Για το Θέατρο Ανατολικής τάφρου

Κύριε Διευθυντή,

Σαν τεχνικός, ήμουν πάντα έντονα κριτικός σχετικά με την ανακατασκευή του θεάτρου της Ανατολικής τάφρου, τόσο όσον αφορά τον σχεδιασμό του, όσο και με τον τρόπο κατασκευής του.

Γιά λόγους δεοντολογίας όμως, μου ήταν αδύνατο να εκφραστώ δημόσια, πρίν το επισκεφτώ εγώ ο ίδιος και “γευτώ τις ανέσεις”, που κατά την Δημοτική μας Αρχή, προσφέρει στο φιλοθεάμον κοινό της πόλης μας.

Η ευκαιρία αυτή μου (μας) δόθηκε με την παρακολούθηση της χθεσινής (25 Αυγ 2012) συναυλίας του κου Φραγκούλη.

Δεν θα ασχοληθώ με το ίδιο το θέαμα, που θεωρώ πως ήταν υποτιμητικό γιά τους Χανιώτες πολίτες, αλλά με την οργάνωση και τα προβλήματα που υπέπεσαν στην αντίληψη μου, αφού λάβουμε υπ΄ όψη μας ότι  τα εκδοτήρια εισιτηρίων λειτουργούσαν από μέρες πρίν και ότι η συναυλία ήταν προγραμματισμένη να ξεκινήσει στι 9:30 μμ.

*    Βγάζουμε τα εισητήρια μας το μεσημέρι από το εκδοτήριο της δημοτική αγοράς και το βραδάκι μετά από ελάχιστο περπάτημα στις 9:10 μμ, πεζοί  ανάμεσα σε αυτοκίνητα, που προσπαθούν να βρούν θέση στο παρακείμενο Parking, τσαλαβουτόντας μέσα στις λάσπες, που δημιουργήθηκαν μετά το προηγούμενο κατάβρεγμα από την δημοτική υδροφόρο, βρισκόμαστε μπροστά σε ατέλιωτες ουρές συμπολιτών μας. Οι ουρές αναμονής, όσων έχουν ήδη εισιτήριο και αυτών που το αποφάσησαν ή το μπόρεσαν την τελευταία στιγμή, μπερδεύονται μπροστά από την μοναδική είσοδο/εκδοτήριο που υπάρχει και δεδομένης της έλειψης επαρκούς φωτισμού, αρκετά παιδιά κινδυνεύουν μέσα στον συνοστισμό που δημιουργείται.

*    Μετά την είσοδο το χάος εξακολουθεί, γιατί δεν υπάρχει πουθενά καμία συνολική κατατοπιστική πινακίδα σχετική με την αρίθμιση των θέσεων και κατά συνέπεια οι θεατές περιπλανούνται και ταλαιπωρούνται μέχρι να βρουν την θέση τους.

*    Καθόμαστε επιτέλους στην θέση μας και ευτυχώς στην μπροστινή σειρά της κερκίδας μας, κάθονται δύο παιδιά και έτσι μπορούμε να απολαύσουμε το προσφερόμενο θέμα χωρίς εμπόδια. Η συναυλία ξεκινά με καθυστέρηση, περίπου στις 10:00 μμ .

*    Ξαφνικά γύρω στις 11:00, στο δεύτερο μέρος, την στιγμή που ο αιδός δίνει τον καλλίτερο του εαυτό, ο υπόκωφος βρυχηθμός μηχανών, χωρίς εξάτμηση, που με ταχύτητα ανεβαίνουν στον περάπλευρο δρόμο του θεάτρου, μας επαναφέρει στην φαιδρή πραγματικότητα της πόλης μας.

*    Η συναυλία τελειώνει και πεζοί εμείς τσαλαβουτόντας στις λάσπες, ανάμεσα σε αυτοκίνητα που βιαστικά εγκαταλείπουν το Parking, επιτέλους ασφαλείς και σχετικά καθαροί, βρισκόμαστε στην έξοδο.

*    Αποφασίζουμε να ολοκληρώσουμε την διασκέδαση μας, στην παραλιακή του Κουμ Καπί, και εκεί που χαιρόμαστε το νυκτερινό θέαμα που μας προσφέρει απλόχερα η πόλη μας, τα μηχανάκια εμφανίζονται και πάλι, κάνοντας ελιγμούς ανάμεσα στους καθήμενους και τους περιπατητές.

Η βραδυά κλείνει και μιά απορία σφηνώνεται στο μυαλό μου. “Άραγε οι ΑΛΛΟΙ  (ποιοί αλήθεια 😉 φταίνε για αυτή την μιζέρια”;

Με εκτίμηση

Βαγγέλης Κατσανεβάκης

Αρχιτέκτονας

"google ad"