Γιατί τρέμουν όλοι τον Ρουβίκωνα;

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Η υστερική αντίδραση κομμάτων της αντιπολίτευσης απέναντι σε μια από τις πιο μετριοπαθείς και μη βίαιες δράσεις που έχει πραγματοποιήσει η ομάδα του Ρουβίκωνα αλλά και η απολογητική στάση της κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε από τον υπουργό προστασίας του πολίτη, δεν οφείλεται στην έλλειψη ειδήσεων – που αναγκάζει τους πολιτικούς να κάνουν την τρίχα τριχιά για να κερδίσουν λίγη δημοσιότητα τους καλοκαιρινούς μήνες.

Δεν οφείλεται ούτε στην αποδεδειγμένη πλέον ανικανότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ασκήσει σοβαρή πολιτική χωρίς να κάνει όλους τους παρευρισκόμενους να γελάνε μέχρι δακρύων.

Καταρχήν θα πρέπει να επαναλάβουμε για χιλιοστή φορά ότι ο Ρουβίκωνας δεν έκανε τίποτα μεμπτό. Με όσους δικηγόρους επικοινωνήσαμε μας εξηγούσαν ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί σοβαρό ποινικό αδίκημα για τη συμβολική είσοδο στο προαύλιο χώρο της βουλής, ακόμη και αν κάποιος προσφύγει στο άρθρο περί διατάραξης κοινής ειρήνης (189ΠΚ) – γεγονός, που όπως μας είπαν, θα έκανε κάθε σοβαρό δικηγόρο να ντρέπεται.

Παρόλα αυτά η Νέα Δημοκρατία έχει φτάσει σε τέτοια σημεία παραλογισμού ώστε μιλά για απόπειρα κατάλυσης του πολιτεύματος – φρασεολογία που θα περίμενε κανείς μόνο από τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας και – οριακά – από τον Ερντογάν στην Τουρκία.

Επαναλαμβάνουμε ότι δεν πρόκειται για κάποιου είδους πολιτικής αστοχίας. Ο φόβος τους είναι αληθινός και πρέπει να μας προκαλεί ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση.

Ο Ρουβίκωνας αποτελεί ένα από τα πιο υγιή τμήματα που προέκυψαν στον ευρύτερο χώρο του αντιεξουσιαστικού χώρου και της επαναστατικής αριστεράς εδώ και χρόνια. Μακριά από τους «χουλιγκάνους», που κατά διαστήματα παρεισφρέουν σε αναρχικές ομάδες και απέχοντας έτη φωτός από τις αγκυλώσεις της παραδοσιακής αριστεράς, εκφέρει με τις δράσεις του βαθιά πολιτικό λόγο που αγκαλιάζει τις ανησυχίες και την οργή της πλειονότητας της κοινωνίας. Είναι η πιο γνήσια προσπάθεια μεταφοράς στην ελληνική πραγματικότητα της μακράς παράδοσης του ευρωπαϊκού μαχητικού συνδικαλισμού.

Οι κινητοποιήσεις του Ρουβίκωνα απέναντι στο ΤΑΙΠΕΔ, που ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία με τις ευλογίες ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, η είσοδος στην Κεντρική Τράπεζα, όπου βασιλεύει ο πραγματικός τσάρος της Ελληνικής Οικονομίας (και φερέφωνο του Βερολίνου) Γιάννης Στουρνάρας, αλλά και η επίσκεψη στον προαύλιο χώρο της Βουλής – στο εσωτερικό της οποίας αλωνίζει η ναζιστική Χρυσή Αυγή με την στήριξη ή την ανοχή της δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας – εκφράζει πλατιά στρώματα των Ελλήνων.

Για όλους αυτούς τους λόγους η ομάδα του Ρουβίκωνα προκαλεί τρόμο και στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση, που έχουν καταλήξει να τσακώνονται για υποδιαιρέσεις της ποσοστιαίας μονάδας στο επιτόκιο των ομολόγων, τη στιγμή που ο κόσμος πεθαίνει από την πείνα και μεταναστεύει μαζικά σε άλλες χώρες.

Η πολιτική και επικοινωνιακή ταύτιση των δυο κομμάτων ενισχύεται λόγω της συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ με το σκοταδιστικό κόμμα των ΑΝΕΛ, γεγονός που δεν του επιτρέπει να πραγματοποιήσει ούτε κινήσεις βιτρίνας, που θα ενίσχυαν λίγο την μνήμη μιας «αριστερής» ταυτότητας.

Αυτό που φοβίζει το πολιτικό κατεστημένο του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και άλλων υπαλλήλων των δανειστών, είναι ότι οι δράσεις του Ρουβίκωνα θα μπορούσαν να πολλαπλασιαστούν και να λάβουν μαζικά χαρακτηριστικά. Και τότε, νομιμοποιημένες πλέον από την κοινωνία, θα απειλούσαν το θεατράκι που έχουν στήσει ορισμένοι στη Βουλή, παίζοντας προκαθορισμένους ρόλους του καλού και του κακού, του ακροδεξιού που παρουσιάζεται σαν δεξιός και του νεοφιλελεύθερου που ντύνεται αριστερός.

Όταν μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων μπορεί να προκαλεί τέτοιο πανικό στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο καταλαβαίνεις το επίπεδο της σήψης αλλά και της πολιτικής αμηχανίας των κυβερνώντων.

Ο Ρουβίκωνας είναι μια ελάχιστη σχισμή στον τοίχο της φαινομενικής απάθειας και αδράνειας της ελληνικής κοινωνίας. Και αν φέρεις το μάτι σου πολύ κοντά θα μπορέσεις να διακρίνεις, από την άλλη πλευρά, ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί.

info-war.gr

 

"google ad"