Γιατί ο πολίτης δεν εμπιστεύεται το κράτος

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Γιατί ο πολίτης δεν εμπιστεύεται τον συμπολίτη του και όλοι μαζί το κράτος; Διότι στην Ελλάδα είναι ανύπαρκτη η κοινωνία πολιτών, ενώ είναι υπαρκτή η οικογενειοκρατία και το δίκαιο του αίματος. Το κράτος είναι κομματικοποιημένο και φαύλο, και κανείς στην κοινωνία δεν εμπιστεύεται κανένα.
Οι σχέσεις των ανθρώπων σε μια κοινωνία πολιτών όπου σχηματίζει ένα σύνολο {Πολιτεία}για να είναι ομαλές συναινετικές και με τις λιγότερες συγκρούσεις θα πρέπει να βασίζονται στην εμπιστοσύνη. Στα Σκανδιναβικά κράτη όταν ρωτούν οι ξένοι δημοσιογράφοι τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, σε αυτή την αρχή, τους λένε ότι βασίζεται, το θαυμαστό σε όλο τον κόσμο κράτος πρόνοιας, που παρέχουν στους πολίτες. Ο πολίτης εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του προς την πολιτεία «κράτος}επειδή έχει εμπιστοσύνη στον συμπολίτη του ότι θα πράξει κι αυτός το ίδιο.
Όλοι μαζί κατανοούν ότι συμπορεύονται στην ίδια πολιτεία, και έχουν κοινή μοίρα.
“It,s their culture stupid”. «Είναι η κουλτούρα τους ηλίθιε».Το κράτος από την άλλη είναι υπηρέτης του πολίτη. Η υψηλή φορολογία που δίνετε από τον πολίτη στο κράτος ξέρει ότι πιάνει τόπο. Διότι η μέριμνα του κράτους και των εκλεγμένων αξιωματούχων του, είναι να υπηρετήσουν τον πολίτη, και κυρίως τον αδύναμο πολίτη που έχει ανάγκη τις υπηρεσίες του κράτους. Στα Σκανδιναβικά κράτη και εν γένει στην Δυτική Ευρώπη τηρείτε απαρέγκλιτα η αξιοκρατία, και δεν υπάρχει όπως στην Ελλάδα κομματικό κράτος. Το κράτος είναι στελεχωμένο με άξιους υπαλλήλους όπου είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του πολίτη και δεν κομματίζονται. Στην Ελλάδα σύμφωνα με τον καθηγητή του Παν. Κύπρου και επισκέπτη καθηγητή στο Παν. “Γουόρικ” της Μεγάλης Βρετανίας Χαρίδ. Τσούκα υπάρχει ένας φαύλος κύκλος. Φέρνει το παράδειγμα δύο ανθρώπων που έχουν διαπράξει ποινικό αδίκημα και τους έχουν κλείσει σε δύο διαφορετικά κελιά. Τους λένε ότι αν δεν μαρτυρήσουν την ληστεία θα πάρουν ποινή μονάχα ενός χρόνου φυλάκιση. Αν την μαρτυρήσει ο ένας από τους δύο θα εισπράξουν ποινή εφτά χρόνια. Τελικά επειδή δεν έχει εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο μαρτυρούν και οι δύο, και εισπράττουν εφτά χρόνια φυλακή.Όπως είπε ο κ.Τσούκας τι ίδιες σχέσεις έχουν και οι έλληνες πολίτες μεταξύ τους. Αυτές οι σχέσεις σχηματίζουν τον φαύλο κύκλο και ζημιώνοντα όλοι. Είπε πολλά και ενδιαφέροντα για το πολιτικό σύστημα και την δημόσια διοίκηση ο κ. Χαρ. Τσούκας στην εκπομπή «Στα Άκρα» της Βίκη Φλέσσα «ΝΕΤ» 20-1-2012.Για την τον Πάγκαλο και «το μαζί τα φάγαμε» είπε ότι αυτό έχει ψήγματα αλήθειας αλλά ένας πολιτικός που το διαπιστώνει και συνεχίζει να πολιτεύεται δεν είναι αξιόπιστος. Για το κόμματα είπε ότι λειτουργούν ως συντεχνίες ατομικών συμφερόντων και ότι λυμαίνονται το κράτος για λογαριασμό τους. Ότι δικαιολογημένα «οι αγανακτισμένοι» το καλοκαίρι φώναζαν έξω από την βουλή, στην πλατεία Συντάγματος¨ «να καεί να
καεί το μπορντέλο η βουλή.» διότι ένοιωθαν ότι βουλή είναι μια συντεχνία που αντιπροσωπεύει τον εαυτόν της και τα προσωπικά συμφέροντα των βουλευτών. Ότι το «open government» που εξήγγειλε η κυβέρνηση Παπανδρέου το έκανε προσχηματικά για να διαλέξει μεταξύ των δικών της.Ότι στον νόμο του ΑΣΕΠ έχουν γίνει 80 τροποποιήσεις για να διορίζουν ανενόχλητοι ρουσφετολογικά συβασιούχους . Ότι μολονότι από την δεκαετία του 80 έχει ιδρυθεί Σχολή Δημόσιας Διοίκησης στην Ελλάδα και εκπαιδεύονται αξιόλογα στελέχη δεν προωθούνται για να προωθήσουν τους κομματικούς εγκάθετους. Ότι η βουλή δεν έδωσε το παράδειγμα των περικοπών των μισθών των βουλευτών και των δύο συντάξεων που εισέπρατταν μέχρι πρότινος. Ότι οι πολιτικοί πρέπει να συμπάσχουν πραγματικά με τον λαό που αντιπροσωπεύουν και να δίνουν το παράδειγμα, όχι όπως όταν ήταν πρωθυπουργός ο Σημίτης και του έκαναν καταγγελίες για διαφθορά υπουργών του κι αυτός έλεγε σηκώνοντας ψηλά τη μύτη «αν έχετε στοιχεία να τα πάτε στον εισαγγελέα». Όλη αυτή η φαυλότητα που κυριαρχεί στο Ελληνικό κράτος και στα κόμματα εξουσίας πρέπει να σπάσει γιατί έφερε την χώρα σε αυτήν την κατάσταση και τον λαό της σε δεινή θέση. Για να είμαστε όμως δίκαιη το Κ.Κ.Ε και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κάνει προτάσεις για την βουλευτική αποζημίωση κι όχι μόνο, αλλά ουδέποτε εισακούσθηκαν.