εταίρων.

Η ομιλία Τσίπρα ήταν μία λογική απάντηση στην αυξανόμενη πίεση των Ευρωπαίων που εμφανίζονται «έκπληκτοι». Η κυβέρνηση αμύνεται καθώς δέχεται σκληρές επιθέσεις στις διαπραγματεύσεις με την «ηθικολογία» να κυριαρχεί σε κάθε Eurogroup. Οι δανειστές πιέζουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να ξεχαστούν οι προεκλογικές δεσμεύσεις και να επιστρέψει η χώρα στην…πεπατημένη των Μνημονίων, σαν να μην υπήρξε ποτέ η εκλογική ετυμηγορία του ελληνικού λαού στις 25 Ιανουαρίου.

Με αυτήν την κίνηση, ο πρωθυπουργός περνά ένα διπλό μήνυμα, δείχνει αποφασισμένος να αντισταθεί και να χρησιμοποιήσει, και αυτός, όλα τα όπλα που έχει στη διάθεσή του, ενώ αφήνει να εννοηθεί ότι ίσως η ελληνική φαρέτρα να κρύβει μερικές «εκπλήξεις».

infocannibal.wordpress.com