Γιατί τον Γιάννη Μπουτάρη;

Του Απόστολου Λουλουδάκη

Η επίθεση στον Γιάννη Μπουτάρη δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους διότι αποτελεί ένα μείζον θέμα για την χώρα μας με πολλαπλές παρενέργειες, εάν θέλουμε να το εκλάβουμε ως ένα πολιτικό γεγονός με ευρύτερες διαστάσεις που διαταράσσουν τις πολιτικές ισορροπίες.

Ο Γιάννης Μπουτάρης είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση δημοσίου προσώπου που δεν υπόκειται στην συμβατότητα της συμπεριφοράς που ανταποκρίνεται στις κλασικές προδιαγραφές του επαγγελματία πολιτικού.

Κατέκτησε την θέση του πρώτου πολίτη της συμπρωτεύουσας ως εκφραστής μιας ορθολογικής αντίληψης ασύμβατης με τον ξύλινο λόγο και την δημόσια εικόνα του ταλαντούχου παραδοσιακού πολιτικού  που έχει εθιστεί στις μεταμφιέσεις και τις παραμορφώσεις. Δεν έμαθε να κρύβει κάτω από το χαλί μια σκληρή πραγματικότητα που σοκάρει την πολιτική κουλτούρα που έχει αποκτήσει ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας που βομβαρδίζεται κυριολεκτικά από τα μίντια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η προσωπική του διαδρομή και εμπειρία μετά από μια πετυχημένη παρουσία στον επιχειρηματικό χώρο, οι επαφές του με άλλες χώρες, η κοσμοπολίτικη θεώρηση του κόσμου, το μείγμα των επιρροών που δέχεται από τον Ευρωπαϊκό διαφωτισμό και τις Ευρωπαϊκές εξελίξεις συνθέτουν μια εξόχως φιλελεύθερη πολιτικά προσωπικότητα που δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τα ταμπού και τους μύθους του Ελληνικού συντηρητισμού. Η ενασχόληση του με τα αμπέλια και το κρασί τον συνέδεσε με ένα πολιτιστικό χώρο με βαθιές Μινωικές και Ελληνικές ρίζες και η οικογένεια του σημάδεψε αυτό που λέμε οινικό πολιτισμό και οινικές διαδρομές στην Ελλάδα.

Στην πολιτική είναι ένας λαθρεπιβάτης ενός αφιλόξενου τραίνου που δεν έχει συνηθίσει να δέχεται τέτοιους επιβάτες χωρίς κομματική παιδεία και πείρα, χωρίς οικογενειακά και κληρονομικά δικαιώματα, χωρίς κομματική προστασία και κηδεμονία και με όχι και τόσο «ενάρετο» πρότερο βίο αφού έκανε το σεργιάνι του στον επιχειρηματικό τομέα και στο αλκοόλ ,πολύ αρνητικό προσόν για να κάνεις την είσοδο σου στον Ελληνικό δημόσιο βίο.

Βρέθηκε ανάμεσα στο μεγάλο πολιτιστικό και θεσμικό χάσμα που χωρίζει την Ελληνική κοινωνία από το Ευρωπαϊκό σύστημα αξιών προσπάθησε να συμβάλει χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς στην μετεξέλιξη της πόλης του σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη εναρμονισμένη με την γεωγραφική της θέση ,την ιστορική της διάσταση, τις προκλήσεις των εξελίξεων στις γειτονικές χώρες και την προσαρμογή της στο μεταβαλλόμενο περιβάλλον της παγκοσμιοποίησης. Με όραμα και φιλοδοξίες για την Θεσσαλονίκη έπρεπε να κινηθεί στα στενά περιθώρια του γηρασμένου, αναποτελεσματικού, συγκεντρωτικού κράτους, στις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης, στις χαμηλές ταχύτητες του δημοσίου τομέα και στον κομματικό καθεστωτισμό.

Σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο λόγω της Ελληνικής χρεωκοπίας που αναδείχθηκε ως μείζον πρόβλημα της χώρας μας η διαχείριση μιας άλλης μεγάλης εθνικής ήττας, της αδυναμίας ενσωμάτωσης της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό περιβάλλον με απρόβλεπτες εξελίξεις στην κοινωνία, στην οικονομία και τεράστιους κραδασμούς στο πολιτικό σύστημα.

Η πόλη της Θεσσαλονίκης έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες. Σημαντικά πολιτικά και οικονομικά γεγονότα την ανέδειξαν ως ένα από τους ποιο ισχυρούς πόλους του Ελληνικού χώρου.

Κορυφαία οικονομική εκδήλωση η ετήσια διεθνής έκθεση όταν η πόλη κλέβει την παράσταση και την πρωτεύουσα μοιάζει να την πιάνει κατάθλιψη γιατί κάτι πρέπει να την φοβίζει.

Ως η κατ´εξοχή πολυπολιτισμική πόλη της χώρας δέχθηκε ένα τεράστιο σοκ από την γενοκτονία και τον αφανισμό της Εβραϊκής κοινότητας την περίοδο της κατοχής.

Ένα ιδιαίτερα αδίστακτο παρακράτος της δεξιάς δρούσε ανεξέλεγκτα και δημιουργούσε ένα πολιτικό περιβάλλον τρομοκρατίας και φόβου.

Η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη υπήρξε το αποκορύφωμα της εγκληματικής δράσης του παρακρατικού μηχανισμού.

Η έξαρση του εθνικιστικού εξτρεμισμού με αφορμή το πρόβλημα των Σκοπίων τα τελευταία χρόνια, πυροδότησε πολιτικές αντιπαραθέσεις που δημιούργησαν ένα κλίμα διχαστικό. Είναι μια πόλη που πορεύεται μέσα σε ένα πλαίσιο που αναδεικνύει περισσότερο και από την πρωτεύουσα τις αντιθέσεις που πορεύεται σήμερα η Ελληνική κοινωνία της κρίσης, της πολυεπίπεδης χρεωκοπίας.

Ο Μπουτάρης ανέδειξε πολλές πλευρές της Ελληνικής κρίσης και προκάλεσε πολλές φορές με τον αντισυμβατικό του λόγο ποικίλες αντιδράσεις.

Φιλελεύθερο πνεύμα, βαθιά δημοκρατικός, οραματικός, ένας ιδιαίτερα φωτισμένος Έλληνας αστός, δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με τον συντηρητικό σκοταδισμό των ιερατείων του αρτηριοσκληρωτικού συντηρητισμού, των γραφικών εθνικιστών τύπου Ψωμιάδη και το βιλαέτι του Άνθιμου. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι μια χώρα που έχει θέσει ως εθνικής προτεραιότητας στόχο την Ευρωπαϊκή της πορεία όπως η Ελλάδα είναι εγκλωβισμένη σε ένα αναχρονιστικό θεσμικό πλαίσιο χωρίς σαφείς και διακριτούς ρόλους εκκλησίας και κράτους, χωρίς σεβασμό στην διαφορετικότητα και στις ατομικές ελευθερίες.

Παραβιάζει τις κόκκινες γραμμές του πολιτικού συντηρητισμού δεξιού και αριστερού και ακουμπάει ζητήματα που αποτελούν ταμπού για το Ελληνικό κατεστημένο, ορισμένες φορές μάλιστα με τρόπο που προκαλούν τον πουριτανισμό των μικροαστών. Δεν κρύβεται για να επισκεφτεί στέκια με συνοδεία κάμερας που έχει παρελάσει κρυφά ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός αλλά το κρατάνε επτασφράγιστο μυστικό από τις γυναίκες τους, τους ψηφοφόρους τους, τον παπά της ενορίας ……

Η επίθεση στον Μπουτάρη διευρύνει το πολιτιστικό χάσμα που χωρίζει την χώρα μας με τον σύγχρονο κόσμο. Όσο και να προσπαθούν όμως οι οπισθοδρομικοί, όσες μηχανορραφίες και να επεξεργάζονται οι αντιδραστικοί και οι κύκλοι της ανωμαλίας, η Θεσσαλονίκη έχει πάρει τον δρόμο της…

Για να δημιουργήσει ένα νέο οικονομικό χώρο στην πόλη του, δεν έχει προκαταλήψεις και δεν υπηρετεί τα παραμύθια που σερβίρει η πολιτική προπαγάνδα που θέλει να καλλιεργεί το μίσος τον ρατσισμό και να παραπλανεί τον λαό. Ρεαλιστής και γνώστης της οικονομίας, της διεθνούς πολιτικής, των διακρατικών σχέσεων δεν μπορεί να διανοηθεί ότι πρέπει να εμποδίσει τον ερχομό στην πόλη του σε πολίτες μιας χώρας που οι στρατηγοί μας μαζί με τους στρατηγούς τους συμμετέχουν σε κοινά γυμνάσια στα πλαίσια της Ατλαντικής συμμαχίας, οι πολιτικοί μας αρχηγοί κάνουν κουμπαριές και χορεύουν ζεϊμπέκικα με τους πασάδες, ο Πατριάρχης του γένους εύχεται πρόσφατα καλή επιτυχία σε στρατιωτικές επεμβάσεις του Σουλτάνου σε ξένο έδαφος.

Όταν υπάρχει ένα πλέγμα εμπορικών και οικονομικών σχέσεων και συναλλαγών με την Τουρκία, με ένα μάλιστα ιδιαίτερα αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο για την χώρα μας, όταν αγοράζονται μαρίνες, λιμάνια, ξενοδοχεία, τράπεζες, βιομηχανίες  είναι ο προδότης, ο Τουρκόφιλος Μπουτάρης που διαμόρφωσε την πολιτική της χώρας; Μήπως στην πρόσφατη βαρβαρότητα οδηγεί η αγραμματοσύνη και η αμορφωσιά των παρανοϊκών που κρατούν τα λάβαρα του ψευτο-πατριωτισμού, των αταξίδευτων μυαλών πουν ζουν σε ένα φανταστικό κόσμο, των καλόγερων που θυμιάζουν με ναρκωτικά τα απαίδευτα κεφάλια.

Αλλά ακόμα όταν είχε την αφέλεια να πιστέψει στις αγαθές προθέσεις του Φούχτελ για να προωθήσουν την Ελληνογερμανική συνεργασία προσφέρθηκε να βοηθήσει, αλλά όταν διέγνωσε τις προθέσεις του δεν δίστασε να του μιλήσει με την αυθεντική γλώσσα του Μπουτάρη που δεν σπούδασε την γλώσσα της διπλωματίας και δεν διδάχθηκε υποκριτική σε κάποια δραματική σχολή.

Η επίθεση στον Μπουτάρη είναι το αποτέλεσμα μιας ενορχηστρωμένης προσπάθειας αποδόμησης του. Ενός πρωτοφανούς bullying που ξεκίνησε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, διότι εκφράζει ο Γιάννης αυτό που προκαλεί τον σκληρό πυρήνα του Ελληνικού συντηρητισμού.

Εκφράζει την αγωνία του για την καθυστέρηση του Ευρωπαϊκού, δημοκρατικού, θεσμικού εκσυγχρονισμού της χώρας, δεν προσάρμοσε τις ιδέες του, τις συνήθειες του και την προσωπική του ζωή στα καλούπια και τις συμπεριφορές του χρεοκοπημένου Ελληνικού αστισμού που εμπορεύεται τα πατριωτικά, θρησκευτικά και ποδοσφαιρικά συναισθήματα των απλών ανθρώπων.

Δεν αποτελεί μέρος ενός διεφθαρμένου συστήματος που υποκρίνεται στις εικόνες των Αγίων, εκτονώνει τον πατριωτισμό του στις παρελάσεις, προάγει την γηπεδική κουλτούρα του χουλιγκανισμού, καταχράται το δημόσιο χρήμα, διαπλέκεται με την παραβατικότητα και τον υπόκοσμο. Η διασύνδεση του παρακράτους, των ακροδεξιών συμμοριών με τον υπόκοσμο και την εγκληματικότητα είναι τοις πάσι γνωστό στην Θεσσαλονίκη. Η συγκλονιστική φωτογραφία που δείχνει τον Δήμαρχο πεσμένο στο έδαφος είναι μια εικόνα που αποτυπώνει ξεκάθαρα τα όρια πλέον που μπορεί να κινηθεί στο μέλλον η εγκληματική συμπεριφορά των συμμοριών που εμφανίζονται ως οι αυθεντικοί πατριώτες και οι αιώνιοι τιμωροί κάθε προοδευτικής ιδέας.

Είναι τα ιδεολογικά προϊόντα ενός συστήματος με γνωστές ιστορικές και κοινωνικές καταβολές, είναι οι γραφικοί ρασοφόροι που βλέπουμε κάθε τόσο έξω από τα θέατρα, είναι οι Μακεδονομάχοι του Ψωμιάδη, είναι τα παιδιά και τα εγγόνια των δοσίλογων της κατοχής, είναι οι απόγονοι του Κοτζαμάνη και των δολοφόνων του Τσαρουχά, είναι οι ναζιστικές συμμορίες του Μιχαλολιάκου, είναι τα λόμπι του αντισημιτισμού, είναι τα θύματα της φασιστικής προπαγάνδας του Πλεύρη και των τηλεοπτικών πλασιέ των βιβλίων του, που κάποιοι μοιραίοι για τον τόπο πολιτικοί έβγαλαν από την ναφθαλίνη και σήμερα διεκδικούν πολιτικούς ρόλους στα λεγόμενα κόμματα του Δημοκρατικού τόξου.

Η πολιτική νομιμοποίηση αυτής της γραφικής και επικίνδυνης φάρας ξεκίνησε από τις ανόητες επιλογές του συστήματος όταν η χώρα είχε πλέον χρεοκοπήσει και τα κλειδιά της χώρας είχαν παραδοθεί στο Δ.Ν.Τ . Η γενικευμένη σήψη και διαφθορά σε μια περίοδο ομαλού Δημοκρατικού κοινοβουλευτικού βίου έδωσε την ευκαιρία στην Ακροδεξιά να ξεπλύνει και να συμψηφίσει τα δικά της εθνικά εγκλήματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Η πολιτική ζωή του τόπου θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες εάν δεν σταματήσουν τα φλερτ με τα ιδεολογικά μορφώματα του εθνικιστικού εξτρεμισμού και εάν δεν υπάρξει μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία που θα βγάλει την χώρα από τον σκοταδισμό του Ελληνικού μουλαδισμού.

Ο Μπουτάρης δεν δέχθηκε το διαδικτυακό bullying μόνο πριν την καθοδηγημένη βίαιη και εγκληματική επίθεση εναντίον του, αλλά με προβληματίζει  το μαζικό παραλήρημα στήριξης στους δράστες μετά την απόπειρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που δεν έχει προηγούμενο και ίσως αποτελεί ένα ισχυρό μήνυμα σε όλους μας. Το αυγό έχει ξεπουλιάσει και τρέχει  ως στρουθοκάμηλος σε όλη την Ελλάδα για να καλύψει το κενό που δημιούργησε το άθλιο καθεστώς του μιντιακού συστήματος της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και της γενικευμένης διαφθοράς του πολιτικού συστήματος.

Η επίθεση στον Μπουτάρη διευρύνει το πολιτιστικό χάσμα που χωρίζει την χώρα μας με τον σύγχρονο κόσμο.

Όσο και να προσπαθούν όμως οι οπισθοδρομικοί, όσες μηχανορραφίες και να επεξεργάζονται οι αντιδραστικοί και οι κύκλοι της ανωμαλίας, η Θεσσαλονίκη έχει πάρει τον δρόμο της…

Η φωτογραφία με τον Δήμαρχο της πόλης στο έδαφος και τους σύγχρονους Κοτζαμάνηδες έτοιμους να τον κατασπαράξουν, είναι μια εικόνα ιστορικής σημασίας, είναι μια εικόνα που θα συνοδεύει την ιστορία της πόλης που επέλεξε για Δήμαρχο της ένα άνθρωπο που έρχεται από το μέλλον…

Η εικόνα αυτή είναι η όψη μιας κοινωνίας που έχει υποστεί τις αλλοιώσεις μιας μεθοδευμένης διαδικασίας εκφασισμού της που άρχισε ουσιαστικά το τέλος της δεκαετίας του 1980. Ο κοινωνικός εκφασισμός είναι το πιο ανησυχητικό φαινόμενο που αναπτύσσεται σήμερα στην Ελληνική κοινωνία. Οι δεσμοί και οι υπόγειες συμμαχίες με τους νεοφιλελεύθερους ιδεοληπτικούς και λαϊκιστές είναι το λίπασμα που θεριεύει το φαινόμενο.

Οι όποιες διαφωνίες με τον Μπουτάρη είναι ήσσονος σημασίας. Υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να μας ενώνει.

Η Διεύρυνση της Δημοκρατίας!!!

Το κοινό μέτωπο κατά της Βίας και του Φασισμού.

• Δημοτικός Σύμβουλος Χερσονήσου- Μέλος του ΔΣ της Κ. Ε. Δ. Ε

"google ad"