Για τους δημάρχους της… μειοψηφίας, την αποχή & τις Ευρωεκλογές

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΗΣ… ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ Ο ΣΗΜΑΝΔΗΡΑΚΗΣ (ΠΑΣΟΚ)

Όπως Δήμαρχος της μειοψηφίας θα ήταν, εάν εκλέγονταν, ο Παπαδογιάννης (ΝΔ). Βλέπετε, σύμφωνα με τον Κλεισθένη, για να ασκηθεί διοίκηση στον Δήμο Χανίων χρειάζεται η πλειοψηφία 25 δημοτικών συμβούλων στους 49. Η παράταξη Σημανδηράκη, του νέου Δημάρχου, έχει 9 δημοτικούς συμβούλους ενώ του Παπαδογιάννη 13! Όχι, δεν θα μιλήσω εδώ για τις αλχημείες του Κλεισθένη ή της απλής αναλογικής… που ήταν “απλή” μόνο στον πρώτο γύρο. Άρα χρειάζεται, απαραιτήτως, η “συναίνεση” κι άλλων παρατάξεων: η κεντροαριστερά έχει… τρεις στο νέο δημοτικό συμβούλιο. Συμπερασματικά, η νέα δημοτική αρχή χρειάζεται την συνεργασία τριών ακόμα παρατάξεων για να ασκήσει διοίκηση(!), του Παπαδογιάννη θα ήθελε δύο… Δεν είναι απίθανο να δούμε συνεργασίες, λοιπόν, κάποιων μέχρι χθες αντιπάλων. Θα γίνει μια εκ νέου αναπαραγωγή της διαφθοράς και της συναλλαγής όπου το αντίστοιχο παράδειγμα του απερχόμενου δημοτικού συμβουλίου θα μοιάζει όαση μπροστά στα νέα δεδομένα… Σε αυτά, τα περί μειοψηφίας, ας συνυπολογίσουμε την μεγάλη αποχή: 54,56% περίπου δεν ψήφισαν στον δεύτερο γύρο (41,29% στον πρώτο). Δηλαδή 6 στους 10 απείχαν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ Β’ ΓΥΡΟ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Τα αποτελέσματα του δεύτερου γύρου των εκλογών στις Περιφέρειες και στους Δήμους επιβεβαιώνουν την εικόνα ότι ο Τσίπρας τα χαρίζει όλα στη ΝΔ. Η δεξιά κερδίζει όλες τις Περιφέρειες εκτός από την Κρήτη και τη μεγάλη πλειοψηφία των Δήμων. Πίσω, όμως, από τη γαλάζια επιφάνεια του χάρτη φαίνονται και οι αδυναμίες της δεξιάς επιτυχίας. Ένα πρώτο κρατούμενο είναι ότι πρέπει να βλέπουμε τον αριθμό των ψήφων και όχι μόνο τα ποσοστά. Ο Μπακογιάννης εμφανίζεται να ανέβηκε από το 42% στον πρώτο γύρο στο 65% στον δεύτερο, αλλά σε ψήφους πήγε από τους 89.000 στους 96.000. Δηλαδή, με τον αέρα του νικητή τράβηξε μόνο 7.000 έξτρα αλλά αυτό μεταφράστηκε σε σαρωτικό ποσοστό. Η εξήγηση είναι η χαμηλή συμμετοχή, αφού ψήφισε στο β’ γύρο μόνο το 33%! Η κούφια αντιδεξιά ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να πείσει τον κόσμο να πάει να ψηφίσει. Ακριβώς το ίδιο συνέβη και στα Χανιά, στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.

ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΧΗ, ΠΑΘΗΤΙΚΗ;

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε ότι η αποχή στις εκλογές -και στους δύο γύρους και με αύξηση στον δεύτερο- επιλέχθηκε από ανθρώπους με προοδευτικές αντιλήψεις, κυρίως αλλά όχι μόνο, που συνιστούν ένα κρίσιμο και υπαρκτό κοινωνικό σώμα, και οι οποίοι παρά τις σχετικές θεωρίες μόνο ωχαδερφιστές δεν είναι και αδιάφοροι πολίτες. Αντίθετα, είναι άνθρωποι, απλοί εργαζόμενοι και εργαζόμενες που επιλέγουν την αποχή γνωρίζοντας πόσο σάπιο είναι το πολιτικό σύστημα και ποιός είναι ο βρώμικος ρόλος του μιντιακού κατεστημένου αλλά και βλέποντας ότι το κόμμα της κυβερνώσας Αριστεράς παράδωσε τα όπλα κι εφαρμόζοντας τις ίδιες πολιτικές που υπόσχονταν να καταργήσει. Ναι, μεγάλες ευθύνες σ’ αυτό έχει η πολιτική στάση του ΣΥΡΙΖΑ κι άλλων αριστερών δυνάμεων που πόνταραν στο ζήτημα της υπεύθυνης και της χαμένης ψήφου στην τριπλή εκλογική μάχη της προπερασμένης Κυριακής…

Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό, πίσω από την αποχή κρύβονται κοινωνικές δυνάμεις που αναζητούν μια αυθεντική, κοινωνική προοπτική χωρίς να πριμοδοτούν τις καθεστωτικές δυνάμεις αλλά και χωρίς να ενισχύουν την ακροδεξιά, έχοντας δώσει πάμπολλες μάχες για την δική και την καταδίκη των ναζί της Χρυσής Αυγής.

Συμπερασματικά, η αποχή μπορεί να γίνει παθητική και καταστρεπτική εάν η υπόλοιπη Αριστερά, η αντικαπιταλιστική κι επαναστατική, δεν βγει μπροστά να αναδείξει και να ενισχύσει τις κοινωνικές κι απεργιακές μάχες που βρίσκονται σε εξέλιξη και που αποδεικνύουν ότι ο κόσμος δεν κοιμάται.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ… ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ 

Από την άλλη πλευρά, από τα δεξιά, υπάρχει μια μερική εκλογική αλλά όχι και κοινωνική συσπείρωση, προσέξτε το αυτό, που καταφέρνει να εκλέξει ξανά την ΝΔ στην πρώτη θέση των Ευρωεκλογών, η οποία μέσω των αποτελεσμάτων επιχειρεί ανεπιτυχώς για την ώρα να συγκροτήσει όπως και με το Μακεδονικό Ζήτημα μια αντιπολίτευση απέναντι στην αριστερή προοδευτική ριζοσπαστικοποίηση. Και λέω μερική γιατί αυτό που συνέβη στις Ευρωεκλογές δεν ήταν παρά μια επιστροφή παλιών νεοδημοκρατών ψηφοφόρων από τους ΑΝΕΛ, το Ποτάμι και την Ένωση Κεντρώων στα… πάτρια εδάφη και με αποτέλεσμα τη μη συμμετοχή των δύο πρώτων κομμάτων στις Εθνικές εκλογές!

ΚΚΕ: ΜΕ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Το ΚΚΕ βγαίνει από το δεύτερο γύρο των εκλογών χάνοντας όλους τους Δήμους που είχε με εξαίρεση την Πάτρα. Επιβεβαιώνεται η κάμψη του και η αδυναμία να συσπειρώσει τον κόσμο της Αριστεράς που αγανακτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, η επιτυχία του Πελετίδη δεν του λύνει το πρόβλημα, αντίθετα το οξύνει επειδή δείχνει ότι με λιγότερο σεχταριστική γραμμή θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Ανοίγει εσωκομματική κόντρα και στο ΚΚΕ.

ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΛΑΕ

Στη ΛΑΕ η κρίση παίρνει ανοιχτές διαστάσεις μετά τη δημοσιοποίηση της τοποθέτησης Λαφαζάνη για την παραίτηση του. Ήθελε και θέλει να κάνει τη ΛΑΕ πιο ανοιχτά πατριωτική δύναμη. Δίστασε προεκλογικά και τώρα ξεσπαθώνει αν και ομολογεί ότι αυτή η επιλογή γκρεμίζει τις προηγούμενες ισορροπίες ακόμα και μέσα στο Αριστερό Ρεύμα.

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2019: Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΧΕΙ ΜΝΗΜΗ, ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΕΙ 

«Τα αποτελέσματα των εκλογών θα επηρεάσουν την πολιτική κατεύθυνση  της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα επόμενα πέντε χρόνια». Μ’ αυτή την διαπίστωση ξεκινούσε το πρωτοσέλιδο των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς τη Δευτέρα 27/5, την επόμενη των εκλογών. Τα αποτελέσματα καταγράφουν την πτώση και των δυο πολιτικών πόλων που μέχρι σήμερα είχαν τον έλεγχο της Ε.Ε., της δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας. Το άμεσο θα είναι η δυσκολία που θα έχουν να εκλέξουν τον αντικαταστάτη του Γιούνκερ, του προέδρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αυτό είναι το μικρότερο. Τα μεγάλα ζητήματα είναι η οικονομία, οι γεωπολιτικές συμμαχίες, η συνεργασία με τις ΗΠΑ, η επιβίωση των δυο μπλοκ και των συνεργασιών που θα κάνουν. Τι δύναμη θα έχουν οι ευρωσκεπτικιστές να επηρεάσουν τις κεντρικές επιλογές της ΕΕ. Τα αποτελέσματα στην Ελλάδα μοιάζουν να είναι η εξαίρεση. Τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας ανέβηκαν, άρα «επιλογή των ψηφοφόρων στην Ελλάδα να στηρίξουν την ευρωπαϊκή δεξιά της Μέρκελ, που τα προηγούμενα χρόνια επέβαλε τη σκληρή  λιτότητα και τα τρία μνημόνια ενάντια στην εργατική τάξη, τη νεολαία και τους συνταξιούχους». Κάπως έτσι είναι το συμπέρασμα που ακούμε όχι μόνο από τη δεξιά αλλά και από κομμάτι της Αριστεράς που μιλάει για δεξιά στροφή και δεξιά προσαρμογή του κόσμου. Είναι ένα επιχείρημα που θα χρειαστεί και να απαντήσουμε και να καταρίψουμε, ιδιαίτερα γιατί μπήκαμε στη νέα εκλογική αναμέτρηση αλλά και για τη συνέχεια.

Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και η πτώση κατά 11 μονάδες σε σύγκριση με τα ποσοστά του που πήρε στις  βουλευτικές εκλογές του 2015 δεν οφείλεται στη μαζική μετακίνηση ενός μεγάλου ποσοστού από τον ΣΥΡΙΖΑ στη Ν.Δ. Αυτό το ποσοστό, ακόμα κι αν υπάρχει, είναι πολύ μικρό. Η Ν.Δ.  ανέβασε τα ποσοστά της (έφτασε αυτό του 2009 – μια  δεκαετία πριν), διαλύοντας το Ποτάμι, την Ένωση Κεντρώων και τους  ΑΝΕΛ, όπως υπενθυμίζουμε και από πάνω.

Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αποτέλεσμα δεξιάς προσαρμογής της κυβέρνησης της αριστεράς που βγήκε με τη δυναμική του εργατικού κινήματος και όλων των αντιστάσεων και έφτασε μέσα σε μια τετραετία να κάνει τις ίδιες επιλογές που έκαναν μέχρι πρόσφατα οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η εργατική τάξη έχει μνήμη, έχει εμπειρίες και τιμωρεί.
Οι βουλευτικές εκλογές, που προγραμματίζονται για τις 7 Ιούλη, θα είναι αβέβαιο τι αποτελέσματα θα έχουν. Δεν μιλάμε για αναστροφή των αποτελεσμάτων των Ευρωεκλογών, αλλά είναι ανοιχτό εάν τα ποσοστά που θα πάρει η Ν.Δ. θα της επιτρέψουν να δημιουργήσει μόνη της κυβέρνηση. Άρα, περίοδος πολιτικής ρευστότητας πιθανών συνεργασιών για κοινή κυβέρνηση, ή νέες εκλογές. Άρα η Ελλάδα δεν είναι η όαση μιας νέας σταθερότητας, όπως θέλει να την παρουσιάσει η Ν.Δ. μετά τα αποτελέσματα αλλά μια παρατεταμένη περίοδος αστάθειας και κυβερνητικής και πολιτικής και χρειάζεται να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτά.

ΟΙ ΚΡΑΔΑΣΜΟΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 

Συνέχεια των παραπάνω είναι ότι στη Γερμανία παραιτήθηκε η γραμματέας του SPD, κάτω από την ήττα τους στις Ευρωεκλογές και την πίεση στην ηγεσία να φύγει από την κυβέρνηση συνεργασίας. Μια τέτοια απόφαση ισοδυναμεί με κατάρρευση της κυβέρνησης στη Γερμανία, προκήρυξη νέων εκλογών και με απρόβλεπτες συνέπειες για τα αποτελέσματα. Σε πρόσφατη δημοσκόπηση, το κόμμα των Πρασίνων έρχεται πάνω όχι μόνο από το SPD αλλά και το CDU (το κόμμα της Μέρκελ). Αντίθετα, το AfD, το κόμμα της ακροδεξιάς (με δυνατό κομμάτι φασιστών) έχει μείνει στάσιμο. Κι αυτό είναι ένα δείγμα για το πώς πήγε η ακροδεξιά σε όλη την Ευρώπη. Εκτός από την άνοδο του Σαλβίνι στην Ιταλία που κληρονόμησε το κόμμα του Μπερλουσκόνι, και του Όρμπαν στην Ουγγαρία, Λεπέν, Vox, Ολλανδία, είτε έμειναν στάσιμα, είτε έπεσαν. Άρα πολιτική κρίση των κομμάτων της κυρίαρχης τάξης στην Ευρώπη, και μια μικρή άνοδος της ακροδεξιάς που είναι αναστρέψιμη. Όπως το αντιφασιστικό κίνημα κατάφερε να ρίξει τη δύναμη της Χρυσής Αυγής στο μισό, αντίστοιχα παραδείγματα έχουμε σε όλη την Ευρώπη, και χρειάζεται να τα αναδείξουμε. Για να βάλουμε στόχο ότι μετά τις εκλογές 7 Ιούλη η Χρυσή Αυγή θα μείνει έξω από τη Βουλή.

"google ad"