Γιατί πρέπει να πούμε “OXI” – Τα πραγματικά διακυβεύματα του δημοψηφίσματος

Του Γιώργου Γυπάκη, δημοσιογράφου – ακτιβιστή

O Τσίπρας πήρε ένα υψηλό πολιτικό ρίσκο, είναι αλήθεια, που μας ενοχλεί όλους λίγο πολύ.

Ένα ΟΧΙ θα μπορούσε να το έχει πει εξ αρχής – τότε που η λαϊκή υποστήριξη έφτανε το 70%, τότε που η αγορά δεν είχε τελματώσει ακόμα. Και θα μπορούσε εξ αρχής να θωρακίσει την κυβέρνησή του απέναντι στην εσωτερική υπονόμευση, τοποθετώντας παντού σε θέσεις κλειδιά ανθρώπους του αντιμνημονιακού μπλοκ, ποινικοποιώντας (με βάση τις δυνατότητες που του δίνει το σύνταγμα) τις προσπάθειες της αντιπολίτευσης να προκαλέσει αποσταθεροποίηση και ξεκινώντας το νομοθετικό του έργο από τα ιδιωτικά ΜΜΕ. Αλλά στα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης δεν επικρατούν πάντα τα στελέχη με την πιο λαμπρή πολιτική αντίληψη.

Το δημοψήφισμα προέκυψε ως το ύστατο διαπραγματευτικό χαρτί της κυβέρνησης, ενόψη μιας κακής συμφωνίας την οποίαν είχε προειδοποιήσει ότι δεν θα δεχτεί

Και μόνο η ανακοίνωσή του προκάλεσε αντιδράσεις στις αγορές, τέτοιες, οι οποίες κατέδειξαν το πόσο μεγάλο μπορεί να αποβεί το κόστος ενός grexit. Αρα ένα μέρος του στόχου του δημοψηφίσματος επετεύχθη ήδη, αφού το μέσο ήταν το μήνυμα.

Ας υποθέσουμε, ότι ως την Κυριακή οι συνθήκες δε θα έχουν βελτιωθεί.

Αν πούμε ΝΑΙ, θα καταρρεύσει η καλύτερη, η μόνη ηθική κυβέρνηση που είχε η χώρα τα τελευταία 40 χρόνια – κι ας σκεφτούμε μόνο, πόσα από αυτά που είχε εξαγγείλει πρόλαβε κι έκανε- και θα επιστρέψει η εξουσία στο χειρότερο πολιτικό προσωπικό που είχε ποτέ η χώρα, από την εποχή της επταετίας. Την επόμενη κιόλας μέρα, θα πρέπει να αρχίσει η εφαρμογή των απίστευτων μέτρων που απαίτησαν οι δανειστές, τα οποία θα βαρύνουν κυρίως τους φτωχούς και τους μικρομεσαίους και η εφαρμογή των οποίων θα απαιτήσει την απόλυτη περιστολή της δημοκρατίας προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις.

Αν πούμε ΟΧΙ, θα ξεκινήσουμε από διαφορετική βάση τις διαπραγματεύσεις, πιο ισχυρή, αλλά με εξίσου ισχυρές αντιστάσεις έξωθεν.

Δύσκολες μέρες θα περάσουμε κι άλλες, όμως ένα ΟΧΙ θα τις θωρακίσει με δημοκρατία, θέληση, μπόρεση και αξιοπρέπεια, ένα ΝΑΙ θα μας αφήσει έρμαια σε μια μαφία τραπεζιτών, νεοφιλελεύθερων ηγετών, εγχώριων διαπλεκόμενων και παρανοϊκών πολιτικών. Αυτό που ζήσαμε τα 5 μνημονιακά χρόνια δε θα είναι τίποτα μπροστά στη συνέχεια, όταν θα έχει καμφθεί το φρόνημα όλων των ανθρώπων που αντιστέκονται σ’ αυτόν τον τόπο. Πιστεύω ειλικρινά πως άνθρωποι σαν εμένα θα διωχθούν, δεν θα έχουν θέση σ΄αυτή τη χώρα έτσι όπως θα την έχουν καταντήσει.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Όμως ελάχιστος κόσμος έχει καταλάβει ότι αυτό που πραγματικά διακυβεύεται, είναι η δυνατότητα ενός λαού να αποφασίζει πως και από ποιόν θέλει να κυβερνηθεί. Φάνηκε από την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των δανειστών κατά τη διαπραγμάτευση, ειδικά των τελευταίων ημερών, όπου η κυβέρνηση είχε δώσει όλα όσα μπορούσε (και ηταν εκτός λαϊκής εντολής αυτά) και οι δανειστές της έκλειναν τη θηλιά ζητώντας κι άλλα, που δε θα ζητούσαν από καμιά άλλη κυβέρνηση.

Όταν το ίδιο το πρωτοσέλιδο της Καθημερινής έφτασε να ομολογεί πως αυτά που ζητάνε οι δανειστές καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να τα εφαρμόσει, τι άλλο θέλουμε;

Στόχος των θεσμών δεν είναι η ανάκαμψη της χώρας μας, αλλά η εμβάθυνση του πειράματος του νεοφιλελεύθερου σόκ πάνω μας, η επέκταση της πολιτικής αποικιοποίησης και κυρίως το να εμποδίσει τον ιό της δημοκρατίας και των αντιστάσεων που μόνη η κυβέρνηση αυτή σε όλη την ευρώπη προέβαλλε.

Αν η Ελλάδα κερδίσει, Μέρκελ, Ραχόι, Ολάντ κ.α. χάνουν τις κυβερνήσεις τους από έναν οργισμένο ευρωπαϊκό λαό που υποφέρει χρόνια χωρίς να γνωρίζει ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος. Αυτοί τον πόλεμό τους τον κάνουν για την καρέκλα. Όπως κι οι δικοί τους εγχώριοι υπάλληλοι. Εμείς τον πόλεμό μας τον δίνουμε για τη ζωή μας. Η πραγματικότητα είναι, ότι προκειμένου να χάσουν τις καρέκλες τους, προτιμούν να χρεοκοπήσουν την Ελλάδα και να την πετάξουν από την Ευρωζώνη ακόμα και χωρίς να προβλέπεται από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή συνθήκη.

Η καμπάνια των ΜΜΕ που υπηρετούν αυτές τις σκοπιμότητες ευθύνεται για τον πανικό που έστειλε τους πολίτες στα ΑΤΜ και στα βενζινάδικα. Αν η κυβέρνηση είχε φροντίσει να κλείσει τα παράνομα ΜΜΕ, τίποτα από όλα αυτά δε θα συνέβαινε κι ο λαός θα συνέχιζε τη ζωή του με ψυχραιμία και νηφαλιότητα αυτή τη βδομάδα.

Στην πράξη, το δημοψήφισμα δεν θέτει καμιάν άλλη επιλογή παρά μόνο την απόρριψη ή όχι της πρότασης των θεσμών. Είναι εύλογο το ερώτημα και εγώ ο ίδιος ταλαιπωρήθηκα πολύ μέχρι να πάρω μια διασταυρωμένη απάντηση, αν η τελευταία πρόταση της κυβέρνησης, αυτή που δεχόταν υφεσιακά μέτρα εκτός λαϊκής εντολής, με προϋπόθεση την απομείωση του χρέους θα είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μετά το δημοψήφισμα.

Εχει δημιουργηθεί σκόπιμα μια παρεξήγηση γύρω από αυτή την πρόταση, καθώς η κριτική εστιάζεται στη διαφορά των ποσών των υφεσιακών μέτρων ανάμεσα στις δύο προτάσεις και όχι στην προέλευσή τους, η οποία στη δική μας πρόταση δίνει έμφαση στην ανακατανομή. Δηλαδή επιβάλλει φορολογία στον ηλεκτρονικό τζόγο (φρουτάκια) και στις άδειες των μεγάλων πολυεθνικών κινητής τηλεφωνίας. Οι δύο αυτές φορολογίες θα επέφεραν στα άδεια κρατικά ταμεία περίπου 600-700 εκ. € κάθε χρόνο Επιβάλλει επίσης την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και έκτακτο φόρο για τις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν κέρδη πάνω από 500.000 €/ έτος. Aυτά οι θεσμοί δεν τα δέχτηκαν και ο λόγος είναι πολιτικός και ιδεολογικός. Τέτοια μέτρα δεν συνάδουν με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο διακυβέρνησης. Ακόμα κι έτσι όμως, είναι μια πρόταση προβληματική για την κυβέρνηση, γιατί δεν μπορεί να γίνουν αποδεκτά τα υφεσιακά μέτρα που περιλαμβάνει. Και σ’αυτό το πρόβλημα έδωσε μια λύση το δημοψήφισμα, καθώς συσπείρωσε τα μέλη των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης και κατέδειξε σε όσους δεν το είχαν ακόμα καταλάβει πόσο τεντωμένο ήταν το σκοινί που ακροβατούσαμε τόσους μήνες.

Και τελικά παραμένει μεν η πρόταση στο τραπέζι, αλλά μόνο μέχρι τη μέρα του δημοψηφίσματος.

ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ Ο ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΚΙ Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Είναι γνωστά τα όσα προβλέπει η πρόταση των δανειστών κυρίως στα εργασιακά και τα φορολογικά, θα εστιάσω όμως σε κάποια που αφορούν περισσότερο εμάς τους Κρητικούς.

Σύμφωνα με την πρόταση των θεσμών, οι δύο τομείς της Ελληνικής Οικονομίας οι οποίοι έχουν διασωθεί έως τώρα και οι οποίοι προσφέρουν επενδύσεις δισεκατομμυρίων κάθε χρόνο παράγουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας από τις οποίες το Ελληνικό Κράτος εισπράττει πολλά δισεκατομμύρια (φόροι) κλπ. θα πρέπει να καταστραφούν.

Αυτοί οι δύο τομείς είναι ο πρωτογενής (αγροτικός) και ο τριτογενής τομέας (Τουρισμός- Υπηρεσίες). Πώς θα καταστραφούν; Απλώς επιβάλλοντας τους (23 % στο ΦΠΑ στον Τουρισμό, Τρόφιμα, Ενέργεια κ.α, άρση της παρακράτησης 2% για την δακοκτονία, κατάργηση των εκπτώσεων για τους αγρότες πχ. πετρέλαιο. Επιβάλλοντας άρση των ελαφρύνσεων στα ακριτικά και μικρά νησιά. Μείωση των κυρίων συντάξεων έως και 35 %. Άμεση ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ του ΕΚΑΣ το οποίο αφορά τους πολύ φτωχούς συνταξιούχους . Αύξηση στην προκαταβολή φόρου των ατομικών επιχειρήσεων στο 100% δηλ. για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που σε αυτές περιλαμβάνονται και οι αγρότες.

Να πουληθούν τα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Πρώτος στόχος των δανειστών είναι η υφαρπαγή των 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων της για την οποία εκβιάζουν την κυβέρνηση που συνεχίζει να το διαπραγματεύεται. Τα αεροδρόμια αυτά είναι απόλυτα κερδοφόρες και βιώσιμες επιχειρήσεις υπό δημόσιο έλεγχο και διοίκηση, ενισχύουν σημαντικά τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο και έχουν άμεσες δυνατότητες αύξησης της αποδοτικότητας – κερδοφορίας τους. Πρόκειται κυριολεκτικά για υφαρπαγή βασικών περιουσιακών στοιχείων του κράτους έναντι πινακίου φακής με σκοπό την κρατικοποίησή τους από το Γερμανικό Δημόσιο που είναι ο βασικός μέτοχος της FRAPORT, εταιρείας που σε κοινοπραξία με τον Κοπελούζο έχει κερδίσει το σχετικό διαγωνισμό. Μέσω αυτής της υφαρπαγής, το Γερμανικό Δημόσιο και ο όμιλος Κοπελούζου αποκτούν τον έλεγχο του 80% της διακίνησης του τουρισμού μας στις νησιωτικές περιφέρειες, με ότι μπορεί να συνεπάγεται ένα τέτοιο μονοπώλιο, ενώ χάνεται ένα βασικό μέσο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Αν χαθεί το αεροδρόμιο του νομού μας και την τύχη του ακολουθήσει το λιμάνι της Σούδας, που έχει περάσει επίσης στο ΤΑΙΠΕΔ, η οικονομία του νομού και ευρύτερα της Δυτικής Κρήτης θα καταστραφεί.

ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Για μένα, είναι πρωτεύοντα τα θέματα του δημόσιου πλούτου, όσο και της εθνικής ασφάλειας.

Ακόμα και η πώληση του υπόλοιπου 10% που κρατάει το δημόσιο στον ΟΤΕ ζητούν να περάσει στα χέρια ιδιωτών – πιθανότατα της Deutsche Telecom που έχει και το υπόλοιπο. Ας αναλογιστούμε όμως τι αφορά αυτό το 10%, εκτός από το δικαίωμα εκπροσώπησης του δημοσίου στις αποφάσεις. Το Ελληνικό Δημόσιο διαθέτει σήμερα μειοψηφικό ποσοστό συμμετοχής Μελών στο Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών, ήτοι 5 εκ των 11 μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού και διατηρεί με αυτό το ποσοστό το δικαίωμα αρνησικυρίας σε βασικές αποφάσεις που σχετίζονται με στρατηγικά εταιρικά ζητήματα καθώς και ζητήματα Εθνικής Ασφάλειας και Δημόσιας Τάξης.

Η εκποίηση αυτού του μικρού εναπομείναντος ποσοστού θα αποστερήσει τώρα και στο μέλλον την όποια δυνατότητα παρέμβασης σε ένα τομέα κρίσιμο για την ελληνική οικονομία, την ελληνική κοινωνία αλλά και για την Εθνική Ασφάλεια. Ειδικά για το τελευταίο αξίζει να αναφέρουμε ότι ο διακόπτης που έριξε το μαύρο στην ΕΡΤ στις 11/6/2013 ήταν ο ΟΤΕ. Ένας διακόπτης λοιπόν που θα μπορεί να ρίξει μαύρο σε όλες τις ελληνικές τηλεπικοινωνίες θα ανήκει στο γερμανικό δημόσιο.

Δε χρειάζεται να αναλύσω τέλος, τις επιπτώσεις που θα έχει στην εθνική μας ασφάλεια η τεράστια μείωση των δαπανών στην Αμυνα και οι απολύσεις προσωπικού που ζητάνε οι δανειστές.

ΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΠΡΙΝ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ

Ας μας απαντήσουν λοιπόν αυτοί που διαστρέβλωσαν το ερώτημα του δημοψηφίσματος αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από την ουσία, επειδή οι ίδιοι είναι ανίκανοι να δώσουν απάντηση. Αν απαντήσουμε ΝΑΙ «στην Ευρώπη» όπως λένε, θα μπορέσουν οι ίδιοι να εφαρμόσουν όλα αυτά που πρότειναν οι θεσμοί, όταν η κοινή γνώμη θα συνειδητοποιήσει πόσο την παραπλάνησαν;

"google ad"